Έχω έναν φίλο ψυχίατρο. Λίγο εναλλακτικό θα έλεγα.
Σε μια παρέα μάς έλεγε ότι όταν κάποιος πάει για θεραπεία-συνήθως για κάποια ανησυχία, ψυχικό πρόβλημα, η πρώτη του ερώτηση δεν είναι «Τι σας φέρνει εδώ;» αλλά «Τι γυμναστική κάνετε;»
Η αντίδραση του υποψήφιου θεραπευόμενου είναι συνήθως σύγχυση, γιατί δεν καταλαβαίνει τη σύνδεση της ερώτησης με το πρόβλημα του.
Η απάντηση όμως σε ένα πρώτο επίπεδο είναι απλή: η γυμναστική, η κίνηση, ο χορός – όλα αυτά φτιάχνουν τη διάθεση. Η άσκηση απελευθερώνει κάποιες χημικές ουσίες που ονομάζονται ενδορφίνες κάτι σαν φυσικές ουσίες ευεξίας.
Αν δηλαδή νιώθεις κάπως down, ίσως σε βοηθήσει να βγεις να περπατήσεις, να κάνεις μια βόλτα στη φύση, να πας να κολυμπήσεις…
Φυσικά, μπορείς να πεις ότι δεν έχεις διάθεση για κάτι τέτοιο και να μην ξέρεις από που να ξεκινήσεις.
Εδώ έρχεται ο θείος μου – αδερφός της μητέρας μου – καρδιολόγος.
‘Εζησε πολλά χρόνια με εξαιρετική υγεία και είχε μια ζωή γεμάτη δημιουργικότητα και παραγωγικότητα. Η συμβουλή του – όχι μόνο για τους καρδιοπαθείς – ήταν απλή.
Παρκάρετε 150 μέτρα μακριά από το σπίτι σας, αφήστε τα γκαράζ και χρησιμοποιείτε τις σκάλες αντί για το ασανσέρ.
Εντάξτε την κίνηση στην καθημερινότητα γιατί αλλιώς θα βρίσκετε πάντα μια δικαιολογία, δεν πρόλαβα το γυμναστήριο, είναι ακριβό, δεν βολεύουν οι ώρες κλπ.
Μαζί με τη μητέρα μου, επίσης γιατρό, είχαν πολλά χρόνια ιατρείο στο Κολωνάκι. Σε πάρκινγκ δεν είχε πάει ποτέ. Πάρκαρε πάνω προς Λυκαβηττό με τις γνωστές ανηφόρες και περπατούσε καθημερινά αυτό το -απολύτως για όλους- υποχρεωτικό μισάωρο.
Είχε μια σπάνια ισορροπία μεταξύ πνεύματος και σώματος και όλοι τον θαυμάζαμε γι’ αυτό.
Βεβαίως, όπως έλεγε η μαμά, τα λέει αυτά γιατί εγώ τον πάω στο αυτοκίνητο του όταν βρέχει…
Τα συμπεράσματα είναι σχετικά απλά: δεν μπορείς να αφεθείς στη στατικότητα.
Αν το κάνεις, ενδέχεται να αρχίσεις να αισθάνεσαι μια σχετική παραίτηση, αδυναμία, αμφιθυμία, ακεφιά…
Ασφαλώς υπάρχει και η περίπτωση να κάνεις όλα αυτά και παρ’ όλα αυτά να μην αισθάνεσαι και τόσο καλά.
Εδώ ας μιλήσουν οι επιστήμονες… και ίσως και οι φαρμακοποιοί.
ΥΓ: Αφιερωμένο στη μνήμη του Σπύρου Μουλόπουλου. Αγαπημένος μου θείος, εξαιρετικός επιστήμονας, ερευνητής, γιατρός που πέθανε 27-12-2024, σε ηλικία 98 ετών.
