Μια νέα γυναίκα με έντονα μάτια και ζυγωματικά, ανακατεμένα μαλλιά, κομμένα αγορίστικα και σβέλτη, εφηβική σιλουέτα, κοντοστέκεται μπροστά στον καθρέφτη της, έτοιμη να βγει.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι πιο προφανές, κάτι πιο ταυτισμένο με την έναρξη της S/S (Summer / Spring) σεζόν μόδας, κάτι πιο καθιερωμένο και κατεστημένο και τελικά πιο δημοφιλές (δηλαδή αγαπημένο) από το floral στυλ.
Μήπως η απελευθέρωση από τις αυστηρές και μετρημένες ως τον κόκκο του αλατιού παντός είδους «συνταγές» είναι ένας τρόπος να «πλοηγηθούμε» πιο άνετα στις κατακλυσμιαίες αλλαγές της εποχής;
Στο “δελτίο ταυτότητας” των απανταχού ειδών στιλ ένδυσης και καλλωπισμού, αναμένει κανείς να αναγράφεται το φύλο. Ανά τους αιώνες, μάθαμε να ξεχωρίζουμε την ανδρική από τη γυναικεία μόδα, κι αντίστοιχα, ρούχα, παπούτσια, κολεξιόν, designer brands σε ανδρικά και γυναικεία. Ισχύει, όμως, αυτός ο στερεότυπος διαχωρισμός σήμερα;
Αθήνα, δεκαετία του ’70. Μια teenager στο νεανικό της δωμάτιο, που μόλις “προβιβάστηκε” από κοριτσίστικο σε εφηβικό, χάρις σε άφθονες αφίσες λατρεμένων σταρ που καλύπτουν επιμελώς, αν και άγαρμπα, τη -μισητή πια- ροζ ταπετσαρία με τα ανθάκια, και σε μια χαοτική ακαταστασία από δίσκους βινυλίου και περιοδικά χυμένα ανέμελα στο πάτωμα.
Οι τάσεις του recycle and re-use,του re-model και του πολύ πρόσφατου upcycle εγγυώνται επίσης, εκτός από προστασία του περιβάλλοντος και οικολογική ευαισθησία, ατέλειωτους κύκλους ζωής του στυλ των προϊόντων που χαρακτηρίζει.