Θυμάμαι την παιδική μου φίλη. Τη θυμάμαι κοριτσάκι που όταν ήθελε να αποδράσει καμιά φορά από ό,τι τη φόβιζε ή τη στενοχωρούσε, κρυβόταν στη ντουλάπα της μαμάς της, την ποτισμένη από το θεϊκό άρωμά της, κι εκεί εύρισκε γαλήνη και ασφάλεια, μέχρι να βγει ξανά στον έξω κόσμο.
Έχοντας ταξιδέψει σε μεγάλο διψήφιο αριθμό χωρών και ακόμα περισσότερων πόλεων δεν νομίζω να μην αγόρασα ποτέ κάτι, τουλάχιστον ένα ρούχο ή αξεσουάρ από παντού – κι αφήνω έξω και τα μεγάλα φαντασμαγορικά αεροδρόμια. Κι όμως καμία shopping εμπειρία μου δεν φτάνει τη μαγεία και τη γοητεία της εμπειρίας της πρώτης αγοράς μου από το διαδίκτυο, πάνε πάνω από 15 χρόνια πια.
Πάντα θα εκπλήσσομαι και θα μαγεύομαι από το πόσο μια ματιά στο στιλ και τρόπο ζωής των γενεών ανά τις δεκαετίες, μιλάει πολύ πιο εύγλωττα από πολλές λεκτικές περιγραφές για τις εκάστοτε κοινωνίες, τα ήθη, τις συνήθειες και τις στερεοτυπικές συμπεριφορές.
«Βλέπω σε επισκέφτηκε το πνεύμα των Χριστουγέννων», λέει ο άνδρας μου σηκώνοντας το βλέμμα από την εφημερίδα του και παρατηρώντας με, με κάποια ανησυχία, καθώς βρίσκομαι σε ασταθή ισορροπία στην κορυφή μιας όχι πολύ σταθερής σπαστής σκάλας, να τεντώνομαι να φορέσω το αστέρι στην κορυφή του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, υπό τους ήχους του Last Christmas.
Αρκετά χρόνια πριν, πασίγνωστη μάρκα ανδρικών (τότε) μαγιό λανσάρει ίδια σχέδια με μοτίβα θαλασσινά για αγοράκια και μπαμπάδες – εξυπακούεται χωρίς όριο ηλικίας, άρα και για μοντέρνους παππούδες. Πολύ γλυκό και τρυφερό το θέαμα στις παραλίες..
Η σχολική στολή, οι κάθε είδους στολές κρατικών αξιωματούχων, οι εκκλησιαστικές στολές (συγγνώμη, άμφια) ακόμα και η στολή Μάο Τσε Τουνγκ, μπορεί να είναι, έστω και υπόκωφα, φορτισμένες αρνητικά όσον αφορά στην ατομική ελευθερία της ένδυσης. Και η εκάστοτε απελευθέρωση από την υποχρεωτικότητα κάποιων από αυτές να έγινε δεκτή με αγαλλίαση από τους «καταπιεσμένους».
Μια νέα γυναίκα με έντονα μάτια και ζυγωματικά, ανακατεμένα μαλλιά, κομμένα αγορίστικα και σβέλτη, εφηβική σιλουέτα, κοντοστέκεται μπροστά στον καθρέφτη της, έτοιμη να βγει.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι πιο προφανές, κάτι πιο ταυτισμένο με την έναρξη της S/S (Summer / Spring) σεζόν μόδας, κάτι πιο καθιερωμένο και κατεστημένο και τελικά πιο δημοφιλές (δηλαδή αγαπημένο) από το floral στυλ.
Μήπως η απελευθέρωση από τις αυστηρές και μετρημένες ως τον κόκκο του αλατιού παντός είδους «συνταγές» είναι ένας τρόπος να «πλοηγηθούμε» πιο άνετα στις κατακλυσμιαίες αλλαγές της εποχής;