Με τα μάτια της Ευεξίας και Ομορφιάς δεν μπορεί κανείς να μη δει τις καλοκαιρινές διακοπές σαν μια πολύ Ευχάριστη Επανάληψη του καλοκαιρινού φλερτ με τον ήλιο. Άλλοι το ζουν λίγο πιο έντονα, ενώ οι σώφρονες με προσοχή. Σαν ώριμα άτομα -μακριά από την τρέλα των 20 ετών- έχουμε ακούσει, διαβάσει, ίσως και κάποιοι μπορεί να έχουμε πληρώσει τις υπερβολές της έκθεσης στον ήλιο.
Είναι άλλωστε γεγονός ότι οι ατέλειωτες ώρες κάτω από την ακτινοβολία του, το μπρούτζινο χρώμα, τα λάδια για έντονο μαύρισμα ανήκουν στις αμαρτωλές απολαύσεις του 20ου αιώνα.
Πώς αλλάζουν τα πράματα;.. Συνήθως λέγαμε και λέμε ακόμα ..ηλιοθεραπεία..! Εν ολίγοις ήλιος και θεραπεία ..όταν αγγλικά είναι απλώς sun bathing και όχι sun therapy. Ας θυμηθούμε βέβαια ότι ο πρωτοπόρος βρετανός γιατρός, Theobald Palm μίλησε για την D, τη “βιταμίνη του ήλιου” και τη σημασία της ηλιοθεραπείας στην ανάπτυξη υγιών οστών.
Είναι αλήθεια ότι η σχέση μας με τον ήλιο έχει ιστορία και σκαμπανεβάσματα.
Από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη ως την Αναγέννηση, την Ελισαβετιανή και τη Βικτωριανή εποχή, η αλαβάστρινη, διάφανη γυναικεία επιδερμίδα – ακόμη κι αν έπρεπε να δημιουργηθεί με δηλητηριώδεις λευκαντικές κρέμες από μόλυβδο και κιμωλία – ήταν συνώνυμη της ομορφιάς και κυρίως της ευγενούς καταγωγής. Αντίθετα, η σκουρόχρωμη επιδερμίδα χαρακτήριζε τις σκληραγωγημένες γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της υπαίθρου.
Η εικόνα αυτή άρχισε να αλλάζει όταν η βιομηχανική επανάσταση και η αστικοποίηση, στα τέλη του 19ου αιώνα, ανάγκασαν γυναίκες και παιδιά να εγκαταλείψουν τα χωράφια και να εργαστούν σε σκοτεινά εργοστάσια. Τα χλομά, ασθενικά πρόσωπα, τώρα δήλωναν την εργατική τάξη. Για τη μεγαλοαστική τάξη βέβαια, η έκθεση στον ήλιο συνέχιζε να είναι αδιανόητη και έπρεπε να έρθει μια επαναστάτρια του στιλ για να την πείσει να απαρνηθεί τα καπέλα και τα παρασόλ της και να ενδώσει στη μόδα του μαυρίσματος…
1923 λοιπόν και, όπως λέει ο αστικός μύθος, η Coco Chanel στη διάρκεια μιας κρουαζιέρας με γιοτ στην Κυανή Ακτή, ξεχάστηκε στον ήλιο και απέκτησε ηλιοκαμένο χρώμα. Αυτό ήταν! Επιστρέφοντας, το «λάθος» της εντυπωσιάζει τις γυναίκες του κύκλου της και έτσι, σε ανύποπτο χρόνο, το μαύρισμα γίνεται σημάδι απελευθέρωσης και fashion trend!
Στο μυθιστόρημα του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ «Τρυφερή είναι η Νύχτα» που κυκλοφορεί λίγα χρόνια αργότερα, η εικόνα της αμερικανικής ελίτ και των διασημοτήτων του Χόλιγουντ να απολαμβάνουν την ήλιο της Γαλλικής Ριβιέρας αποτυπώνεται με τον πιο γοητευτικό τρόπο. Όπως είναι φυσικό, η μαυρισμένη επιδερμίδα γίνεται μόδα. Οι γιατροί θεωρούν τον ήλιο ως «το καλύτερο γιατρικό στον κόσμο» και συστήνουν κούρες ηλιοθεραπείας. Οι νεαρές, δραστήριες Αμερικανίδες αγαπούν τα σπορ, εκθέτουν ολοένα και περισσότερα σημεία του σώματός τους στον ήλιο και όπως είναι φυσικό, καίγονται!
Η Dorothy Gray, μια δαιμόνια επιχειρηματίας, λανσάρει την Sensitive Skin Cream μια κρέμα με βιταμίνη D η οποία καταπράυνε την εκτεθειμένη στον ήλιο επιδερμίδα αλλά και την Sunburn Cream, εμπλουτισμένη με δύο πρωτόγονα φίλτρα UV(σαλικυλικό βενζύλιο και κινναμικό βενζύλιο), για όσες δεν ήθελαν να μαυρίσουν!
Από τότε πολλές γνωστές εταιρείες από όλους τους χώρους πρότειναν διάφορες κρέμες και λάδια για το επιθυμητό καλοκαιρινό μαύρισμα, ενώ για πρώτη φορά το 1962, βλέπουμε στη σύνθεση αντηλιακού το σύστημα του δείκτη αντηλιακής προστασίας SPF.
Μεγάλη τάση μόδας η ηλιοκαμένη επιδερμίδα για τον 20 αιώνα, όταν τώρα ο ήλιος είναι φόβος και τρόμος για καρκίνου του δέρματος, αλλά και κηρυγμένος εχθρός για την πρόωρη γήρανση της επιδερμίδας.
Ναι, λοιπόν! Λάμψη υγείας και ομορφιάς είναι το χρώμα του ήλιου για όλους, αλλά σε μικρή δόση και με προστασία.
Σήμερα υπάρχουν αντηλιακά προϊόντα σε διάφορες συνθέσεις φίλτρων -χημικά, φυσικά, ορυκτά -ενώ πλέον οι δείκτες SPF 30 και 50 εξασφαλίζουν αποδεδειγμένα ικανοποιητική προστασία. Και τώρα πια ξέρουμε.
Προσέχουμε ..για να έχουμε, ίσως όχι bronze ..αλλά υγιή επιδερμίδα.
