Ξέρεις τους γονείς της. Πώς ένιωθε εκείνη γι’ αυτούς και πώς τους έβλεπες κι εσύ.
Για ποια πράγματα μιλούσαν.
Πόσο πλούσιοι ή όχι πλούσιοι ήταν.
Ξέρεις πόσο (και αν) διάβαζε εκείνη και τί βαθμούς έπαιρνε.
Ποια ήταν τα όνειρά της και που βρίσκεται σήμερα.
Αν ήταν δημοφιλής, αν ήταν ντροπαλή, αν ήταν έξυπνη, αν αντέγραφε, αν ήταν επαναστατική…
Θυμάσαι ένα Σαββατοκύριακο στο σπίτι της γιαγιάς της, ένα υπέροχο σπίτι με την πιο όμορφη θέα σε θάλασσα της Αττικής. Μπορεί τότε να μην καταλάβαινες το «αμύθητης αξίας» αλλά σήμερα ξέρεις. Στενοχωρήθηκες όταν έμαθες ότι πουλήθηκε… Τίποτα δεν κρατάει για πάντα.
Και όλα αυτά τα θυμάσαι γιατί τα έχεις βιώσει σε μια καθημερινότητα του τότε χωρίς ερωτήσεις απλά παρατηρώντας.
Της έλεγε συνέχεια η μαμά της, «καλή είσαι αλλά να προσέχεις τί τρως… Έχεις περιφέρεια…»
Κι ενώ είναι λεπτή και σήμερα με δυσκολία θα βάλει ένα απλό τζιν.
Και έτρωγες στο σπίτι της κάτι υπέροχα μαγειρεμένα και σερβιρισμένα σνίτσελ όταν καμιά φορά κανονίζατε να γυρίσετε μαζί από το σχολείο.
Και άκουγες τη μαμά της να της λέει ποιον άντρα να παντρευτεί. Σου φαινόταν λίγο σουρεάλ αυτή η συζήτηση 16 χρονών. Και μάλλον ήταν… (Σίγουρα πάντως δεν απέδωσε).
Και τους ξαναβλέπεις όλους σε reunion.
Εκείνη που δεν καταλάβαινε τίποτα σε κανένα μάθημα, δεν θέλει σήμερα smart phone.
Η (πρώην) ωραία και νυν καλοδιατηρημένη μελαγχολεί… το ρίχνει στη μπιρίμπα.
Η πρώτη απέτυχε αρχικά, έκανε όμως τρομερό come back. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Ήταν πάντα άνθρωπος με πολλά προσόντα και πειθαρχία.
Οπότε οι εξηγήσεις για το πώς είναι σήμερα σου φαίνονται τόσο σωστές.
Μια απορία παραμένει τελικά… Αλλάζουμε; Δεν ξέρω. Αν πάντως ήμασταν συμμαθητές γνωριζόμαστε πάρα πολύ καλά.
