“Ο Nureyev της νέας εποχής”
“Ο εκρηκτικός χορευτής”
“Το αγόρι που μπορεί να πετάξει”
“Ιβάν ο υπέροχος”

Ένας θρύλος του κλασικού χορού που ξεπέρασε κάθε όριο της ανθρώπινης κίνησης, στα 36 του χρόνια, άγγιξε τα όρια της δικής του αντοχής και αποφασίζει να αποχαιρετίσει την συγκλονιστική καριέρα του, μια μέρα πριν νοιώσει ότι δεν μπορεί πια να πετάξει “τόσο ψηλά”. Σταματά εγκαίρως, όσο η μνήμη του σώματος είναι ακόμα άβαρη.
Έτσι το αισθητικό του αποτύπωμα παραμένει αθάνατο, άφθαρτο στα μάτια των θαυμαστών του.
Η απόφαση να αποσυρθείς είναι ευθύνη απέναντι στην Τέχνη. Ο Ivan Vasiliev μετατρέπει την αποχώρηση του σε νόημα και κατακτά την ελευθερία του την στιγμή που ακόμη μαγεύει με τον χορό του. Επιλέγει την απόλυτη ελευθερία που τελείως απρόβλεπτα παρουσιάζει στο τέλος της παράστασης με το θρυλικό τραγούδι του Freddie Mercury“ I Want to Break Free” υποδυόμενος στη σκηνή τον θρυλικό ανατρεπτικό τραγουδιστή των Queen. Και με αυτό τον εντυπωσιακό τρόπο σπάει όλους τους κανόνες του κλασικού χορού και δηλώνει:
“Δεν φεύγω ως μύθος, φεύγω ως άνθρωπος που γνώρισε το όριο του”.
Η Αθήνα είναι για τον συναρπαστικό χορευτή ο φυσικός τόπος μετάβασης, εκεί που αφήνει το “ίχνος” του στον αέρα σαν μια παγωμένη εικόνα που σφράγισε τη συλλογική μνήμη. Η επιλογή της Αθήνας για έναν “τελευταίο χορό” μετατρέπει την αποχώρηση από προσωπική απόφαση σε τελετουργική πράξη που τον τοποθετεί αιώνια, μέσα στον συσσωρευμένο χρόνο και στο αρχέγονο σκηνικό της ιστορικής μνήμης.
“Ο τελευταίος χορός” συνομιλεί με όλη την ιστορία που προϋπάρχει και την πολιτισμική φόρτιση της Αθήνας με τα αρχαία της θέατρα που έχουν φιλοξενήσει διαχρονικά Χορό, Μουσική και Λόγο.
Η απόφαση του Ivan Vasiliev να χορέψει για τελευταία φορά στην Αθήνα είναι κατάθεση ψυχής και βαθιά υπόκλιση μπροστά στη διάρκεια του πολιτισμού και το συλλογικό ίχνος. Και αυτό, για έναν χορευτή που έζησε στην “αιώρηση”, είναι η πιο γενναία προσγείωση.
“Ο κόσμος λέει πως ξεχωρίζω γιατί αψηφώ με ευκολία τους νόμους της βαρύτητας. Το ότι μένω παραπάνω στον αέρα στα άλματα μου. Δεν ξέρω πως το κάνω. Ίσως λοιπόν να είναι δώρο της φύσης” αφηγείται ο ίδιος αφοπλιστικά σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις του.

Ούτε ο ίδιος μπορεί να συλλάβει το μέγεθος του ταλέντου του που δεν χαρίζεται από τη φύση μόνο, αλλά κατακτάται με επίγνωση, δεξιοτεχνία και τον απόλυτο έλεγχο της ενδιάμεσης στιγμής που δεν ανήκει ούτε στη γη, ούτε στον αέρα, αλλά μαγικά “αιωρείται”.
Αυτός ο συνδυασμός τον κάνει μοναδικό και αξεπέραστο. Χορεύει από μικρό παιδί, και γρήγορα εξελίσσεται σε κορυφαίο χορευτή με ένα σώμα που παραπέμπει στον Κανόνα του Πολύκλειτου και το άγαλμα του “Δορυφόρου”.

Με μεγάλη επιτυχία τελειώνει στα 17 του την Ακαδημία Χορού του Minsk και αμέσως εντάσσεται στα μπαλέτα Bolshoi όπου χόρεψε μέχρι το 2010, ως πρώτος χορευτής στο ιστορικό Μπαλέτο που έδωσε τους σπουδαιότερους χορευτές στον κόσμο.
Το 2011 μαζί με τη σπουδαία μπαλαρίνα Natalia Osipova γοητεύτηκαν από τον σύγχρονο χορό και συνεργάστηκαν σε υπέροχα “ντουέτα” ως special guest stars.
Έτσι ξεκίνησε τις διεθνείς συνεργασίες από την Scala του Μιλάνου, στο American Ballet Theater της Νέας Υόρκης και το Covent Garden του Λονδίνου. Μια εντυπωσιακή πορεία που τον τοποθέτησε δίπλα στους δυο μεγάλους θρύλους, τον Rudolph Nureyev και τον Mikhail Baryshnikov.
Ο χορός ως προνομιακή Τέχνη του χρόνου υπάρχει όσο συμβαίνει και μετά επιβιώνει μόνο στη μνήμη.
Η αποχαιρετιστήρια παράσταση του Ivan Vasiliev μας έδειξε ότι ο χρόνος δεν χρειάζεται να νικηθεί, χρειάζεται να δικαιωθεί. Το “Last Dance” μας βοήθησε, όσους από εμάς είχαμε την τύχη να δούμε την παράσταση, να αποχαιρετήσουμε το παρελθόν και να πούμε “ήταν” χωρίς λύπη.

Ο Ivan Vasiliev με την υψηλή Τέχνη του, μας ενέπνευσε να αποχαιρετήσουμε τον χρόνο με νόημα και πηγαία να του χαρίσουμε το τελευταίο χειροκρότημα, με θαυμασμό και αποδοχή τραγουδώντας όλοι μαζί σε “standing ovation” το “I want to break Free” του Freddie Mercury, μια “ροκ” ωδή στην ελευθερία.

Info: 8 Δεκεμβρίου 2025, “The last Dance of Ivan Vasilief”
Αll-star Cast από κορυφαίους διεθνείς χορευτές.
Christmas Theatre.