Ξεδιπλώνω έναν παλιό Οδικό Χάρτη που ανακάλυψα σε κάποιο παλιό κουτί. Ξεθωριασμένα γράμματα, τίτλος Επικοινωνία.
Λιγοστές λεωφόροι, μάλλον Εθνικές Οδοί, ονόματι ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, που διακλαδώνονται σε κάποια σημεία ή τρέχουν παράλληλα σε άλλα και συνέδεαν τις πόλεις Αποστολέα/Καλούντος και Παραλήπτη/Αποδέκτη Κλήσης.
‘Ετρεχαν αργά σε αυτούς τους δρόμους, κάποτε, οχήματα με μορφή μαύρου τηλέφωνου με αποσπώμενο ακουστικό και καντράν, γράμματα σε φάκελλο με γραμματόσημα, σε κάτι παρόδους έβλεπες κάτι κουβάρια καλώδια, μετέφεραν μηνύματα που τα έλεγαν τέλεξ και τηλεγραφήματα.
Εύκολες, αν και πρωτόγονες, απλές αν και καμμιά φορά κακοτράχαλες οι διαδρομές στον χάρτη Επικοινωνία. Χωρίς συνωστισμό ιδιαίτερο, μιας κι δεν ήταν και για όλους – άσε που και οι «όλοι» που κατοικούσαν τότε στις δυό πόλεις ήταν λίγοι.
Κι ύστερα κι ύστερα, όλοι ξέρουμε τι έγινε ύστερα, ας αναφέρουμε κωδικά για να μην φλυαρούμε, «τεχνολογική επανάσταση», «Στηβ Τζομπς», «εκθετικές αλλαγές» «Τεχνητή Νοημοσύνη» και λοιπά σχετικά.
‘Υστερα, όταν το τηλέφωνο έγινε προέκταση του χεριού μας, προσεχώς υποδορίως μας, όταν η ταμπλέτα (όχι της σοκολάτας, ούτε καν «πλάκα» σχολική) έγινε τάμπλετ, όταν ο υπολογιστής δεν χρειάζεται να «κάθεται» σε ειδικό έπιπλο αλλά απλώς στην ποδιά μας (lap) οπότε και εγένετο λάπτοπ, ‘όταν, όταν…
Πολλά τέτοια «όταν» μετά, να’ μαστε σήμερα: με «επικοινωνίες» έως κορεσμού (μπούχτισμα λέγεται, επίσης ) μονίμως, 24 ώρες επί 7, συνδεδεμένοι, δικτυωμένοι, πάντα διαθέσιμοι και ..; Χαμένοι, μπερδεμένοι κι απομονωμένοι, όσο ποτέ.
Περπατώ στον λαβύρινθο της επικοινωνίας όταν η επικοινωνία δεν είναι εδώ: « ‘Άνθρωπε, άνθρωπε, είσαι εδώ;» φωνάζω – από μέσα μου. Θα εμφανιστεί λύκος ή κυνηγός, αναρωτιέμαι αφελώς.
Αφελώς, γιατί στο χέρι μου είναι όχι μόνο το κινητό μου (που όσο πιο έξυπνο γίνεται τόσο πιο βλάκας νιώθω εγώ) στο χέρι μου είναι λοιπόν να απλώσω δίχτυ (και όχι δίκτυο) επικοινωνίας ανθρώπινης, ουσιαστικής. Με περιεχόμενο, όχι με content. Ξέρω άραγε πώς να βγω απ’ τον λαβύρινθο ή χρειάζομαι GPS και Google Maps;
Στις 17 Μαϊου (εχθές δηλαδή) γιορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα Επικοινωνίας. Με κάθε επιφύλαξη για τις κάθε λογής «παγκόσμιες ημέρες», ετούτη εδώ δεν ξεπερνιέται εύκολα. Πολλά δώρα χάρισε και χαρίζει η Επικοινωνία στην Ανθρωπότητα: Ας τα ανοίξουμε λοιπόν κι ας τα «παίξουμε» με προσοχή. Αξίζουν.
ΥΓ. Για την Επικοινωνία, την εορτάζουσα και μη, καταθέτουν οι συνεργάτες του JAN εμπνευσμένα, αποκλειστικά κι ευφάνταστα άρθρα.
Απολαύστε:
- Είναι η επικοινωνία, ηλίθιε. – Έφη Καρακίτσου
- Όταν σου μιλάω να με κοιτάς! – Εμμανουέλα Νικολαϊδου
- Θυμόμαστε ακόμα να επικοινωνούμε; – Μαρίνα Τριανταφυλλίδου
- Είναι πιο εύκολο το μήνυμα; – Χριστίνα Τσίγκρη
- Ο Ταχυδρόμος πέρασε..– ‘Ελενα Ντάκουλα
- Εσύ μ’ ακούς, εγώ σ ’ακούω; – Ξένια Κούρτογλου
- Καλημέρα, καρδιά μου – Ευτυχία Αλεξανδροπούλου
- Επικοινωνία: Ο αόρατος μαέστρος της συμφωνίας στο χώρο εργασίας – Μάρθα Μυλωνά
- Γράψε μου, μη με γράφεις – Νίκη Μπουτάρη
- Πολιτική επικοινωνία…Χθες και σήμερα.– Τέτα Διαμαντοπούλου
- Η Μονή της Χώρας – Κλέα Σουγιουλτζόγλου
- Η Υπόθεση θεατρικών έργων και η εξέλιξη της επικοινωνίας – Δημήτρης Βλάσης
Κι ακόμα:
– Μια συναρπαστική Συνέντευξη της συγγραφέως Καρολίνας Μέρμηγκα στην Ε. Νικολαΐδου με αφορμή την γιορτή της Μητέρας, και για το βιβλίο της «Ο κήπος της Αμαλίας».
