Περίοδος εκλογών και ο πληθυντικός δίνει βαρύτητα στην πληθώρα, την περίσσεια μα και τον χορτασμό.
Περίοδος απόφασης των διαχειριστών της ζωής μας, ως λαού, ως κράτους. Απόφασης του «εκλέγω» που άραγε σημαίνει επιλέγω ή διαλέγω;
Όπως αναφερόταν τότε, στον Πλάτωνα, όπου η επιλογή γινόταν με κλήρωση και εξέλεγαν τους άρχοντες ανάμεσα στους ικανούς, που είχαν ήδη επιλέξει.
Απόφασης με την ψήφο μας, που πετραδάκι σήμαινε για τη δήλωση προτίμησης και «κοτρόνα» γίνεται αργότερα, που στο λαιμό τη δέσαμε με τις λανθασμένες επιλογές των εκλογών μας, στο βάθος των δεκαετιών.
Την ψήφο μας, σε μια κάλπη, που υδρία ήταν στην αρχαιότητα και «ξεδιψούσε» τις αγωνίες και τις ανάγκες του λαού. Μα κάλπικη – υποκριτική – γίνεται αργότερα, καθώς τις προσδοκίες ρίχνουμε γραμμένες σε χαρτί στην είσοδο της και ματαιώσεις εισπράττουμε στην έξοδο.Την ψήφο μας σ’ ένα κόμμα,* που κόβει σε κομμάτια τα κοινά και τ’ αγαθά, μα τα μοιράζει; Και μάλιστα δίκαια;
«Ελλάς να κομματοκρατείσαι και να τρομοκρατείσαι
από μια κατ’ επίφασην ελεύθερη εκλογή.
Χωρίς επιλογή.
Χωρίς διαλογή.
Ενός Νου Ελληνικού απαίδευτου Πια
Ενός νου ανόητου Πια
Και εν τέλει μικρονοϊκού»*
*1. κόμμα < κόπτω
*2. μικρονοϊκός ~ περιορισμένης διανόησης λόγω στενότητας αντίληψης.
Υ.Γ. Ίσως εύλογη η απορία σας, αναγνώστες μου, τι ακριβώς γράφει ένας γιατρός στη στήλη της ευεξίας, στη στήλη της καλής συνήθειας, που δεν φαίνεται να άπτεται άμεσα ιατρικών θεμάτων.
Ο καλός γιατρός γνωρίζει ότι η ευεξία και η καλή υγεία εν γένει, είναι μια διεργασία, ένα ταξίδι και όχι απλά ένα προορισμός.
Ένα ταξίδι χωρίς τέλος.
Κάθε λοιπόν, καθημερινή μας επιλογή είναι μια απόφαση, που μας οδηγεί ή μας απομακρύνει από το “υγιής”.
Η επιδίωξη της ευεξίας κατ’ εμέ (και μιλώ ως γιατρός που έχει έρθει σε επαφή με τη ψυχοθεραπεία) μας οδηγεί πέρα από τις επιμέρους ιατρικές τεχνικές, στο νόημα και τον σκοπό της ζωής.
