Συμβαίνει κάποιοι άνθρωποι να προέρχονται από οικογένειες θρησκευτικά ψύχραιμες – ίσως τις έλεγες και ελαφρώς αμέριμνες ως προς το θέμα.
Να δηλώνουν βαθύτατα πιστοί και βαθύτατα άθρησκοι, ταυτόχρονα.
Να αναγνωρίζουν τη θεϊκότητα γύρω τους, μέσα τους, σε όλα και στο Όλον, ωστόσο να μην εκχωρούν σε κανέναν, κανενός είδους franchise του δικού τους θεού, όπως τον αντιλαμβάνονται και με δέος να υποκλίνονται μπροστά του για κάθε θαύμα που συναντούν στο δρόμο τους.
Να κλίνουν το γόνυ στα μεγαλουργήματα της φύσης, στην ιδιοφυία του μυαλού των νηπίων, στην απεραντοσύνη μιας γενναιόδωρης ψυχής, στον ηρωισμό μιας μόνης μάνας, στην επιφοίτηση ενός γιατρού, στην πίστη των ανθρώπων – ακόμα και στον κόπο του τεχνίτη που έφτιαξε πριν από αιώνες ένα περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο σε ένα μοναχικό νησιώτικο ξωκλήσι.
Τους Αγίους, από την άλλη, τους αναγνωρίζουμε κυρίως εθιμικά.
Από μικροί μαθαίνουμε να γιορτάζουμε την πίτα του Φανουρίου, το φλουρί του Βασιλείου, την παρέλαση του Δημητρίου, τα αμπέλια του Τρύφωνος… Σε προσωπικό επίπεδο, μόνο η εικόνα της Παρθένου με το βρέφος στην αγκαλιά και του Ιησού με το λευκό χιτώνα των Εσσαίων δεν αποτελούν λόγο γιορτής, αλλά αφορμή βαθιάς περισυλλογής.
Ο Βαλεντίνος, ομολογώ, με έφερε από την αρχή σε αμηχανία. Μου φάνηκε εθιμικά ασύνδετος, δεν είχα πάρει εντολή να μελετήσω το βίο του στο σχολείο, δεν γνώριζα τίποτα γι’ αυτόν. Δεν ήξερα καν τι να του ζητήσω σε τυχόν προσευχή. Έναν άλλο σύντροφο; Μα, εδώ μ ‘ αυτούς που διάλεγα εγώ η ίδια, τα αποτελέσματα ήταν συχνά ολέθρια – πόσο μάλλον να μπλεκόταν κι άλλος στην επιλογή.
Άλλαξα όμως γνώμη γι’ αυτόν, καθώς, μεγαλώνοντας, παρατηρούσα πώς η -πέστε την ξενόφερτη- ρομαντική επιρροή και η ευλογία του εξαπλώνονταν σαν τρυφερή επιδημία στις ηλικίες της ωριμότητας.
Έβλεπα γυναίκες που είχαν κάνει εσωτερική διαγραφή του ερωτισμού τους να τον ξανεγεννούν από τις στάχτες παλαιότερων ενστίκτων, νέους να εξωθούν τους χήρους γονείς τους σε πλατφόρμες γνωριμιών, στατιστικολόγους να επισημαίνουν ότι πληθαίνουν οι ultra ώριμοι έρωτες, (πολύ) παλιούς συμμαθητές να αποκομίζουν αιφνίδια κέρδη από επενδύσεις σε παιδικούς έρωτες – κι όλα αυτά τα υπέροχα σε μια υπέροχη έκρηξη ελευθερίας που συνδέει το προαιώνιο δικαίωμα στην απόλαυση με την απαλλαγή από τις απαιτητικές ανηφόρες της νιότης.
Γι’ αυτό, ευλόγησον Βαλεντίνε μας τους λυτρωτικούς ψυχιάτρους, τους επιστήμονες της αντιγήρανσης, τους κοσμετολόγους της υπερώριμης επιδερμίδας και τους κάθε λογής ειδικούς της τρίτης, τέταρτης και πέμπτης ηλικίας, να σε γιορτάζουμε ανελλιπώς εορτές και καθημερινές – έστω και απλώς ως ιδέα, ως ελπίδα και ως σημαία της αλήθειας ότι la vita e bella!
