Από πολύ μικρή θυμάμαι ότι τρελαινόμουν με τη θάλασσα. Μου άρεσε να κολυμπάω με τις ώρες, μου άρεσε η αίσθηση του αλατιού όλη μέρα και φυσικά τρελαινόμουν με το καλοκαίρι και το πόσο μεγάλη είναι η μέρα. Φυσικά, ως μικροί τα καλοκαίρια μας κρατούσαν πάρα πολύ.
Μεγαλώνοντας, όταν πια άρχισα να δουλεύω, το καλοκαίρι μίκρυνε αρκετά, αφού οι διακοπές ξεκινούσαν επισήμως αρχές Αυγούστου.
Παρατηρούσα ωστόσο ότι από το Μάιο το κλίμα στο γραφείο ήταν πάντα πιο χαρούμενο, αφού όλοι συζητάνε τι θα κάνουν στις διακοπές, πού θα ταξιδέψουν, ποιο είναι το πιο ωραίο νησί, ποιο έχει χαλάσει, ποιο αξίζει τώρα. Συζητήσεις παραλίας όπως λέει και μία αγαπημένη μου.
Τι σημαίνει αυτό για τη συγκέντρωση και τη δουλειά; Καλή ερώτηση. Δεν ξέρω. Προσωπικά παρατηρώ ότι όταν το Σαββατοκύριακο έχει καλό καιρό και έχω καταφέρει να πάω για μπάνιο στη θάλασσα (στην Αθήνα εννοώ πάντα), τη Δευτέρα έχω πολύ περισσότερο κέφι και διάθεση να πάω στη δουλειά. Είναι σαν 1 ώρα θάλασσας, ήλιου και κολύμβησης να μου δίνει τρομερή ώθηση για όλη την εβδομάδα που έρχεται. Ξεχνιέμαι, χαλαρώνω, ανοίγει η σκέψη μου. Μου αρέσει να σκέφτομαι ποιο βιβλίο θα διαβάσω, αν θα έχει καλή θάλασσα αν θα έχει καλό καιρό. Είναι τόσο απλές σκέψεις και συγχρόνως τόσο απελευθερωτικές.
Οι τόσο απελευθερωτικές αυτές σκέψεις λοιπόν νομίζω ότι συνεργούν σε καλύτερη συγκέντρωση και όρεξη για δουλειά και projects.
Ο συνδυασμός με τη δυνατότητα να δουλέψεις remotely ή με τη νέα μόδα των Early Fridays το καλοκαίρι (τελειώνουμε από το γραφείο στις 15.00) δίνει τη δυνατότητα για να ένα ωραίο τριήμερο ακόμα και αν είσαι στην Αθήνα.
Ίσως είναι και ένας βασικός λόγος που δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ να απομακρυνθώ από την Ελλάδα (την Αθήνα κυρίως). Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι σε 30 (άντε 45 λεπτά με κίνηση) μπορώ να βρίσκομαι σε ένα υπέροχο μέρος με θάλασσα που μου θυμίζει νησί. Και επειδή εκτός των βασικών και παγκόσμιων ανησυχιών μας (κλιματική αλλαγή, αγορά, work from home) δεν ξέρω για πόσο θα μπορούμε να έχουμε αυτήν την ευκολία να πάμε στην παραλία, ας το απολαύσουμε τώρα που μπορούμε.
Όπως λέει και το τραγούδι: κάπου σε κάποια χώρα τώρα μπορεί να βρέχει. Και εμένα τι με νοιάζει; Εδώ έχει πάντα ήλιο…😉
