Όλο το σκηνικό διαδραματίζεται στο Super Market ΑΒ, προ -παραμονή Χριστουγέννων. Το καλάθι της νοικοκυράς (εμού της ιδίας), γεμάτο μέχρι πάνω.
Φτάνω στο ταμείο, βγαίνει ο λογαριασμός, δίνω τη χρεωστική μου κάρτα ΕΤΕ, μου ζητάει κωδικό, βάζω κωδικό, «απορρίπτεται» μου λέει η καλή ταμίας. Δεν βαριέσαι, λέω και με τη σιγουριά που μου δίνει η γνώση ότι έχω χρήματα στον λογαριασμό μου, ξαναδίνω την κάρτα, «ξανααπορρίπτεται» μου λέει η ταμίας. Ωχ, λέω από μέσα μου, ώρες είναι να ξέχασα το PIN. Δεν πρέπει όμως να κάνω τρίτη προσπάθεια γιατί θα μπλοκάρει η κάρτα. Ρωτάω την ταμία αν μπορώ να μεταφέρω μέσω του κινητού μου τα χρήματα σε λογαριασμό ΑΒ, και εισπράττω την άρνηση αμέσως. Εν τω μεταξύ σιγά-σιγά δημιουργείται ουρά στο ταμείο (λογικό λόγω της μέρας) και η υπάλληλος αρχίζει και πιέζει. Σκέφτομαι ότι έξω από το κατάστημα έχει ΑTM μίας άλλης τράπεζας της οποίας έχω χρεωστική κάρτα, αλλά πρέπει να την ενεργοποιήσω γιατί την είχα παραλάβει λίγες μέρες πριν. Ενεργοποιώντας την αμέσως θα έκανα τη συναλλαγή μου και θα τελείωνα. «Τέλεια» λέω φωναχτά «πάω έξω ένα λεπτό στο ΑΤΜ». Τότε ήταν που η ταμίας μου έδωσε τη χαριστική βολή: «Το πήραν το μηχάνημα, θα πρέπει να πάτε αλλού. Και επιπλέον σας παρακαλώ να συντομεύετε γιατί δείτε τι γίνεται» -μου δείχνει την ουρά. Μεγάλη αμηχανία – εννοείται- αλλά και απελπισία, γιατί ήδη είχα ξοδέψει πάνω από 2 ώρες για να ψωνίσω.
«Θα τηλεφωνήσω στον σύζυγό μου να μου φέρει χρήματα και εν τω μεταξύ θα κάτσω εδώ δίπλα να περιμένω» της λέω όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα. « Αποκλείεται» μου λέει κατηγορηματικά αυτή τη φορά.
Ξαφνικά μέσα στον πανικό θυμάμαι: call center ΕΤΕ – 210 4848484 (ευτυχώς η μνήμη μου δεν με πρόδωσε). Καλώ, όλοι οι εκπρόσωποι απασχολημένοι, κλείνω το τηλέφωνο και είμαι έτοιμη να παραδώσω τα όπλα.
Και εκείνη τη στιγμή γίνεται το θαύμα των ημερών. Κλήση από Εθνική. Απαντώ αμέσως! «Μας τηλεφωνήσατε. Σας ακούμε”. Τους λέω τα καθέκαστα, ότι έχω ξεχάσει το ΡΙΝ, τσεκάρουν και μου λένε ότι δεν βλέπουν καμία αποτυχημένη προσπάθεια και ότι η συναλλαγή δεν μπορεί να γίνει απλά επειδή έχω υπερβεί το ημερήσιο όριο συναλλαγών με την κάρτα μου. Επόμενο, αφού από το πρωί είχα γυρίσει το μισό λεκανοπέδιο για αγορές. Ευγενέστατα μου δίνουν οδηγίες, να μπω στο nbg.gr, στο internet banking, να πάω σε συγκεκριμένο πεδίο, να ζητήσω αύξηση του ορίου και να κάνω κανονικά τη συναλλαγή μου. Όπως ακριβώς και έγινε.
Η ταμίας που παρακολουθούσε, ανακουφισμένη αλλά και εντυπωσιασμένη γυρίζει και μου λέει «Δεν σας το είχα!. Μπράβο σας! Τα καταφέρνετε τόσο καλά με το κινητό και το internet. ..Μπράβο σας!» . Εκείνη την ώρα κάπως ένοιωσα, δεν το κρύβω! Ψιλοκαμάρωσα από τη μια που «τα καταφέρνω», από την άλλη απογοητεύτηκα. Από μέσα μου είπα «μα τόσο ανίκανους μάς έχουν;»
Α, δεν σας είπα: Είμαι ηλικιακά ,και όχι μόνο ,JAN-er. Και δεν το κρύβω. Μου αρέσει και αφήνω αυτούς που «δεν μου τό’χουν» να με θαυμάζουν!
ΤΑΣΟΥΛΑ ΠΕΤΡΑΚΟΥ – Επικοινωνιολόγος
(Σημ. Just a Number: Η ιστορία είναι 100% αληθινή, δεν είναι διαφήμιση.)
