Σε όλη την ενήλικη ζωή μου (μέχρι και πριν κάποιο καιρό) με είχε απασχολήσει τρομερά το θέμα του emotional eating (συναισθηματικής υπερφαγίας). Κοινώς και χωρίς επιστημονικούς ορισμούς, είχα συνδέσει τρομερά το θέμα του φαγητού με κάποιας μορφής συναισθηματική ικανοποίηση.
Παρατηρώ ότι τις περιόδους που τρέφομαι πιο υγιεινά και κάνω κάποια συστηματική άσκηση (ακόμα και περπάτημα) νιώθω το μυαλό μου πιο συγκεντρωμένο και η όρεξή μου αυξάνεται: θέλω να κάνω περισσότερα πράγματα, να πάω ένα ταξίδι, να δω κάτι καινούριο. Αντιθέτως, όταν η διατροφή μου γίνεται ασταθής και τρώω χωρίς πρόγραμμα, αισθάνομαι μεγαλύτερη κούραση, έλλειψη συγκέντρωσης και περισσότερη μελαγχολία.
Καθημερινά είμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που μας γεμίζουν άγχος και αβεβαιότητα. Ποιος δεν έχει αισθανθεί το βάρος ενός γεγονότος ή ακόμα και μίας κακής σκέψης να αποτυπώνεται στο σώμα του; Ο πόνος στο στήθος, το σφίξιμο στο στομάχι, η κόπωση που δεν φεύγει. Αυτά δεν είναι στο μυαλό μας, είναι ο τρόπος του σώματός μας να μας πει: πρόσεχε και σύνελθε.
Τελικά δηλαδή, όταν προσέχεις κάπως το σώμα σου νιώθεις και πιο υγιής στο μυαλό ή όταν νιώθεις πιο καλά συναισθηματικά, είναι επακόλουθο να προσέξεις και το σώμα σου; Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ή το ένα ή το άλλο. Είναι και τα δύο μαζί. Όντως όταν θέλεις να κάνεις πράγματα που διώχνουν το stress, θα νιώθεις καλύτερα. Όταν αντί να φας τρεις πίτσες, βγεις για περπάτημα θα νιώσεις καλύτερα. Όταν φας κάτι που σου αρέσει με μία παρέα που απολαμβάνεις, νιώθεις καλύτερα, κοιμάσαι καλύτερα.
Απλώς η ισορροπία αυτή δεν είναι πάντα εύκολη. Υπάρχουν στιγμές που το μυαλό θέλει να συνεχίσει, αλλά το σώμα απλά δεν μπορεί. Το να το αποδεχτούμε και να πούμε « ναι είναι απλά μία κακή μέρα» είναι ένα μέρος αυτής της ισορροπίας.
Πώς, λοιπόν, μπορούμε να βρούμε αυτήν την αρμονία; Ίσως με μικρές, αλλά ουσιαστικές αλλαγές: λίγες στιγμές ηρεμίας μέσα στην ημέρα, ένας περίπατος στη φύση, ένα αγαπημένο τραγούδι που μας χαλαρώνει, ένα σινεμά. Η φροντίδα του εαυτού μας δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αναγκαία και ένα δώρο στον εαυτό μας και κατ’ επέκταση στους γύρω μας.
Νους υγιής εν σώματι υγιεί λοιπόν. Και κανονικά και αντίστροφα.
