Θα σε μάθω
ν’ ακουμπάς τ’ αγκάθια
και να πονάς λιγότερο.
Θα με μάθεις
να φιλώ
τα αισθησιακά τους πέταλα
και ν’ ανοίγω περισσότερο.
Μαγεία!
Τι θα ήταν η ζωή χωρίς αυτήν μικρά μου ;
Πώς θα ζούσαμε μια σκληρή, στεγνή πραγματικότητα χωρίς τη λάμψη του αστεριού μέσα μας;
Χωρίς τη μελωδία από τα παιδικά κάλαντα να ηχεί στην ενήλικη σιωπή μας; Χωρίς τη λαχανιασμένη παιδική ανάσα να δίνει πνοή σε κάθε τωρινό δισταγμό; Χωρίς τον χαριτωμένο παχουλό παππού στα κόκκινα, πρωταγωνιστή μιας διαφήμισης, ενός αιώνα πριν και έκτοτε, πρωταγωνιστή συνεχώς στα παιδικά χριστουγεννιάτικα όνειρά μας!
Μα κι αργότερα, μεγαλώνοντας, η γνώση της ύπαρξης ενός Βασιλείου, Μεγαλείου, μιας θρησκευτικής κατάνυξης!
Κι αν έχω μόνο αυτή τη μέρα
κομμάτι ζωής,
δεν θ’ αφήσω στιγμή
χωρίς να λέω
αγαπώ,
ώστε να νιώθεις
κι εσύ αγαπημένος.
Μαγεία!
Μια λέξη τόση δα, έξι γραμμάτων, με τέτοια δύναμη!
Δύναμη για ν’ αντέξουμε όσα φέρνει η ζωή. Δύναμη για να κρατήσουμε την παιδική φλόγα μα και την ενήλικη ελπίδα μέσα μας. Τη χαρά να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι, γιατί άλλη μια δική μας μέρα ζωής, μας ανήκει.
Και θα είμαι ερωτευμένη
με τον έρωτα
Μόνο!
Ώστε να νιώθεις
λεύτερος.
Μαγεία!
…στη σωστή αναλογία για να ισορροπεί ο ενήλικας που είμαστε, με το αθώο παιδί μέσα μας, για να περνάμε στη «μετάβαση» κι όχι στη «ματαίωση».
Θα σε μάθω
ότι δεν γερνώ
γιατί ερωτεύομαι,
ώστε να μη γερνάς κι εσύ!
Μαγεία!
…γιατί είμαστε ο προοπτικός άνθρωπος, ο εραστής ενός ερωτικού δείπνου, ο γερός που δεν θα γίνει γέρος παραιτημένος, ο δημιουργός της ζωής, που γουστάρουμε και τη γεννάμε συνεχώς.
Κι εσύ θα με μάθεις
πώς ν’ ανοίγω τα φτερά μου
και θα με κοιτάς να πετώ.
Γιατί εσύ ξέρεις!
Μαγεία!
…το μανιφέστο, η κλειστή πόρτα που γίνεται παράθυρο εξόδου, το χάδι για να μη χαθούμε, ο Χρόνος που δεν θα γίνει Κρόνος τιμωρός για να μας καταπιεί.
Θα σε μάθω
πώς να μην πεθαίνεις.
Γιατί, τον θάνατο,
δεν τον φέρνει ο χρόνος,
μα η μοναξιά!
Μαγεία!
… και «ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΡΩΤΑΣ» κι έτσι δεν θα χαθούμε
… και «Ω! ΨΗΛΟΣ ΝΑΝΟΣ» και γινόμαστε όλα τα οξύμωρα μαζί!
… και ζούμε τη «ΖΩΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ» για να μπορούμε ν’ αλητέψουμε σωστά, μετά (στα 50, στα 60, στα 80, στα 100 και βάλε).
Και θα υπάρχει ένα αύριο
που θα δίνει την ευκαιρία
διόρθωσης.
Μα, αν υπάρχει μόνο το σήμερα,
θα ‘θελα να σου πω
πόσο σε σέβομαι,
έναν άντρα
που δεν θα ξεχάσω,
γιατί μίλησα με την ψυχή του.
Μαγεία!
…μικρά μου,
που σας «γνωρίζω» -κι είναι τιμή μου,
που σας νοιάζομαι -και προσέχω τι γράφω,
που σας εύχομαι -τα καλύτερα για το 2024.
Επτά φορές μαγεία** επτά της τάξης και της αρμονίας. Επτά, με δυό φορές την ιερή τριάδα μέσα του και την προσθήκη του ενός, της θείας της μονάδας.
Και του χρόνου, Μικρά μου!
Και δεν θα περιμένω!
Όλα θα τα κάνω σήμερα.
Γιατί, αν δεν υπάρχει αύριο,
δεν θα ΄θελα να χάσω
ούτε μια αγκαλιά,
ούτε ένα φιλί,
ούτε ένα χαμόγελο.
*Τα ποιήματα είναι από τη συλλογή «Ω! ΨΗΛΟΣ ΝΑΝΟΣ»
Εκδόσεις ΚΑΠΑ
** Μαγεία: < Μάγος: αρχαία περσική (maγu) <πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα
*meh₂gʰ- (ικανός, δυνατός).
