«Τι δουλειά έχω εγώ σ’ αυτό το πάρτι; Άκου πάρτι μασκέ… για τέτοια είμαστε τώρα στην ηλικία μας; Κι αυτή η Μαίρη, κέφι που το έχει…» σκεφτόταν η Πωλίνα και όλο έψαχνε να βρει δικαιολογίες για να μην πάει σ’ αυτό το πάρτι.
Ήταν το τελευταίο Σάββατο του καρναβαλιού, κι αυτό το τριήμερο δεν θα έφευγε για το εξοχικό της, δεν ήταν ακόμα έτοιμο για να φύγει εκτός Αθηνών, και να που ήρθε η πρόσκληση από την φίλη της τη Μαίρη, «Θα σας περιμένουμε το Σάββατο 16 Μαρτίου στις 9.30 μ.μ. στο κέντρο Μημουάπτου στην Κηφισιά. Φορέστε τη στολή, τη μάσκα σας και αφεθείτε στον τρελό χορό του καρναβαλιού. Μην λείψει κανείς, δεκτοί μόνο μασκαράδες!»
«Τι να φορέσω τώρα, πού να ψάχνω στολή, έχω πάρει και τα κιλάκια μου από τις γιορτές και δεν τα έχω ακόμα χάσει, όλο το λέω και δεν το κάνω» φύσαγε και ξεφύσαγε η Πωλίνα όσο σκεφτόταν την προοπτική αυτού του πάρτι που ήρθε ουρανοκατέβατο μέσα στον κυκεώνα της δουλειάς που είχε μπροστά της να κάνει… Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια η Πωλίνα δούλευε ασταμάτητα, επιχειρηματίας βλέπεις, και ας νομίζουν κάποιοι πως όταν έχεις δική σου επιχείρηση δεν έχεις αφεντικό και δεν λογοδοτείς σε κανέναν… Ναι καλά… λογοδοτείς στους εργαζόμενους, στους πελάτες, στην εφορία και πάει λέγοντας… Και έχεις να σκεφτείς τους τζίρους, τα νούμερα, πώς θα βγαίνει το ταμειακό, ας μην πούμε περισσότερα! Την αγαπούσε τη δουλειά της και την εταιρία της η Πωλίνα και είχε κάνει τόσα χρόνια άπειρες θυσίες για να την κρατά δυνατή και ψηλά στον κλάδο της. Με έμπνευση, αγάπη, μεράκι και σκληρή δουλειά πραγματικά την καμάρωνε την ομάδα της και ακούραστα δούλευε πολύ παραπάνω από τα νιάτα της!
Χωρισμένη με μια πανέμορφη κόρη που λάτρευε, ζούσε μόνη της τα τελευταία χρόνια η Πωλίνα και αφιέρωνε τη ζωή της στη δουλειά της και στο αγαπημένο εξοχικό της όπου «ξέφευγε» κάθε φορά που μπορούσε να ξεκλέψει 2-3 μέρες.
Είχε από καιρό εγκαταλείψει την ιδέα μιας καινούργιας σχέσης, και η κοινωνική της ζωή ήταν σχετικά περιορισμένη… μόνο το χορό δεν είχε εγκαταλείψει, γιατί ο χορός της έδινε ζωντάνια, ενέργεια και αστείρευτη χαρά! Κάθε Τρίτη και Πέμπτη ήταν πρώτη και καλύτερη στο μάθημα του χορού, χόρευε σάλσα και τώρα τελευταία είχε ξεκινήσει να μαθαίνει και οριεντάλ.
«Έλα τι κάνεις; Πήρες την πρόσκληση της Μαίρης;» την διέκοψε από τις σκέψεις της το τηλέφωνο και η βαριά φωνή της άλλης φίλης της, της Ρένας, μια φιλενάδα από τις καρδιακές, από τα φοιτητικά τους χρόνια αχώριστες και αγαπημένες. Η Ρένα ήταν η κλασσική «εργαζόμενη μητέρα και νοικοκυρά», πολυάσχολη αλλά πάντα κεφάτη, πρώτη στην παρέα, πέταγε τη σκούφια της για εξόδους και πάρτι! «Ναι την πήρα» είπε ανόρεχτα η Πωλίνα, «και τι λες τώρα, να ξεσηκωνόμαστε και να τρέχουμε για πάρτι μασκέ στην ηλικία μας;» «Ποια ηλικία μας βρε; Τι έχει η ηλικία μας;» φώναξε η Ρένα «Να ήταν κι άλλες σαν και μας στα εξήντα φεύγα μας… ούτε να το λέω δεν θέλω! Και δεν ακούω τίποτα! Και μη σε νοιάζει για στολή: έχω δυο αυθεντικές στολές οριεντάλ που έχω φέρει από την Πόλη, μια χαρά θα μας είναι, θα βάλουμε και τις μάσκες μας και φύγαμε!»
Ξεσήκωσε η Ρένα την Πωλίνα και έφτασε το Σάββατο να βρίσκει τις δυο χανούμισσες στο πάρτι με τις μάσκες τους. Με το που μπήκανε μέσα στο χώρο… όλοι άρχισαν να τρέχουν γύρω τους… να ψάχνονται ποιες είναι οι χορεύτριες πίσω από τις μάσκες… Καρδιοχτύπι η Πωλίνα, έτρεμε μην την αναγνωρίσουν, έβλεπε και την άνετη Ρένα δίπλα της και αναρωτιόταν πώς στο καλό τα καταφέρνει πάντα να είναι στα κέφια.
Λίγο αργότερα το πάρτι «άναψε» ο χώρος γέμισε με μπαλαρίνες, spidermen, supermen, χαβανέζες, κολομπίνες, σπανιόλες, ναυάρχους, στρατηγούς και κάποια «χαζά» ντόμινο. Σερπαντίνες και κομφετί να τρέχουν παντού, τα φώτα να αναβοσβήνουν και τα ποτά να ρέουν. Οι μασκαράδες χόρευαν με κέφι και κάποια στιγμή η μουσική σταματάει και ο DJ βάζει ένα τσιφτετέλι instrumental (υπέροχο κομμάτι βρείτε το στο YouTube)… η Ρένα σκουντάει την Πωλίνα, όλοι κάνουν στην άκρη και ξεκινούν οι δυο χανούμισσες να λικνίζονται και να τα χειροκροτήματα, να τα επιφωνήματα θαυμασμού, να το κέφι να ανεβαίνει στα ύψη…
Λίγο πριν τελειώσει ο χορός, ένας ψηλός, όμορφος superman πλησιάζει την Πωλίνα και γονατίζει στα πόδια της… με τρελό καρδιοχτύπι εκείνη συνεχίζει τον χορό, ώσπου εκείνος σηκώθηκε, πήγε κοντά της και της ψιθύρισε «Είσαι η πιο ελκυστική χανούμισσα που έχω δει στην ζωή μου… βγάλε την μάσκα σου να δω το πρόσωπό σου» και με μια κίνηση έβγαλε την δική του, αποκαλύπτοντας ένα γοητευτικό, ώριμο πρόσωπο με ένα πλατύ χαμόγελο.
Και σου λέω Πωλίνα «και γιατί να μην το τολμήσεις;»
Ψυχική ανθεκτικότητα χτίζεις όταν βγεις από την ζώνη άνεσής σου, όταν τολμήσεις αυτό που φοβάσαι, όταν πεις «ναι» στη ζωή με όλες τις ομορφιές της, κι ας μοιάζουν μακρινές!
