Χρόνια τα πολλά και τα δημιουργικά, μικρά μου.
Αλήθεια, πόσες φορές μας ευχήθηκαν ή ευχηθήκαμε μ’ αυτή τη φράση; Μα τι εννοείται;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή – την πολλή αρχή. Ως ετυμολογία (έτυμον =το αληθές) το δημιουργώ (δήμος+έργον) αφορούσε στις εργασίες κοινής ωφέλειας στο Δήμο, με την έννοια αυτή ν’ αλλάζει στην πάροδο των αιώνων και να γίνεται «αυτός που συλλαμβάνει και κατασκευάζει ή προτείνει κάτι πρωτότυπο». Νέες, πρωτότυπες ιδέες του δημιουργικού, επινοητικού και γιατί όχι, εφευρετικού ανθρώπου. Όμως, κάθε τι που παράγουμε, μας κάνει δημιουργικούς; Όχι!
Βασικό συστατικό της γλυκιάς δημιουργίας είναι το «πρωτότυπο», αυτό διαφοροποιεί την χαρά της προσωπικής, από εκείνη που έχει κοινωνική έννοια.
Ένα παράδειγμα είναι οι αδελφοί Ράιτ.
Γιοι του ιερέα Μίλτον Ράιτ, που ενώ περνούσε ώρες εκτός οικίας, πάντα επέστρεφε με δωράκια κι εκπλήξεις για τα παιδιά του. Μια νύκτα του 1878 έφερε στ’ αγόρια του ένα μικρό μοντέλο ελικοπτέρου από φελλό, φύλλα μπαμπού, χαρτί κι ένα λάστιχο να περιστρέφει τις λεπίδες. Οι νεαροί τόσο εντυπωσιάστηκαν από το δώρο, που έγινε ο παράγοντας πρόκλησης δημιουργίας του πρώτου πρωτότυπου αεροπλάνου.
Ζούμε σ’ έναν πολύπλοκο κόσμο, όπου οι βαθιά επεξεργασμένες και πρωτότυπες ιδέες θα μας βγάλουν απ’ το άκαμπτο και χαοτικό και θα μας προσφέρουν ευελιξία και οργανωμένη αλληλουχία.
Σκεφθείτε μικρά μου, μια σωστά σχεδιασμένη οικογενειακή, σχολική και κοινωνική εκπαίδευση, με φροντίδα, τόλμη και φαντασία θα γεννά δημιουργικούς ανθρώπους (πολίτες του κόσμου) με αυτοπεποίθηση, ελεύθερους, ασφαλείς, με κίνητρα για πρωτότυπες προτάσεις και εν τέλει κατασκευές και παραγωγές.
Στην ιστορία των αδελφών Ράιτ εκτός από τον φροντιστικό πατέρα ιερέα, η τολμηρή και με φαντασία μητέρα (Σ.Κ. Κέρνερ) ήταν εκείνη που μύησε τ’ αγόρια της στον χώρο της μηχανικής και στην ξυλουργική μέσω των γνώσεων και δεξιοτήτων της.
Βλέπετε, μικρά μου, τη σημασία της εκπαίδευσης με αγάπη!
Και φυσικά, η «δια βίου εκμάθηση» θα δίνει κίνητρα δημιουργίας σε κάθε ηλικία (η μια από τις δυο βασικές προϋποθέσεις της ευζωίας κατά τους Ιάπωνες και το ΙΚΙΓΚΑΪ – δεν συνταξιοδοτούμαι).
Αναρωτήθηκα όμως, καθώς σας έγραφα, αν η δημιουργικότητα είναι έμφυτη ή επίκτητη! Γεννιέσαι με το χάρισμα ή το καλλιεργείς;
Ας σκεφθούμε πως το να είσαι δημιουργικός θέλει να γεννήσεις*. Μα για να συμβεί αυτό, πρέπει
να είσαι γενναίος, γιατί έχει τίμημα. Γιατί για να παράγεις έργο πρωτότυπο – δημιουργία – θέλει μυαλό, εργατικότητα, προθυμία, υπομονή, επιμονή, μα και αντοχή στον κόπο και στον πόνο και ένα «χάρισμα» (οι Άγγλοι το λένε Knack =φυσική δεξιότητα).
Τι θα κινητοποιήσει όμως τη διαδικασία από το εγγενές χάρισμα στην πράξη της δημιουργικότητας; Ο Έρωτας, η αρχέγονη όψη του Θεού.
Ο Έρωτας για τον εαυτό, τον άλλο, τη Ζωή.
Έρως το Παν
Έρωτα Εσύ!
Το όνομα της Δύναμης,
μέσα μου
Ο Χειμωνιάτικος θεός
των μυστηρίων μου
Ο Εαρινός των
Ιερών των έργων
Ο Θερινός του Φωτός
και του θριάμβου μου
Ο Χινοπωρινός
της ελεύθερης ψυχής μου
Έρωτα Εσύ!
Η όψη του θεού
μέσα μου!
– Ευτυχία
*Γεννάω -από ρίζα γεν-του γίγνομαι. Το γεννάω ενεργητικό του γίγνομαι με παράγωγα τη γέννα και το γενναίος (=ευγενής).
