Πριν λίγες μέρες με κάλεσε μία πολύ νέα επιχειρηματίας- με νέα επιχείρηση και νέα στην ηλικία-γιατί ήθελε τη γνώμη μου για ένα λόγο που θα εκφωνούσε σε μια εκδήλωση που την είχαν καλέσει.
Την άκουσα με μεγάλη προσοχή.
Είναι μια γυναίκα αξιοθαύμαστη.
Όλη της η ομιλία είχε να κάνει με το πόσα πράγματα έχει κάνει μόνη της.
“Εγώ σκέφτηκα αυτό, εγώ υλοποίησα εκείνο, εγώ στη συνέχεια το τροποποίησα έτσι και λοιπά και λοιπά.”
Η πραγματικότητα είναι ότι έχει κάνει πάρα πολλά πράγματα μόνη της.
Δεν φαινόταν ομως να αναγνωρίζει ότι έχει βοηθηθεί από μια πάρα πολύ έμπειρη ομάδα που αποτελείται από τον πατέρα της, από συνεργάτες του πατέρα της, από φίλους, από φίλους φίλων που προθυμοποιήθηκαν κι αυτοί να την στηρίξουν.
Καθώς όπως όλοι ξέρουμε σε μια νέα επιχείρηση ισχύουν τα 3F για τη χρηματοδότηση. Friends, fools and family.
Δεν νοείται στην σημερινή εποχή να αφήνουμε έξω έννοιες όπως συνεργασία, συνύπαρξη, αλληλεγγύη, συμπερίληψη.
Συζητήσαμε αρκετή ώρα για να συμφωνήσουμε ότι ασφαλώς είναι ο κεντρικός παράγοντας στη δουλειά της.
Αλλά ότι ταυτόχρονα και η δουλειά της είναι προϊόν πολλών συνεργασιών, συζητήσεων και αλληλοεπιδράσεων.
Ίσως δεν το έχουμε διδαχθεί, ίσως δεν είναι στην κουλτούρα μας αλλά είναι τελείως βέβαιο ότι τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας.
Και το κείμενο αυτό που γράφω, που το γράφω μόνη μου, κάποια τεχνική με βοηθάει να το γράψω, να το στείλω να το μοιραστώ να το διαβάσετε.
Είμαστε όλοι -εξ ορισμού- ή μαζί ή καθόλου.
