Editorial

Λίγη Ρουτίνα, παρακαλώ!

Ο Απήγανος: είναι ένα ποώδες, αρωματικό, αειθαλές πολυετές, καλλωπιστικό μα και φαρμακευτικό φυτό. Έχει μέτριο μέγεθος σε πλήρη ανάπτυξη – και μέση ταχύτητα ανάπτυξης.
Το φύλλωμα του είναι φουντωτό, από μπλε-πράσινα λεία φύλλα που εκπέμπουν έντονο άρωμα όταν τρίβονται, που απωθεί τα κουνούπια.
Προσπερνώ όμως τα λοιπά χαρακτηριστικά του χρήσιμου μα και όμορφου φυτού και προχωρώ σε αποκαλύψεις: η λατινική ονομασία του Απήγανου είναι Ruta. Που έδωσε τη ρίζα στη γαλλική λέξη Routine. Που νεοελληνικά, είναι η (πασι)γνωστή μας ΡΟΥΤΙΝΑ!
Τα φυτά, όπως η ruta, έχουν φυσικούς κύκλους ανάπτυξης και εποχικότητας. που μπορεί να παραλληλιστούν με τις επαναλαμβανόμενες πρακτικές που καλούμε κωδικά ρουτίνα. (Μα δεν είναι υπέροχη η ετυμολογία, αυτή η συναρπαστική επιστήμη (ή τέχνη να την πω;) που σαν άλλη αρχαιολογική υπηρεσία κάνει «ανασκαφές» των λέξεων και φέρνει στο φως ρίζες κι απολιθώματα τους;)
Αφήνω όμως στην άκρη φυτολογία κι ετυμολογία για να θεμελιώσω και τεκμηριώσω το αίτημα/έκκληση του τίτλου του νέου μας τεύχους, που εγκαινιάζει τη νέα εποχή και σηματοδοτείται από τη μαζική επάνοδο τον Σεπτέμβριο, του καθενός μας (κατεργάρη;) στον πάγκο μας.

Μα να επικαλούμαι και να κάνω έκκληση για ρουτίνα; Μου έρχονται ήδη σε… μαγνητικά κύματα απορίες, ερωτηματικά, αμφισβητήσεις, ανησυχίες ακόμα, τύπου μα τι συνέβη, μήπως δεν πέρασες καλά τις διακοπές σου; Σπεύδω να καθησυχάσω όσους δεν γνωρίζουν (ευχαριστώ για το ενδιαφέρον) ότι πέρασα πολύ όμορφα κοντά και μαζί με τα πολυαγαπημένα μου πρόσωπα, τόσο μάλιστα που απέφυγα να «μοιραστώ» από τα γνωστά σόσιαλ σαν ελάχιστη ένδειξη σεβασμού σε άλλους, ουκ ολίγους, που απλώς κακοπέρασαν ή που δοκιμάστηκαν (δοκιμάζονται) πολύ σκληρά με αρρώστιες, με αναποδιές, με απώλειες τραγικές.
Κι όμως στο πλοίο της επιστροφής κάπου με τσάκωσα να ανυπομονώ να πιάσω κάβο στο «μόνιμο» λημέρι (παρόλη τη λατρεία στο εξοχικό της καρδιάς μου) και να ονειρεύομαι την ολική επαναφορά στις ρουτινιέρικες συνήθειες. Ίσως είναι κι η ηλικία, σκέφτηκα, όταν η 15χρονη στο κατάστρωμα ανέμιζε φουλάρια αποχαιρετώντας βουρκωμένη τα φιλαράκια που την κατευόδωναν με βουβουζέλες από την προβλήτα ενώ το πλοίο απομακρυνόταν (όχι, ευτυχώς στο νησί μας δεν βουτάνε πια στην αφρισμένη δίνη) αναλογιζόμενη τη δυστυχία μου τότε, στην ανάλογη ηλικία και περίσταση.

Όμως, the day after, κλασικές ρουτίνες όπως το μποτιλιάρισμα στην Κηφισίας, η αναμονή με το καρότσι στο ταμείο του Σ/Μ, το βράδυ η καθήλωση στον καναπέ για το δελτίο των 8μ.μ., κάπου αντί να με εκνευρίσουν και να με «ρίξουν» (κάτι που νομοτελειακά θα συμβεί σε κάποιο βαθμό οσονούπω) με γέμισε με ηρεμία, με ασφάλεια, με σιγουριά: ότι η ζωή συνεχίζεται όπως εκεί που την αφήσαμε πριν δυό μήνες, ότι δεν διαφαίνεται κάποια απειλή, άμεσα τουλάχιστον, γύρω. Ότι επανέρχεται το πρόγραμμα της ημέρας, σαν ρεμέτζο στο φουρτουνιασμένο πέλαγος- σκηνικό γύρω μας. Ίσως επειδή οι μεγάλοι ξέρουμε ότι η ζωή είναι αγρίως απρόβλεπτη, ότι μπορεί να ανατραπεί μέσα σε μια στιγμή, γραπωνόμαστε στη ρουτίνα σαν θριαμβευτική απόδειξη ότι να, όλα είναι στη θέση τους, όπως τα αφήσαμε, σταθερά, ανακουφιστικά ίδια.

Ρουτίνα λοιπόν μου θες; ψιθυρίζω στον εαυτό μου. Ναι, για όλα τα παραπάνω… αλλά να διευκρινίσω: όχι την κακή ρουτίνα, όχι αυτή που σημαίνει άρνηση στην αλλαγή, όχι αυτή που σημαίνει πλήξη αφόρητη, όχι αυτή που σημαίνει απαγόρευση από κάθε παρέκκλιση από το Άγιο Πρόγραμμα.

Ναι λοιπόν στη στοιχειώδη σταθερότητα, ναι στην παρηγορητική ρουτίνα που κλείνει μέσα του το παχνί, ναι στη ρουτίνα της καλημέρας με ένα μυρωδάτο καφέ και της καληνύχτας με ένα απολαυστικό χασμουρητό.
Και ναι, ναι, και ΝΑΙ στη ρουτίνα του να ψάχνεις ολημερίς την καινούργια ιδέα, του να μαθαίνεις ένα τουλάχιστον καινούργιο πράγμα κάθε μέρα, του να προσπαθείς τον στόχο σου με αυτοπειθαρχία ..ρουτινιέρικη, στη ρουτίνα των καλών συνηθειών που ξορκίζουν κι εξοστρακίζουν παρεκκλίσεις σε άγνωστα κι ύποπτα μονοπάτια.

Και ναι, ναι και ΝΑΙ στη JAN – ρουτίνα που ξανά-ξεκινάμε η παρέα μας σήμερα, φτιάχνοντας το νέo τεύχος το πρώτο της νέας σεζόν, για να σας έρχεται κάθε δεκαπενθήμερο στην οθόνη σας, σαν καλή ρουτίνα, αλλά με νέο, ενδιαφέρον και κάθε άλλο παρά προβλεπόμενο, ρουτινιέρικο περιεχόμενο.

Σας ευχόμαστε καλή νέα σεζόν, γεμάτη συναρπαστικές, δημιουργικές ρουτίνες!!

Διαβάστε κι απολαύστε:

Η Αγία Ρουτίνα: Ο Αφανής Ήρωας της Πολυτάραχης Ζωής μας, από την Αναστασία Σιδέρη
Aπό τις Διακοπές… στη Ρουτίνα που Εμπνέει!, από τη Μάρθα Μυλωνά
Ρουτίνα: Oδηγίες Kατεδάφισης, από την Εμμανουέλα Νικολαΐδου
Πόσοι ζηλεύουν την Kανονικότητα;, από την Έφη Καρακίτσου
Ρουτίνα και Zωή, συνοδοιπόροι σε όλες τις Ηλικίες, από την Τέτα Διαμαντοπούλου
Η Δύναμη της Ρουτίνας στην Καταιγίδα της Καριέρας, από την Ξένια Κούρτογλου
Η Ζωντάνια της Καθημερινότητας στον Καμβά, από την Κλέα Σουγιουλτζόγλου
Από τη Σίφνο στην Αθήνα: η Eπιστροφή στη γλυκιά Ρουτίνα, από την Έλενα Ντάκουλα
Ρουτίνα … σαν Θεατρικό!, από την Ευτυχία Αλεξανδροπούλου
Σχολική τσάντα: 3+1 συμβουλές σε γονείς και παππούδες για αποφυγή πόνου στην πλάτη, από τον Δρ. Κωνσταντίνο Ράπτη
Καλύτερη ρουτίνα στοματικής υγιεινής μετά τα 50+: Ιδανική στιγμή μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, από τον Δρ. Γιώργο Μπουλντή
Ωραία η Ρουτίνα, αλλά…, από τη Χριστίνα Τσίγκρη