Τι είναι η Ευρώπη μας; Μην είναι κάτι παλιά μπλε διαβατήρια απαραίτητα «δια να εξέλθητε από την χώραν» ξεχασμένα σε κάποιο παλιό κουτί; Μην είναι τα γαλλικά φράγκα, σελίνια, μάρκα και λιρέτες, περισσευούμενο συνάλλαγμα που συλλέγαμε σε σακουλάκια για παν ενδεχόμενο; Μην είναι οι δίσκοι του Αdamo, των Beetles, του Albano, που φορτώναμε στα πικ-άπ τα Σαββατιάτικα πάρτυ; Μην είναι οι σκωτσέζικες φούστες οι βρετανικές γκαμπαρντίνες, τα γαλλικά μπερέ; Μην είναι τα Ρενώ και Ντεσεβώ και Φιατάκια 500ράκια και τα Μίνι; (αληθινά μίνι, όμως εκείνα) .
Όλα αυτά ήταν κάποτε Ευρώπη και τίποτα από αυτά δεν είναι Ευρώπη σήμερα. Ανάλογα με τη γενιά, όπου οι «ορισμοί» διαφέρουν, ως η μέρα με τη νύχτα:
Η μαγεία και η γοητεία του μακρινού, του ποθητού, του προνομιακού, του «για τους λίγους», για τις γενιές των baby boomers.
Η απομάγευση και το καθόλου γοητευτικό του προφανούς, του δεδομένου, του «και τι με νοιάζει», του «για όλους», για τους Millennials και πέρα.
Οι Ευρωπαϊκές εκλογές της περασμένης Κυριακής θα κυλήσουν γρήγορα και σταθερά στην ιστορία ως οι πιο αδιάφορες για την Ευρώπη -από πλευράς Ελλάδας, εννοώ. ‘Όπως πάντα.
Και θα μείνουν αρκετό καιρό ως καμπανάκι, προάγγελος πολιτικών εκλογών, εξελίξεων ίσως ανησυχητικών, εκλογές κάπως σαν κοινοβουλευτικές.. μασκέ. ‘Όπως πάντα. Για άλλη μια φορά, στο ..απουσιολόγιο της Ευρώπης η Ελλάδα δήλωσε απούσα. Αφού με την προτροπή του κράτους άλλωστε, οι ψηφοφόροι στείλαμε παντοειδή μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις..εντός συνόρων και καθόλου εκτός.
Υπογραμμίζοντας άλλη μια φορά ότι καθόλου δεν μας αφορά/ενδιαφέρει/συνδεόμαστε με την Ευρώπη και τα προβλήματα ΤΗΣ (και όχι ΜΑΣ).
Παραβλέποντας ιστορία, κλασικό πολιτισμό, αναγεννήσεις του αρχαίου πνεύματος αθάνατου, φώτα και διαφωτισμούς, και λοιπά βαρετά και άχαρα – που γίνονται ξαφνικά ελκυστικά όταν μιλάμε για έδρες στις Βρυξέλλες, πήγαιν -έλα στα ευρωπαϊκά κέντρα των «θεσμών» και όλο το γνωστό πακέτο.
Προσωπικά, ευθαρσώς δηλώνω ότι πιστεύω ότι το «ισοζύγιο» των δεινών και των ωφελειών στον λογαριασμό P&L της «Ευρώπης ΑΕ» σαφώς γέρνει στο δεύτερο. Επίσης το «ταυτοτικό» μου δείχνει πολύ περισσότερο Δύση παρά Ανατολή. ‘Οσοι συμπαρατάσσεστε, να ξέρετε ότι είμαστε μειοψηφία, πάντως. «Ανήκομεν» στο 40% που πιστεύουν ότι αισθάνονται σύνδεση με την Ευρώπη(60%, δεν).
Ας αναλογιστούμε λίγο τις εναλλακτικές «εκτός Ευρώπης». Δεν λέω και καλά ότι θα αναθεωρήσουμε. Μήπως όμως γίνουμε λίγο περισσότερο του ψύχραιμου, παρά του θυμικού, λέω. ‘Όπως οι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας – οι περισσότεροι τουλάχιστον.
Μήπως, τελικά, καταλάβουμε ότι είμαστε πολύ περισσότερο «Ευρωπαίοι» από ό,τι δηλώνουμε;
Σε αυτό το τεύχος είμαστε ιδαίτερα περήφανοι που φιλοξενούμε μια αποκλειστική για το JAN αξιολόγηση των εκλογικών αποτελεσμάτων από τον κύριο Ανδρέα Δρυμιώτη, τον εμβληματικό πολιτικό αναλυτή και εκλογολόγο.
Ακολουθεί μία βεντάλια άρθρων που πραγματεύονται με φαντασία και τόλμη το θέμα «Ευρώπη-Ελλάδα»:
–Η Ευρώπη όλων των ηλικιών
–Είναι βαρετή η Ευρώπη;
–Ευρωπαίοι ή απλώς άλλη μια ταμπέλα;
–Η Ευρώπη και τα φυλαχτά της/μας
–Ευρώπη-Ελλάδα, μια σχέση win-win
–O Πύργος της Βασιλίσσης
–Η αρπαγή της Ευρώπης και αλληγορικές ερμηνείες
–Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει..
–Ο Έλληνας και το ειδύλλιο με την Ευρώπη
Κι ακόμα ανακαλύψτε σε αυτό το τεύχος
- Αποκλειστική συνέντευξη του κορυφαίου καθηγητή Ψυχιατρικής και Ψυχοθεραπείας Αντώνιου Ντακανάλη για τις εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης για την ψυχική υγεία.
- To φιλανθρωπικό Σωματείο MDA που στηρίζει πάνω από 1000 οικογένειές/Συνέντευξη της Προέδρου κυρίας Βάνας Λαβίδα
- Το 9ο Φεστιβάλ κλασικής Μουσικής Musifanto στη μαγευτική Σίφνο!
Δείτε ακόμα το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ ΨΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΛΕ, παραγωγής COSMOTE.
Τέλος, σας καλούμε και σας παρακαλούμε να λάβετε μέρος στη (σύντομη) έρευνα κοινού just a number: πείτε μας τη γνώμη σας για να γίνουμε (ακόμα πιο) καλύτεροι.
Σας εύχομαι καλή, απολαυστική ανάγνωση!
Στο κάτω-κάτω η Ευρώπη είναι κι ένα state of mind: ας το χαρούμε, είναι δωρεάν.
