Προσωπικά, δεν έχω αισθανθεί ποτέ μη Ευρωπαία, καθώς θυμάμαι τον εαυτό μου, από πάντα, να χρησιμοποιώ το ευρώ ως νόμισμα, να ταξιδεύω ελεύθερα στην Ευρώπη και να ακούω ιστορίες για δραχμές σαν να ήταν προπολεμικά.
Ωστόσο, πολλές φορές παρατηρώ ότι το επίθετο «Ευρωπαίος» χρησιμοποιείται ως κάτι ξεκάθαρα κοσμητικό όπως και η έννοια της Ευρώπης γενικότερα. «Πότε θα γίνουμε Ευρώπη;» ή «Για αυτό δεν θα γίνουμε ποτέ Ευρωπαίοι» κτλ. Η έννοια αυτή χρησιμοποιείται κυρίως για να αναδείξει την ευγένεια, τους τρόπους, τους κανόνες συμπεριφοράς και κατά πόσο τηρούνται ή ακόμα και τους νόμους. Είναι λοιπόν ακόμα μία ταμπέλα με την οποία μαθαίνουμε να ζούμε από πολύ μικροί, και πρέπει να προσπαθήσουμε να την κατακτήσουμε για να θεωρηθούμε σωστοί πολίτες.
Κατά πόσο όμως η έννοια «Ευρωπαίος» θεωρείται σήμερα τίτλος τιμής; Παρατηρώ γενικά μία τάση αμφισβήτησης των πάντων, η οποία φαίνεται καθημερινά σε κάθε πτυχή της ζωής μας: πολιτική, κοινωνική. Αποχή από τις εκλογές αλλά και έντονη κριτική σε οτιδήποτε «ευρωπαϊκό».
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτό που πριν 5-10 χρόνια θεωρούταν τίτλος τιμής, τώρα αρχίζει να αμφισβητείται. Όπως και οτιδήποτε χρησιμοποιείται τελικά σαν έννοια που «βάζει ταμπέλες» στα πάντα. Ο κόσμος και ειδικά οι νέες γενιές έχουν μπει πολύ δυνατά σε μία γενικότερη αμφισβήτηση και σε πολλές δεύτερες σκέψεις για το πώς πρέπει να λειτουργεί ο κόσμος και η κοινωνία και οτιδήποτε τους βάζει σε καλούπια και σε «πρέπει» τους δημιουργεί μία σύγχυση.
Προφανώς και είναι σημαντική η αίσθηση του «ανήκειν», ωστόσο νομίζω ότι όλες αυτές οι έννοιες πλέον αποκτούν δεύτερες και τρίτες σκέψεις και επίπεδα οι οποίες τις περιπλέκουν. Όπως σε όλα, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και χρήζει μεγάλης συζήτησης και ανάλυσης.
Στο ερώτημα «πόσο Ευρωπαίοι είμαστε τελικά» θα μπορούσα να απαντήσω σύντομα «καθόλου», όμως αμέσως θα με αμφισβητήσω αφού παρατηρώ ότι όταν υπάρχει ανάγκη ( ή συμφέρον) να οργανωθεί κάτι σωστά (για παράδειγμα ο τελικός του Conference League σε ολοκαίνουριο γήπεδο αντίπαλης ομάδας, μία φαντασμαγορική συναυλία ή οι Ολυμπιακοί Αγώνες) όλα βαίνουν υπέροχα και ευρωπαϊκά. Όταν δεν υπάρχει αυτή η θέληση (παρκάρουμε όπου θέλουμε, δεν ακολουθούμε βασικούς κανόνες, πετάμε σκουπίδια, επεισόδια σε αγώνες) τότε απαντάω καθόλου.
Ας ξαναδούμε λοιπόν τις ταμπέλες και ας σκεφτούμε τελικά πόση σημασία έχει αν είμαστε όντως Ευρωπαίοι, ή αν πρέπει απλώς να σεβόμαστε τους γύρω μας και να φερόμαστε σωστά…η αμφισβήτηση πολλές φορές δίνει ένα ενδιαφέρον food for thought, σε όλα τα θέματα 😊
