Πριν δυο μέρες περνώντας από το σχολείο του εφήβου εγγονού μου, την ώρα που τελείωνε η σχολική μέρα, σκέφθηκα να τον πάρω για το σπίτι, ώστε να γλυτώσει την ταλαιπωρία του σχολικού.
Περιμένοντας να βγει από το κτίριο, παρατηρούσα τα δεκάδες νέα, όμορφα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, να κατηφορίζουν παρέες παρέες, με τη δροσιά της νιότης και τα γάργαρα γέλια, τους ομόρφαιναν την μουντάδα της πόλης.
Πανομοιότυπες οι φιγούρες, από το κούρεμα τους, μέχρι τα παπούτσια τους, σα να τα έβγαλε μια βιομηχανική κορδέλα, τόσο ίδιες, ώστε να δυσκολεύεσαι να αναγνωρίσεις και το δικό σου παιδί.
Δίπλα μου, ένα πηγαδάκι νέων, που φλυαρούσαν ακατάπαυστα, με έβαλε στον πειρασμό να παρακολουθήσω τις συνομιλίες τους,(εξ άλλου μίλαγαν πολύ δυνατά, προφανώς για να συνεννοηθούν).
Έτσι εισέπραξα λίγο από την ζωντάνια τους, τον αέρα της ηλικίας τους, την χαρά τους.
Αυτόματα σκέφθηκα ότι στην ιατρική υπάρχει ο όρος «νεαροποίηση των ιστών» γιατί λοιπόν να μην τον εφαρμόσω κρυφακούγοντας και αντλώντας μέρος από τη ζωντάνια τους, ώστε να «νεαροποιήσω» διάθεσή μου και τις σκέψεις μου που τελευταία έχουν κολλήσει;
Στάθηκε αδύνατον να καταλάβω τι έλεγαν, γιατί οι προτάσεις και οι λέξεις που έπεφταν ταχύτατα στην συζήτηση ήταν κάτι μεταξύ αγγλικών και ελληνικών όπως φλεξάρω, κλατάρω, κάνω expose, dissaρω, πιστολιάζω, έχω κράς, γιόλας, κι άλλα που δεν συγκράτησα.
Την στιγμή εκείνη, ήλθε ο εγγονός μου και του περιέγραψα, δήθεν αδιάφορη, ότι δεν καταλάβαινα το μοντέλο της επικοινωνίας των φίλων του.
Τι δεν καταλαβαίνεις γιαγιά; ήταν η άμεση αντίδραση του.
Δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ένας δικός μας τρόπος επικοινωνίας και συνεννόησης; Ένα παιχνίδι της δικής μας γλώσσας που μας αρέσει, ώστε να είμαστε κατανοητοί από τα παιδιά της ηλικίας μας;
Δεν καταλαβαίνεις ότι με τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε μεταξύ μας, αισθανόμαστε διαφορετικοί από σας τους μεγαλύτερους και διαμαρτυρόμαστε για το πολιτικό οικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο που μας κληροδοτήσατε;
Δεν καταλαβαίνεις ότι συμμετέχουμε στις τεχνολογικές εξελίξεις; Ότι αισθανόμαστε οικειότητα μεταξύ μας, ότι αμφισβητούμε τους καθιερωμένους τρόπους συμπεριφοράς καθώς και θεσμούς όπως το σχολείο, το κράτος;
Δεν καταλαβαίνεις ότι η γλώσσα που χρησιμοποιείτε εσείς οι ηλικιακά μεγαλύτεροι, δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά μας κι ότι θέλουμε να διαφοροποιηθούνε από τον κόσμο σας;
Δεν καταλαβαίνεις ότι δεν μας αρέσει η ξύλινη, συνθηματολογική, λαϊκίστικη γλώσσα των πολιτικών; Ούτε τα «μαργαριτάρια» των δημοσιογράφων που καθημερινά μας βομβαρδίζουν;
Δεν καταλαβαίνεις ότι εκδηλώνουμε μία νέα ανάγκη έκφρασης;
Σκέφθηκες μήπως η γλώσσα μας δείχνει, εκτός των προαναφερθέντων και χιούμορ, επινοητικότητα, δημιουργικότητα;
Γιαγιά, σε έχω ακούσει να λες, μερικές φορές λέξεις και εκφράσεις που δεν τις γνωρίζω όπως: γιάπις, τέντυ-μπόις, βουτυρόπαιδο, σπάμε πλάκα, έχει κάλο στο μυαλό.
Μήπως κι εσείς οι boomers, επικοινωνούσατε, τότε με κάποιο boomeρόλεξο;
Α! Γιαγιά, ξέχασα να σου πω ότι σήμερα πήραμε βαθμούς και πήρα 19 στην Ελληνική γλώσσα!
Μήπως κατόπιν αυτού, η χρήση του λεκτικού μας κώδικα δεν σημαίνει απαραίτητα άγνοια της Ελληνικής γλώσσας;
