Στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή κοινωνία, φαίνεται να είναι λίγες οι ευκαιρίες για τους ώριμης ηλικίας ανθρώπους να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις, ιδέες και γνώσεις με τους νεότερους.. Κάτι, που θα μπορούσε να συμβάλλει στην αύξηση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.
Δεν είναι τυχαίο ότι η αλληλεγγύη των γενεών αναφέρεται σαν επιτακτική ανάγκη ενσωμάτωσης της στις πολιτικές των κυβερνήσεων και γίνονται πολλές αναφορές στα Ευρωπαϊκά κείμενα για το θέμα.
Ενδεικτικά
Θεωρήθηκε προτεραιότητα στη Συνθήκη της Λισαβώνας, γεγονός που διαφαίνεται στο άρθρο 3.3 :
«Η αλληλεγγύη των γενεών είναι ένας από τους βασικούς στόχους της ΕΕ για την προώθηση της ευημερίας των Ευρωπαίων πολιτών και θα πρέπει να προωθείται μέσω διαφόρων διαύλων όπως τα ΜΜΕ, την Ακαδημαική κοινότητα, την κοινωνία των πολιτών».
Υπάρχει ψήφισμα της ΕΕ με τίτλο «Προς μια Ευρώπη για όλες τις ηλικίες – προώθηση της ευημερίας και της αλληλεγγύης των πολιτών».
Η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (COM 2007 0244) έχει τίτλο «Προώθηση της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών».
Το άρθρο 21 του χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ απαγορεύει ρητά κάθε διάκριση λόγω ηλικίας – κάθε ηλικίας στους πολίτες.
Τα άρθρα 25 και 34 του χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, ορίζουν το δικαίωμα των ηλικιωμένων ατόμων να διεξάγουν αξιοπρεπή και ανεξάρτητη ζωή και να συμμετέχουν στον κοινωνικό και και πολιτικό βίο.
Τι σημαίνει όμως αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών;
Είναι η καταπολέμηση του ηλικιακού ρατσισμού και η ενεργός συμμετοχή όλων των ηλικιακών ομάδων στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή καθώς και η αποδοχή των απόψεων όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.
Σημαίνει αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση, ανεξάρτητα από την διαφορετικότητας τους στις ιδέες και τις συμμετοχικές δρασηριότητες.
Η έννοια της αλληλεγγύης πρέπει να ισχύει αμφίδρομα και θα προκύψει ως αποτέλεσμα συνεργασίας, επαφής, επικοινωνίας και κυρίως σεβασμού κάθε ηλικιακής ομάδας προς τις υπόλοιπες.
Είναι απαράδεκτο οι νέοι να θεωρούν ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, μπορούν να ζουν με ελάχιστα μέσα, να μην ψυχαγωγούνται, να μην συμμετέχουν, πιστεύοντας ότι την έζησαν τη ζωή τους και γέρασαν.
Επίσης, απαράδεκτο είναι οι ηλικιωμένοι να αμφισβητούν τις δεξιότητες, γνώσεις και στάσεις των νέων, θεωρώντας ότι οι απόψεις τους – που «τις παράγουν οι μηχανές» εννοώντας τις σύγχρονες τεχνολογίες – δεν ωφελούν σε τίποτα.
Όλα αυτά και πολλά ακόμα μας οδηγούν στο χάσμα των γενεών που αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο.
«Δώσε μου τη γνώση σου να σου δώσω τη δύναμή μου», ήταν το Μότο Συνεδρίου που παρακολούθησα προ ετών στην Κύπρο.
Τα συμπεράσματα του με προβλημάτισαν, μολονότι τότε νόμισα ότι δεν με αφορούν. Μοιράζομαι όσα μπορώ να θυμηθηθώ μαζί σας:
*Μια κοινωνία που σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια βασίζεται στην αρχή της δίκαιης αντιμετώπισης των γενεών.
*Η οικονομία και η κοινωνία χρειάζονται την πείρα, τη στράτευση και τον πλούτο ιδεών όλων των γενεών για πετύχουν τους στόχους τους.
*Η δίκαιη αντιμετώπιση των γενεών από όλους και όλες πρέπει να αποτελέσει τη βάση για συνεχή, ανοιχτό και ειλικρινή διάλογο με σκοπό το αμοιβαίο όφελος και την ορθή κατανομή μεριδίων σε θεμελιώδεις και πανανθρώπινες αρχές, όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Η Μισέλ Ομπάμα σε ομιλία της με θέμα: «Διαγενεακός διάλογος με εκτίμηση την ηλικία» ανέφερε μεταξύ των άλλων:
«…..Στη ζωή μας πρέπει πάντα να έχουμε τρεις φίλους, αυτόν που περπατά μπροστά και είναι ο μέντοράς μας, που μας καθοδηγεί, αυτόν που περπατά δίπλα μας σε κάθε βήμα του ταξιδιού και τέλος αυτόν για τον οποίο χαράσσουμε τον δρόμο και ο οποίος θα συνεχίσει τα βήματά μας…..»
Εύχομαι Καλό Πάσχα, το νόημα του οποίου είναι η αγάπη, η αλληλεγγύη, η συμφιλίωση.
Ας προβληματιστούμε πάνω σ´αυτά και ας ανταποκριθούμε στο πραγματικό νόημα της Ανάστασης.
