Έχω ζορίσει το μυαλό μου αυτές τις μέρες με το θέμα της Δημιουργίας που μας δόθηκε ως κατεύθυνση τεύχους, καθώς μπαίνουμε στη περίοδο της μεγάλης Γέννησης. Παρόλο που θεωρώ τον εαυτό μου δημιουργικό, αισθάνομαι αμήχανα να γράψω για επιτεύγματα, για κάτι που διαμόρφωσα, σκέφτηκα, εμπνεύστηκα ή έφερα στον κόσμο.
Παιδιά δικά μου δεν έκανα, παρόλο που έχω την τιμή να συμπορευτώ με τα παιδιά του συντρόφου μου ήδη για 7 χρόνια, να έχω συμβάλλει στην ανάπτυξη τους, και ελπίζω να τους έχω εμπνεύσει να είναι ακόμα καλύτεροι άνθρωποι.
Καλλιτεχνικά, έχω δημιουργήσει αρκετά και έκανα μια έκθεση, παρόλο που λόγω covid19 κράτησε 2 μέρες και μετά έπεσε η καραντίνα.
Δική μου εταιρία είχα, αλλά θεωρώ ότι δημιούργησα εξίσου ως υπάλληλος και ως επιχειρηματίας, ιδέες και στρατηγικές. Και μέσα από τη δουλειά μου έχω φέρει νέες οπτικές και έχω συμβάλλει στην γέννηση ή (ανα-)γέννηση, τόσο σε brands όσο και σε ανθρώπους.
Η σκέψη μου φιλαρέσκεται να βρει το διαφορετικό, και έτσι συχνά παίζω με εναλλακτικές στα γεγονότα ή τις καταστάσεις, συνδυάζω με νέους τρόπους, πειραματίζομαι, θέλω να φτιάχνω κάτι υλικό ή διανοητικό, και αυτό με κρατά σε ζωντάνια.
Σπάω το κεφάλι μου τι μεγάλο δημιούργησα ως σήμερα και η απάντηση είναι ένα μεγάλο σύνολο από πολλές μικρότερες ή μεγαλύτερες δημιουργίες.
Δημιουργικός δεν γίνεσαι από επάγγελμα ή σπουδές. Δημιουργικός είσαι όταν η ψυχή και το πνεύμα σου έχουν περιέργεια για τη ζωή, όταν δε σου αρκεί το έτοιμο, αλλά θέλεις κάτι παραπάνω, που να έχει την προσωπική σου θέση. Δημιουργία μπορεί να υπάρχει σε κάθε μέρα, σε κάθε ενασχόληση, σε κάθε άνθρωπο. Όλοι είμαστε χαρισματικοί και δημιουργούμε με το λόγο, με τις πράξεις μας, με τη συμπεριφορά και τις επιλογές μας.
Έτσι αποφάσισα να μοιραστώ μια “γένεση-δημιουργία”, που όσο τη σκέφτομαι εκφράζει όλη τη χαρά της δημιουργίας για μένα: “του μεγάλου Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού για singles, χωρισμένους και μόνους”.
Χρόνια πριν, είχα χωρίσει από μια σχέση κοντά στα Χριστούγεννα και δεν μπορούσα να μπω σε εορταστικό πνεύμα κοινωνικότητας. Είχα αποφασίσει να μείνω σπίτι μόνη, με το τζάκι, κρασί, μουσική και τα άπειρα φωτάκια που αγαπώ να γεμίζουν το χώρο μαγεία.
Τρεις μέρες πριν το ρεβεγιόν, μίλαγα με μια φίλη στην ίδια συνθήκη με μένα, και την κάλεσα να είμαστε μαζί. Δύο μέρες πριν είχαμε ήδη βρεθεί 20 άτομα χωρίς πλάνα, και χωρίς πρόθεση να κάψουμε το πελεκούδι σε επισημότητες. Η πρόσκληση ήταν “ελάτε χαλαρά για κρασί, τυριά και μεζεδάκια”.
Παραμονή του ρεβεγιόν ξυπνάω με μια αίσθηση ενέργειας και όρεξη να φτιάξω κάτι πιο ιδιαίτερο για τους φίλους μου. Δεν θυμάμαι καν πως τα κατάφερα, αλλά μέσα σε 6 ώρες είχα αποφασίσει έκπληξη ενός μενού 4 πιάτων, με συνταγές που ούτε είχα ξανακάνει, εξοπλίστηκα με 3 τεράστιες γάστρες που σφήνωσα κυριολεκτικά στο φούρνο. Μάζεψα τραπέζια και καρέκλες από τους γείτονες που ήταν επίσης καλεσμένοι και μεταμόρφωσα το σαλόνι μου σε ένα τεράστιο τραπέζι σαν Γ.
Η χαρά του να δημιουργήσω μια αξέχαστη εμπειρία τόσο για τους φίλους μου όσο και για μένα ήταν κινητήριος δύναμη και έφτασα σε λεπτομέρειες καλλιγραφικού μενού, διακόσμηση τραπεζιού κ πλάνο μαγειρέματος στο λεπτό, καθώς αν μπέρδευα τους χρόνους δε θα τρώγαμε ποτέ τα εξεζητημένα που διάλεξα να φτιάξω. Εννοείται πως όλο το μαγείρεμα θα το έκανα εγώ. Και αυτό με ενεργοποιούσε ακόμα περισσότερο.
Η μαμά μου με ρώτησε με άγχος, “παιδί μου κ αν καεί η πάπια; αν κάτι πάει στραβά τι θα κάνεις με τόσο κόσμο;”. Απλά θα παραγγείλω σουβλάκια, απάντησα, είναι φίλοι όλοι.
Η βραδιά μου έχει μείνει αλησμόνητη. Όλα κύλησαν παιχνιδιάρικα, ευχάριστα και ήταν μια ζωντανή, χαρούμενη, γελαστή και ανάλαφρη βραδιά.
Γιατί το μοιράζομαι ως τόση σημαντικότητα;
Γιατί ενώ δεν εντάσσεται στην προφανή “γέννηση-δημιουργία”, έχει όλα τα συστατικά της.
Δημιουργία δεν είναι μόνο η γέννα. Ούτε μόνο η τέχνη. Ούτε καν οι ιδέες και τα αντικείμενα. Δημιουργία είναι και μια εμπειρία.
Είναι το να υλοποιείς και να πραγματώνεις κάτι, καλό ή κακό, πρωτοποριακό ή κλασικό, υλικό ή άυλο, με πρόθεση, με τόλμη, με ροή, χωρίς να μπορείς να ελέγχεις τα πάντα.
Η δημιουργία συγχέεται συχνά με μια πολλή σοβαρή διαδικασία ευθύνης. Κ όμως, μικρές τολμηρές πράξεις, ανέμελες, διαφορετικές, που ξεκινάς και δεν ξέρεις καν που θα οδηγηθείς, είναι η καρδιά της δημιουργικής διαδικασίας.
Φέτος τα Χριστούγεννα ας κάνουμε μια πρόποση όλοι, στον δημιουργικό μας εαυτό, και να αναλογιστούμε πόσες δημιουργίες έχει φέρει στον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Είμαστε όλοι δημιουργοί και δημιουργικοί. Ας δούμε πώς το εκφράζουμε και τι υλοποιούμε.
Καλές Γιορτές!
