Έχω ζορίσει το μυαλό μου αυτές τις μέρες με το θέμα της Δημιουργίας που μας δόθηκε ως κατεύθυνση τεύχους, καθώς μπαίνουμε στη περίοδο της μεγάλης Γέννησης. Παρόλο που θεωρώ τον εαυτό μου δημιουργικό, αισθάνομαι αμήχανα να γράψω για επιτεύγματα, για κάτι που διαμόρφωσα, σκέφτηκα, εμπνεύστηκα ή έφερα στον κόσμο.
Η μέρα λίγο πιο ήσυχη. Μικρή διακοπή στα deadlines; Απαραίτητος πάντα εκείνος ο πελάτης που θα δώσει εκείνη τη μέρα το brief ώστε να πει μετά σας τα είχα πει από πέρυσι...
Τι περίεργο πλάσμα αυτός ο «Σοφός Άνθρωπος» με τον τίτλο να φαντάζει περισσότερο φιλοφρόνηση στο είδος μας, παρά περιγραφή! Τι μας διαφοροποιεί αλήθεια, απ΄ το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο; Η δυνατότητα του εγκεφάλου μας να κάνει σενάρια για το μέλλον.
«Βλέπω σε επισκέφτηκε το πνεύμα των Χριστουγέννων», λέει ο άνδρας μου σηκώνοντας το βλέμμα από την εφημερίδα του και παρατηρώντας με, με κάποια ανησυχία, καθώς βρίσκομαι σε ασταθή ισορροπία στην κορυφή μιας όχι πολύ σταθερής σπαστής σκάλας, να τεντώνομαι να φορέσω το αστέρι στην κορυφή του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, υπό τους ήχους του Last Christmas.