Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει νέες προσλαμβάνουσες, είτε ως γνώσεις ή ως εμπειρίες, προοδευτικά ο εγκέφαλος μειώνει ταχύτητα, τεμπελιάζει, αντιδρά λιγότερο και οι συνάψεις που δεν χρησιμοποιούνται νεκρώνονται.
Η δύναμη των λέξεων που επιλέγουμε για να εκφραστούμε, τόσο προς τους άλλους, όσο και στον εσωτερικό μας διάλογο, μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας στη στιγμή ή για πάντα.
Έχουμε γεμίσει εφαρμογές για να μπορούμε να κάνουμε όλο και περισσότερα, όλο και πιο γρήγορα. Όλα γίνονται “έξυπνα”, προσφέροντας μας λύσεις για να γλιτώνουμε χρόνο.
Έχω ζορίσει το μυαλό μου αυτές τις μέρες με το θέμα της Δημιουργίας που μας δόθηκε ως κατεύθυνση τεύχους, καθώς μπαίνουμε στη περίοδο της μεγάλης Γέννησης. Παρόλο που θεωρώ τον εαυτό μου δημιουργικό, αισθάνομαι αμήχανα να γράψω για επιτεύγματα, για κάτι που διαμόρφωσα, σκέφτηκα, εμπνεύστηκα ή έφερα στον κόσμο.
Πόσο πολύ λειτουργεί ο μεταφορικός κόσμος της κουζίνας στις σχέσεις μας, τόσο με τους άλλους, όσο και με τον εαυτό μας και πόσο πλούτο νοημάτων μεταφέρει.
Η αντίληψη μας για την ηλικία και όλες μας οι πεποιθήσεις γύρω από αυτήν, είναι βαθιά συνδεδεμένες με την αντίληψη μας για την σημασία ή τη σημαντικότητα του χρόνου.
Οι άνθρωποι στενοχωριόμαστε και ψάχνουμε συχνά να το ξορκίσουμε μακριά ονομάζοντας την περίοδο “αποκαλόκαιρο”, “τέλος καλοκαιριού” κλπ., η φύση όμως χαρούμενα προετοιμάζει τις αλλαγές της για τρύγο, για νέα σπορά, για το κρύο του χειμώνα, για να είναι έτοιμη την άνοιξη.