Είμαι μια Βaby Boomer και περήφανη γι αυτό.
Αν έχεις γεννηθεί κι εσύ ανάμεσα στο 1946 και 1964, τότε συγχαρητήρια! Ανήκεις στη θρυλική γενιά των Baby Boomers – την τελευταία γενιά που μεγάλωσε χωρίς κινητά, και έπαιξε στις αλάνες. Και όμως, μέσα σε αυτή την «πρωτόγονη» εποχή, καταφέραμε να αφήσουμε ένα αποτύπωμα που ακόμα και οι Millennials και η γενιά Ζ (όσο και αν γκρινιάζουν για εμάς ότι «καταστρέψαμε τον κόσμο») δεν μπορούν να αγνοήσουν!
Είδαμε την κοινωνία να αλλάζει θεαματικά μπροστά στα μάτια μας: από ασπρόμαυρες εικόνες σε ολογράμματα, από τηλεγραφήματα και fax σε email, από συναντήσεις στα καφενεία σε βιντεοκλήσεις. Και ξέρεις κάτι; Τα καταφέραμε μια χαρά!
Εγώ γεννήθηκα στις αρχές του 60 σε μια μεσοαστική οικογένεια στο Πειραιά. Μοιράστηκα μέχρι τα 12 το ίδιο δωμάτιο με τον αδελφό μου. Το τηλέφωνο στο σαλόνι μας είχε καντράν και σε άκουγαν όλοι στο σπίτι όταν μιλούσες. Η πρώτη μας τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη και είχε μόνο δύο κανάλια (και αυτά έκλειναν τα μεσάνυχτα με τον εθνικό ύμνο).
Πήγα σε σχολείο δημόσιο στη γειτονιά μου, με μπλε ποδιά κάτω από το γόνατο και κορδέλα στα μαλλιά Κάναμε και Οικοκυρικά και είχαμε και έπαρση σημαίας κάθε πρωί μαζί με την προσευχή. Πρόλαβα την καθαρεύουσα με τους τόνους και τα πνεύματα, κάναμε Αρχαία σε όλες τις τάξεις και έτσι ευτυχώς έμαθα καλά ελληνικά. Απόντος του internet αν ήθελες πληροφορίες, έψαχνες σε έναν τεράστιο τόμο της εγκυκλοπαίδειας «Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα». Τους καθηγητές τους σεβόμασταν και τους φοβόμασταν και – ντρέπομαι που το λέω – δεν έκανα καμία κοπάνα.
Έπαιξα κρυφτό και κυνηγητό και πηδάγαμε φωτιές του Αι Γιαννιού. Έκανα συλλογή με Μπάρμπι και είχα και κουζινικά, αλλά έπαιζα και ποδόσφαιρο με τα αγόρια στις αλάνες.
Παρακολούθησα τον φόβο και τις φρικαλεότητες της δικτατορίας που ακούγαμε κρυφά στο ΒΒC και έζησα στο πετσί μου τον τρόμο των τανκς στον δρόμο και τις αλησμόνητες σκηνές στην τηλεόραση με το Νίκο Μαστοράκη τη μέρα του Πολυτεχνείου.
Άκουγα μουσική σε δίσκους βινυλίου και αργότερα από κασέτες που μπερδεύονταν συνέχεια. Μεγάλωσα με τους Beatles, τους Rolling Stones, τους Pink Floyd, τους Carpenters, τους Simon and Garfunkel και τους ΑΒΒΑ. Αλλά με γοήτευε και το Νέο Κύμα, ο Θεοδωράκης και ο Χατζηδάκης. Και φυσικά χόρεψα ντίσκο στη Barbarella στη Συγγρού τα τραγούδια των Bee Gees.
Ήξερα απέξω τις ατάκες από τις ελληνικές ταινίες που βλέπαμε ξανά και ξανά και χάζευα τις διαφημίσεις σαν έργα τέχνης. Έβαλα βάτα, καμπάνα, σούπερ μίνι και έκανα και μαλλί αλα Φάρα Φόσετ .
Μεγάλωσα στην εποχή του ψυχρού πολέμου και της πυρηνικής απειλής, αλλά και της ειρήνης στη γειτονιά μας και της συνεχούς ανάπτυξης. Και έκανα όνειρα να σπουδάσω, να κάνω καριέρα μαζί με οικογένεια και παιδιά και να αλλάξω τον κόσμο, τουλάχιστον για εμάς τις γυναίκες. Κάτι κατάφερα κι εγώ αλλά είναι σίγουρο ότι η γενιά μου έκανε πολλά και θαυμαστά.
Ας κάνουμε όμως μια βουτιά στον χρόνο.
Τότε που οι δεκαετίες των 50s, 60s και 70s ήταν γεμάτες με εκπλήξεις και ανατροπές που άλλαξαν τον κόσμο μας για πάντα.
Αυτές οι τρεις δεκαετίες δεν ήταν απλά μια περίοδος αλλαγών· ήταν ένα πολιτισμικό τσουνάμι που έφερε επανάσταση στην τεχνολογία, την επιστήμη, την τέχνη και -φυσικά- στο στυλ της ζωής μας. Οι κατακτήσεις -και οι αποτυχίες- τους έχουν επηρεάσει τον κόσμο μας μέχρι σήμερα. Η κληρονομιά τους είναι πλούσια και μας διδάσκει ότι η ανθρωπότητα μπορεί να καταφέρει τα πάντα όταν ενωθεί και αγωνιστεί για έναν καλύτερο κόσμο.
Τα ’50ς – Η εποχή που οι άνθρωποι αποφάσισαν ότι η ζωή πρέπει να είναι πιο γλυκιά.
Τη δεκαετία των ’50ς, ο κόσμος άρχισε να «αναπνέει» μετά τον πόλεμο. Αν τα ‘40s ήταν τα χρόνια της επιβίωσης, τα ‘50s ήταν η επιβράβευση.
Η τηλεόραση μπήκε σε κάθε σπίτι και έγινε το νέο talk of the town. Πήρε τα πάνω του το rock´n roll , γιατί οι τζαζ μουσικοί είχαν αρχίσει να παίζουν τόσο περίπλοκα που κανείς δεν καταλάβαινε τι «έλεγαν». Ο Elvis Presley ροκάριζε με εύπεπτα τραγούδια και οι νέοι απολάμβαναν την ελευθερία του χορού.
Ταυτόχρονα η επιστήμη άρχισε να κάνει άλματα. Η ανακάλυψη των αντιβιοτικών, των εμβολίων και των νέων θεραπειών αύξησε το προσδόκιμο ζωής και βελτίωσε την ποιότητα ζωής μας.
Τα ‘60s – Όταν ο κόσμος αποφάσισε να ονειρεύεται… και να ΤΟΛΜΑ!
Αν τα ‘50s ήταν η εισαγωγή στη Σύγχρονη Εποχή, τα ‘60s ήταν το κεφάλαιο όπου οι άνθρωποι είπαν «Γιατί να το κάνουμε έτσι; Ας το κάνουμε αλλιώς!».
Στα ’60s, οι άνθρωποι αποφάσισαν ότι η Γη είναι πολύ μικρή για αυτούς και είπαν: “Ας πάμε στο διάστημα!” Και έτσι η ανθρωπότητα έκανε το πρώτο της βήμα στο φεγγάρι.
Η μουσική έγινε ψυχεδελική και η μόδα πιο τολμηρή. Οι hippies αποφάσισαν ότι η απάντηση σε όλα τα προβλήματα του κόσμου είναι η αγάπη, τα λουλούδια και …η μαριχουάνα. Επίσης, εφηύραν την ιδέα του “free love”, που βασικά σήμαινε ότι όλοι κοιμόντουσαν με όλους, αλλά με ένα ποιητικό ύφος και χωρίς ενοχές. Αχ πόσο θα ήθελα να πήγαινα στο Woodstock!!!
Τα ‘70s – Η δεκαετία που ο κόσμος έγινε disco, αλλά και λίγο πιο τολμηρός!
Η δεκαετία που έμοιαζε σαν ένα τεράστιο πάρτι. Η disco μουσική έγινε η απόλυτη τάση στη μουσική και στο ντύσιμο. Όμως ήταν και μια περίοδος αμφισβήτησης και αναζήτησης αλλά και η στιγμή που η τεχνολογία άρχισε να μας φέρνει πιο κοντά στο μέλλον.
Ο Bill Gates και ο Steve Jobs, Boomers κι αυτοί, δημιούργησαν τη Microsoft και την Apple. Άρα, κάθε φορά που κάποιος Gen Z «γκρινιάζει» για την τεχνολογική «καθυστέρησή» μας, μπορούμε να του υπενθυμίσουμε ότι η γενιά μας έβαλε τις βάσεις για τον ψηφιακό κόσμο στον οποίο ζει!
Οι άνθρωποι όμως αναζητούσαν την αυθεντικότητα και την πνευματικότητα και άρχισαν να ανησυχούν για το περιβάλλον και την ειρήνη. Από το φοιτητικό κίνημα του ’68 και μετά οι Boomers βγήκαν μπροστά και διεκδίκησαν ένα διαφορετικό μέλλον για όλους μας. Ήμασταν η γενιά που πάλεψε για τη γυναικεία χειραφέτηση, τα εργασιακά δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε – και πώς τις ξεπεράσαμε
Ας μην ωραιοποιούμε τα πάντα. Δεν ήταν όλα ρόδινα για εμάς .Μπορεί να μεγαλώσαμε σε μια εποχή γεμάτη ελπίδα και προοπτικές, αλλά συναντήσαμε και προκλήσεις που μας έκαναν πιο δυνατούς.
Οικονομικές κρίσεις και πολιτική αστάθεια
Ειδικά εμείς οι Ελληνες μεγαλώσαμε σε μια εποχή που η Ελλάδα προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο. Ζήσαμε τη Χούντα, τη Μεταπολίτευση, τις οικονομικές κρίσεις των δεκαετιών ’80 και ’90 και αργότερα τη μεγάλη ύφεση του 2008.
Πώς τα καταφέραμε; Με υπομονή, προσαρμοστικότητα και σκληρή δουλειά. Χτίσαμε καριέρες από το μηδέν, δημιουργήσαμε επιχειρήσεις, μεγαλώσαμε οικογένειες και δεν αφήσαμε τις δυσκολίες να μας καταβάλουν. Καλά που κάναμε και λίγο ψυχοθεραπεία και πήραμε και κανένα αντικαταθλιπτικό γιατί δε θα έβγαινε η πίστα.
Από την παραδοσιακή στην ψηφιακή εποχή – και εμείς στη μέση!
Ας το παραδεχτούμε: Η τεχνολογία μάς βρήκε απροετοίμαστους. Από το να γράφουμε γράμματα και να περιμένουμε απαντήσεις για εβδομάδες, περάσαμε στα emails, στα SMS και τώρα στα chatbots που απαντούν πιο γρήγορα κι από τη σκέψη μας!
Πώς το ξεπεράσαμε; Με προσπάθεια και ανοιχτό μυαλό. Ναι, μπορεί ακόμα να ρωτάμε τα παιδιά μας πώς λειτουργεί το νέο μας τηλέφωνο, αλλά είμαστε η γενιά που έμαθε να προσαρμόζεται. Πόσοι από εμάς δεν έμαθαν να κάνουν βιντεοκλήσεις για να μιλάνε στα παιδιά και εγγόνια τους που μπορεί να βρίσκονται και στην άκρη του κόσμου;
Οι ρόλοι μας άλλαξαν – και έπρεπε να προσαρμοστούμε.
Οι γυναίκες της γενιάς μας ήταν από τις πρώτες που μπήκαν δυναμικά στην αγορά εργασίας, διεκδικώντας ίσα δικαιώματα και θέσεις ευθύνης. Οι άντρες έμαθαν να είναι πιο παρόντες στις οικογένειές τους, να συμμετέχουν στο μεγάλωμα των παιδιών και να κάνουν υπομονή με τα ωράριά μας.
Αυτό δεν το ξεπεράσαμε πάντα επιτυχώς παρά τις καλές προθέσεις. Ίσως γιατί κάπου χάθηκε το μέτρο. Και δυστυχώς εκτός από τα διαζύγια, έχουμε και πισωγυρίσματα σε όσα κατακτήσαμε. Ειδικά τώρα με τον Τrump, κυρίες μου κρατήστε γερά. Πώς μπορούμε σήμερα να βοηθήσουμε τον κόσμο.
Είμαστε η γενιά που δούλεψε σκληρά, έζησε και ξεπέρασε τόσες αλλαγές, που προσαρμόστηκε σε αυτές και που έχει ακόμα δύναμη και όρεξη να προσφέρει. Είμαστε η γενιά που δεν τα παρατάει ποτέ .
Να τι μπορούμε να κάνουμε:
Να παραμείνουμε κοινωνικά ενεργοί και να βοηθήσουμε όσους έχουν ανάγκη. Η γενιά μας έμαθε να είναι παρούσα, να βοηθά τους γύρω της και να αγωνίζεται για δικαιοσύνη. Έχουμε εμπειρίες ζωής και σοφία που μπορούν να γίνουν πολύτιμος οδηγός για τους νέους. Μπορούμε να γίνουμε μέντορες και να βοηθήσουμε τους νέους επαγγελματίες. Να μεταφέρουμε γνώσεις και – κυρίως – δεξιότητες, να τους ενθαρρύνουμε να επιλέξουν και να χτίσουν το μέλλον που τους αξίζει και τους ταιριάζει. Μπορούμε επίσης να προσφέρουμε ακόμα περισσότερα μέσα από εθελοντισμό και κοινωνική δράση, μιας και οι ανισότητες και οι κοινωνικές αδικίες επιμένουν σθεναρά.
Να γίνουμε οι «συνδετικοί κρίκοι» της οικογένειας και της κοινωνίας
Ως Baby Boomers, έχουμε το προνόμιο να αποτελούμε τη γέφυρα ανάμεσα στις γενιές. Είμαστε οι γονείς, οι παππούδες, οι θείοι, οι νονοί που είμαστε ακόμη ενεργοί. Είμαστε αυτοί που μπορούν να ενώσουν την οικογένεια, να κρατήσουν τις παραδόσεις ζωντανές, αλλά και να προωθήσουν την κατανόηση μεταξύ των γενεών. Είναι σημαντικό να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά, τα εγγόνια μας, τα ανίψια ή βαφτιστήρια μας. Να ακούμε τις ανησυχίες τους, να τους προσφέρουμε συμβουλές και στήριξη χωρίς να τους πιέζουμε να ακολουθήσουν τα δικά μας βήματα.
Να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε και να προσαρμοζόμαστε
Αφού δουλέψαμε σκληρά για δεκαετίες, τώρα πολλοί από εμάς βρίσκονται στη φάση της συνταξιοδότησης – και αυτή δεν είναι πάντα εύκολη μετάβαση.
Πώς το αντιμετωπίζουμε; Βρίσκοντας νέους σκοπούς στη ζωή μας! Μαθαίνουμε νέα πράγματα, προσέχουμε τον εαυτό μας, μέσα και έξω, ταξιδεύουμε, περνάμε χρόνο με τους φίλους μας και – γιατί όχι; – ξαναβρίσκουμε παλιές μας ασχολίες που είχαμε αφήσει στην άκρη.
Δεν υπάρχει ηλικία για τη μάθηση! Αν και η τεχνολογία αλλάζει υπερβολικά γρήγορα, εμείς καταφέρναμε πάντα να συμβαδίσουμε – και μπορούμε να συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Η γενιά μας δεν σταματά!
Δεν ήμασταν τέλειοι. Αλλά ήμασταν τολμηροί, καινοτόμοι, δημιουργικοί. Και ακόμα κι αν σήμερα μας δυσκολεύουν οι «πανέξυπνες συσκευές», ξέρουμε ότι εμείς είμαστε η γενιά που άνοιξε τον δρόμο για το μέλλον. Οι Baby Boomers δεν είμαστε απλώς μια γενιά που «ήταν τυχερή». Είμαστε η γενιά που πάλεψε, προσαρμόστηκε και άφησε- και συνεχίζει να αφήνει- το αποτύπωμά της στον κόσμο.
Και μπορεί οι νεότεροι να μας πειράζουν επειδή δεν καταλαβαίνουμε τα trends του TikTok, αλλά ξέρουμε καλά πως αντέξαμε πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να φανταστούν. Kαι παρόλο που μας κοιτάζουν με μισό μάτι κάθε φορά που ρωτάμε «πώς ανοίγει αυτό το app;», η αλήθεια είναι ότι πολλά από αυτά που θεωρούν δεδομένα ξεκίνησαν από εμάς.
Η αποστολή μας δεν τελείωσε. Δεν μένουμε θεατές συνεχίζουμε να χτίζουμε έναν καλύτερο κόσμο. Γιατί και θέλουμε και μπορούμε.
Γιατί οι Baby Boomers δεν τα παρατάνε ποτέ!
