Θα φτιάξετε δέντρο;
Οπωσδήποτε, μου αρέσει πάρα πολύ, θέλω να βλέπω το σπίτι στολισμένο και ανυπομονώ.
Ούτε κατά διάνοια, είναι κάτι που πάντα βαριόμουνα το έκανα καταναγκαστικά και φέτος πραγματικά δεν σκοπεύω να κάνω τίποτα.
Θα μαγειρέψετε, θα καλέσετε την οικογένειά σας στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι;
Δεν υπάρχει για μένα ωραιότερη στιγμή του χρόνου να μαζευόμαστε όλοι. Να φτιάχνουμε το πιο όμορφο γιορτινό τραπέζι μας, να μαγειρεύουμε, να συζητάμε να περνάμε όλη την ημέρα.
Πάντα ήθελα, μία τέτοια μέρα, να κάνω μια βόλτα στην Αθήνα και να πάω σε ένα ξενοδοχείο για ένα ωραίο brunch, και να μην έχω να δω τη μαμά, τον μπαμπά, και τον θείο Τάκη.
Περάσαμε ώρες στα σουπερμάρκετ, σε άπειρα μαγαζιά για να βρούμε το σωστό δώρο, ανεχθήκαμε και την «καημένη» θεία-ξαδέρφη-αδερφή της πεθεράς κλπ., διότι που να πάει μόνη της «χρονιάρες» μέρες. Ξενυχτήσαμε σε υπέροχα πάρτυ και ξυπνήσαμε ανήμερα βάρβαρα από τα χαράματα για να πάρουν τα παιδάκια μας τα δώρα του ‘Αι Βασίλη.
Αναβάλλαμε ταξίδια, άρρωστος ο μπαμπάς. Πήγαμε σε σχολικές γιορτές. Εθελοντικά στα bazaar.
Τα θέλαμε; Μπορεί. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Τα κάναμε; Σίγουρα.
Και τώρα; Μετά από μια ηλικία, ήρθε η στιγμή που μπορεί να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, χωρίς να δώσουμε λογαριασμό σε κανέναν, όποια και να είναι η επιθυμία μας.
Για κάποιους, το δέντρο και ο στολισμός του σπιτιού είναι μια ιεροτελεστία, που τους φέρνει χαρά και ενθουσιασμό, ενώ για άλλους μπορεί να είναι μια κουραστική και ανούσια παράδοση. Το ίδιο ισχύει για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και τις οικογενειακές συγκεντρώσεις – μια ευκαιρία για οικειότητα και ζεστασιά για κάποιους – ενώ για άλλους μια αίσθηση πίεσης και υποχρέωσης.
Η αίσθηση ελευθερίας είναι απελευθερωτική, καθώς μας δίνει τη δυνατότητα να επαναπροσδιορίσουμε το πώς θέλουμε να βιώσουμε αυτή τη γιορτή.
Να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, χωρίς ενοχές και κοινωνικές πιέσεις.
Δεν είναι μαγικό; Ναι. Είναι η ηλικία… Και τα Χριστούγεννα!
