Μικρή όταν ήμουν δεν μπορούσα να κατανοήσω γιατί – και ποιος, πότε, πού- είχε διατυπώσει τη περίφημη φράση «θέρος, τρύγος, πόλεμος» συνδέοντας δύο αντικειμενικά υπέροχες έννοιες με μία εξίσου αντικειμενικά απαίσια.
Η απάντηση που αποκόμισα στο πέρασμα του χρόνου: Είναι και τα τρία στη φύση μας.
Όταν έρχεται το καλοκαίρι, που όχι τυχαία λέγεται (στα ελληνικά) και θέρος, ξεκινά η περίοδος του θερισμού, του τρυγητού, της συγκομιδής των καρπών της γης. Ο αρχαίος μας πρόγονος* που πρόσθεσε και την τρίτη λέξη θεωρούσε ότι ο πόλεμος ήταν ένα αναπόφευκτο φαινόμενο και κάτι που συμβαίνει με την ίδια φυσική αναγκαιότητα όπως η τρύγη των σταφυλιών κι άλλων πολλών φρούτων.
Όπως δηλαδή έρχεται και πάλι κάθε καλοκαίρι η συγκομιδή των καρπών, έτσι και ο πόλεμος φαίνεται να είναι μια σταθερή κι επαναλαμβανόμενη παρουσία στον κόσμο μας. Κυνικοί οι αρχαίοι ημών; Ρεαλιστές θα έλεγα εγώ. Και σοφοί, πάνσοφοι επίσης. Γιατί τι κάναμε οι απόγονοι ανά την οικουμένη όλους αυτούς τους 20 και βάλε αιώνες που να διαψεύδει αυτή την «ανθρώπινη» φύση μας;
Σε αυτό το τελευταίο θερινό τεύχος μας αγαπημένοι jan-ers ομολογώ ότι δεν μπορούμε να καταθέσουμε σπουδαίες διαψεύσεις σχετικά. Τα γεγονότα και η ζοφερή επίκαιρη απειλή μας το απαγορεύουν.
Προτείνουμε όμως το «πειραγμένο» ρητό για τίτλο του νέου και τελευταίου θερινού τεύχους μας, σαν ευχή για μια νέα ερμηνεία του.
Γιατί ενώ υπογραμμίζει τη φύση της σύγκρουσης και της αντιπαράθεσης στην ανθρώπινη εμπειρία, ταυτόχρονα έναν προβληματισμό τον καταθέτει: Μήπως να αναζητήσουμε τρόπους ειρηνικής συμβίωσης, με σημαίες και λάβαρα τον αλληλοσεβασμό, τη συνεργασία, την συμπερίληψη, την συμπόνοια; Για να ανθίσει το τρίτο συνθετικό του τίτλου μας – και όχι μόνο κατά τη διάρκεια του θέρους, ή των ωραίων πρόσφατων Ολυμπιακών (αν και παραλείφθηκε η εκεχειρία..).
Έτσι εμείς στο just a number, τρυγήσαμε από το πιο καρπερό μας περιεχόμενο κι επαναφέρουμε σε μια ειδική επιλογή άρθρα μας που θεωρούμε προσφέρουν το καλύτερο λίπασμα για ώριμα, τραγανά φρούτα. Της Ειρήνης. Που προϋποθέτουν για την απόλαυση τους, χαλάρωση, συνύπαρξη και συγκατοίκηση αρμονική. Καθημερινότητα εύκολη, καλή κι απρόσκοπτη επικοινωνία, έρωτα. Κοινή γλώσσα. Ανέμελες στιγμές, μα και θυμοσοφία.
Διαλέξτε λοιπόν τσαμπί και ξεκοκκίστε ρώγες:
- Αρμονική συνύπαρξη στο χώρο και στον χρόνο
- Γιαγιά, τι δεν καταλαβαίνεις….;
- Η Μπλε Πολυκατοικία: Χώρος συγκατοίκησης, συνάντησης, συνάθροισης μίας άλλης εποχής
- Ο νεαρός Χρόνος και η ξανθιά Στιγμή του
- Ο Aριθμός 67
- Ελληνική γλώσσα – 4000 χρόνια η ίδια γραφή
- Τα άγνωστα Ολυμπιακά αθλήματα της καθημερινής ζωής
- «Εσύ με ακούς, εγώ σε ακούω;»
- Το πραγματικό (mind the) gap
- Ξανά μανά
- Στα δίχτυα του διαδικτύου ..
- Διακοπές σημαίνει ανεμελιά σε όλα τα επίπεδα!
- Γιώργος Μπουγελέκας: Η Επιστροφή του Ματαρόα
- Το σεξ στα χρόνια της ωριμότητας
- Καλλιόπη Καλαϊτζή-Χατζηδάκη: Γιατί η Ιατρική του Τρόπου Ζωής αποτελεί τη νέα θεραπευτική προσέγγιση της σύγχρονης Ιατρικής που υπόσχεται την ευζωΐα
- Η ΑΙ/ΤΝ φέρνει την επανάσταση (και) στην Ιατρική και στην Ψυχιατρική
- Πρόγραμμα Ανακύκλωσης στα Κτίρια Ομίλου ΟΤΕ: Ανακύκλωση άνω των 1.000 τόνων υλικών σε δέκα χρόνια
Είναι όλα καλλιεργημένα με φροντίδα κι αγάπη, σε ένα μποστάνι που το λένε Ειρήνη.
Καλό τέλος καλοκαιριού, φίλοι του JAN!
* «Η φράση “Θέρος, τρύγος, πόλεμος” πηγάζει από την αρχαία ελληνική γραμματεία και συγκεκριμένα από τον ποιητή και σοφό Χαλκίδη Φωκυλίδη (Φωκυλίδας ο Χαλκιδεύς), ο οποίος έζησε περί τον 6ο π.Χ. αιώνα. Ο Φωκυλίδης χρησιμοποίησε αυτή τη φράση στο έργο του “Εθνικής Διδασκαλίας” (Εθνικά), στη στροφή 205.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη φράση έχει διασταυρωθεί και χρησιμοποιηθεί από διάφορους άλλους στοχαστές και λογίους κατά τη διάρκεια των αιώνων, με κάθε πολιτισμό να διαμορφώνει τις δικές του εκδοχές σχετικά με τη σημασία της.»
Πηγή: AI Chat bot – Ask any question
