H “κατάλληλη στιγμή” δεν είναι απλώς ένας παράγοντας προγραμματισμού- είναι μια μορφή τέχνης που διαμορφώνει τα αποτελέσματα. Όπως κάθε ζωγράφος επιλέγει την τέλεια πινελιά και κάθε μουσικός περιμένει τον ακριβή ρυθμό, έτσι όλοι εμείς αντιμετωπίζουμε στιγμές όπου ο συγχρονισμός μετατρέπει το συνηθισμένο σε κάτι εξαιρετικό.
Σκεφτείτε το: μια ιδέα που παρουσιάζεται πολύ νωρίς μπορεί να μην βρει εφαρμογή, αν είναι πολύ αργά χάνει τον αντίκτυπό της. Ο εξαιρετικός συγχρονισμός όμως μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Αυτή η «τέχνη του συγχρονισμού» εφαρμόζεται σε όλες τις πτυχές της ζωής – είτε ως παιδί , ως φοιτητής, ως επαγγελματίας, ως σύζυγος/σύντροφος, ως μητέρα/πατέρας, είτε ως φίλος/η. Η κατανόηση της δύναμης του συγχρονισμού, και των μοναδικών ρυθμών του σε όλους αυτούς τους ρόλους, είναι μια δεξιότητα που αξίζει να μάθουμε όλοι μας.
Ως παιδί, ο συγχρονισμός καθορίζει την εγγύτητα και την κατανόηση που μοιραζόμαστε με τους γονείς μας. Η ενηλικίωση συχνά συνεπάγεται μια αλλαγή στη δυναμική και το να γνωρίζουμε την κατάλληλη στιγμή για να εκφράσουμε τη δική μας ανεξαρτησία ή ακόμη και να αναλάβουμε νέες ευθύνες. Eίναι το κλειδί για τη διατήρηση μιας σχέσης σύνδεσης και αγάπης μεταξύ γονιού και παιδιού.
Ως φοιτητές, μας θυμίζουν συνεχώς να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τον χρόνο, αλλά τι γίνεται με την επιλογή της σωστής στιγμής για να δούμε τις ευκαιρίες; Υπάρχουν στιγμές που οι ακαδημαϊκές επιλογές απαιτούν άμεση δράση -όπως η απόκτηση μιας υποτροφίας ή η υποβολή αίτησης για πρακτική άσκηση – η επιλογή μιας εξειδίκευσης ή μιας πορείας καριέρας. Σε αυτές τις καίριες αποφάσεις, η «κατάλληλη στιγμή» δεν έχει να κάνει με το επείγον, αλλά μάλλον με το να βρούμε το σημείο τομής μεταξύ της ετοιμότητάς μας και της ευκαιρίας.
Έτσι η τύχη μπορεί να γίνει “η προετοιμασία που συναντά την ευκαιρία”.
Σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον, ο συγχρονισμός είναι το παν. Από την τήρηση των προθεσμιών μέχρι την υποβολή προτάσεων για ιδέες, κάθε ενέργεια εξαρτάται από το πότε θα γίνει.
Σκεφτείτε να προτείνετε μια καινοτόμο ιδέα σε μια συνάντηση πολύ νωρίς, που μπορεί να απορριφθεί επειδή η εταιρία δεν είναι έτοιμη ή πολύ αργά καθώς κάποιος άλλος μπορεί να έχει ήδη προλάβει. Η κατανόηση της κουλτούρας και του ρυθμού της εταιρίας είναι καίρια για την επιλογή της σωστής στιγμής για δράση.
Το θέμα του συγχρονισμού αφορά κυρίως και τις αλλαγές καριέρας. Πολλοί βιαζόμαστε για προαγωγές ή αλλαγές πιστεύοντας ότι η ταχύτερη πρόοδος ισοδυναμεί με επιτυχία. Το να ξέρουμε πότε να παραμείνουμε σε έναν ρόλο και πότε να αναζητήσουμε μια νέα πρόκληση είναι το σημάδι ενός έμπειρου επαγγελματία, καθώς η επιτυχία συχνά ακολουθεί εκείνους που κάνουν τις σωστές κινήσεις την κατάλληλη στιγμή.
Η συμβίωση / ο γάμος, μας μαθαίνει για τον συγχρονισμό με τρόπους που δεν είχαμε ποτέ φανταστεί. Υπάρχει χρόνος για σιωπή και χρόνος για συζήτηση, χρόνος για συμβιβασμό και χρόνος για διεκδίκηση. Αυτός ο χορός του συγχρονισμού περιβάλλεται από στιγμές υποστήριξης, αγάπης και κοινών αποφάσεων. Οι σχέσεις ευδοκιμούν όχι μόνο με την αγάπη και τη δέσμευση, αλλά και με τη σοφία του πότε πρέπει να δράσουμε, να μιλήσουμε ή απλώς να είμαστε παρόντες. Τότε ο συγχρονισμός στους συντρόφους γίνεται μια σιωπηλή γλώσσα αγάπης, όπου κάθε επιλογή του “πότε” αποτελεί ένδειξη σεβασμού και κατανόησης.
Η μητρότητα / η πατρότητα φέρνει ένα νέο επίπεδο συγχρονισμού στη ζωή.
Το να ξέρεις πότε να αφήνεις και πότε να κρατάς κοντά σου, πότε να ενθαρρύνεις την ανεξαρτησία και πότε να προσφέρεις καθοδήγηση, είναι μια καθημερινή πρακτική. Τα παιδιά μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που ο συγχρονισμός γίνεται κρίσιμος – κάθε στάδιο απαιτεί διαφορετικές αντιδράσεις και η ικανότητά μας να προσαρμοζόμαστε μπορεί να διαμορφώσει την αυτοπεποίθηση και την ανθεκτικότητά τους.
Η γνώση της σωστής στιγμής για να παρέμβουμε ή να δώσουμε συμβουλές μπορεί να διδάξει στα παιδιά ανεκτίμητα μαθήματα. Για παράδειγμα, η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας την κατάλληλη στιγμή ενισχύει την ανθεκτικότητα, ενώ η παροχή υποστήριξης την κατάλληλη στιγμή ενσταλάζει την εμπιστοσύνη.
Οι φιλίες εμπλουτίζονται από την ευαισθησία μας στον συγχρονισμό. Υπάρχουν στιγμές που ένας φίλος μας χρειάζεται στο πλευρό του και στιγμές που χρειάζεται χώρο. Η ικανότητα να καταλαβαίνουμε και να ανταποκρινόμαστε σε αυτές τις ανάγκες με τον σωστό τρόπο και την κατάλληλη στιγμή μπορεί να εμβαθύνει τις φιλίες και να καλλιεργήσει διαρκείς δεσμούς.
Μερικές φορές, το θέμα είναι να ξέρουμε πότε να δώσουμε συμβουλές και πότε απλώς να ακούσουμε. Οι φίλοι συχνά δεν χρειάζονται απαντήσεις, χρειάζονται παρουσία και κατανόηση. Ως φίλοι, μαθαίνουμε ότι ο συγχρονισμός είναι ένα μέτρο ενσυναίσθησης, ένας τρόπος να δείξουμε ότι νοιαζόμαστε πραγματικά.
Σε όλους λοιπόν τους ρόλους: παιδί, φοιτητής, επαγγελματίας, σύντροφος/σύζυγος, μητέρα/πατέρας , ο συγχρονισμός διαμορφώνει την ποιότητα των σχέσεων, των αποφάσεων και των επιτευγμάτων μας. Είναι το αόρατο στοιχείο που μπορεί να κάνει τις πράξεις ουσιαστικές και μεταμορφωτικές.
Στη ζωή, ο σωστός χρόνος δεν είναι πάντα ο πιο βολικός ή προφανής- είναι η στιγμή που η ετοιμότητα και η ευκαιρία ευθυγραμμίζονται.
Αγκαλιάζοντας τον συγχρονισμό ως δεξιότητα, δίνουμε στον εαυτό μας την ελευθερία να ενεργούμε με αυτοπεποίθηση, να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας και να λαμβάνουμε αποφάσεις που αντανακλούν σοφία και υπομονή.
Aς θυμόμαστε πάντα ότι η στιγμή είναι κατάλληλη – όταν εμείς την κάνουμε έτσι!
“Ο καθένας μπορεί να θυμώσει – αυτό είναι εύκολο, αλλά το να θυμώσει με το σωστό άτομο και στο σωστό βαθμό και τη σωστή στιγμή και για το σωστό σκοπό και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι στη δύναμη του καθενός και δεν είναι εύκολο” – Αριστοτέλης.
