«…Μητέρα στην καμαρά σου πήγαινε και τις δουλειές σου κοίτα…. τον αργαλειό την ρόκα.. τα πολλά λόγια δεν ταιριάζουν παρά στους άνδρες μόνο….»
Στην Οδύσσεια του Ομήρου, πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, βρίσκεται το πρώτο καταγεγραμμένο παράδειγμα του δημόσιου λόγου που αναφέρεται στην ενδεχόμενη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά της τότε εποχής.
Στην ιστορική πορεία των γυναικών από τον Μινωικό πολιτισμό μέχρι σήμερα, η θέση των γυναικών στην Πολιτική είναι πενιχρή.
Θα σταθώ, για λίγο, στην βιωμένη μου ιστορία ως υποψήφια από τις εκλογές του 1993 μέχρι το 2019, όπου ανταποκρινόμουν πάντα στην τιμητική πρόσκληση να συμμετέχω σε εκλογική διαδικασία. Έτσι συμμετείχα σε τέσσερις αναμετρήσεις στο Εθνικό κοινοβούλιο, δύο σε Ευρωεκλογές και πολλές φορές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, έχοντας εμπιστοσύνη και πίστη στον εαυτό μου, στις αρχές και αξίες που έχω, καθώς και το πιστεύω μου για την θετική συμβολή στο πεδίο της πολιτικής.
Γνώρισα, λοιπόν, εκ των έσω τι σημαίνει αγώνας εκλογής της γυναίκας στην πολιτική, τα εμπόδια, τις απαξιώσεις, τις ματαιώσεις και τα χτυπήματα κάτω από την μέση που υφίσταται λόγω φύλου! Διαπίστωσα επίσης ότι στη πολιτική καλλιεργείται το δόγμα του ισχυροτέρου κι όχι του πιο άξιου.
Το 1994, χρονιά που στο Εθνικό Κοινοβούλιο οι γυναίκες αποτελούσαν το 4%των βουλευτών και καμμία Ελληνίδα δεν υπήρχε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, γυναίκες όλων των κομμάτων της τότε Βουλής των Ελλήνων, οργανώσαμε μια καμπάνια με κεντρικό σύνθημα: «Μπορείτε να φανταστείτε έναν κόσμο με 96% άνδρες και 4% γυναίκες? Κι όμως υπάρχει… είναι ο κόσμος της πολιτικής στην Ελλάδα!» Τόσο ήταν τότε το ποσοστό των γυναικών στη Βουλή.
Η καμπάνια πέτυχε τον σκοπό της και παράλληλα οι γυναίκες που την πραγματοποιήσαμε δημιουργήσαμε τον «Πολιτικό Σύνδεσμο Γυναικών Ελλάδας» με στόχο την Ισόρροπη Συμμετοχή των Γυναικών στην πολιτική και τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων.
Χαρακτηριστικό του Πολιτικού Συνδέσμου ήταν και είναι, ότι συμμετέχουν, τόσο στα Διοικητικά Συμβούλια του, όσο και ως μέλη του, γυναίκες υπουργοί, βουλευτές, ακαδημαϊκοί, αλλά και γυναίκες της καθημερινότητας που ανήκουν σε όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, γυναίκες με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, γυναίκες που αγωνιούν να συνυπάρξουν στον κοινό τόπο της εφαρμογής της Δημοκρατίας ξεπερνώντας έμφυλους αποκλεισμούς και στερεότυπα.
Η επιμονή και οι δράσεις του Συνδέσμου (Καμπάνιες, ημερίδες, συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά και Διεθνή συνέδρια) επηρέασε και συνέβαλε σε ουσιαστικές και θεσμικές αλλαγές στο δύσκολο θέμα της συμμετοχής των Ελληνίδων στην πολιτική.
Έτσι στις εκλογές του 1996 εξελέγησαν 19 γυναίκες στο Εθνικό Κοινοβούλιο, δηλαδή 6,3%.
Το 2000, 31 γυναίκες, δηλαδή 10,3%. Το 2007, 48 γυναίκες δηλαδή 16%. Το 2009, 52 γυναίκες, που αντιστοιχούν στο 17,3%. Το 2012, 56, δηλαδή 18,7%. Το 2015, 23,2%, δηλαδή 52 γυναίκες και το 2019 20%.
Ως προς το θεσμικό, πλαίσιο, η χώρα μας υιοθέτησε σύστημα ποσοστόσεων στις βουλευτικές εκλογές του 2012, το οποίο καθιστούσε υποχρεωτικό να συμπεριλαμβάνουν τα ψηφοδέλτια των κομμάτων γυναίκες σε ποσοστό 33%.
Η ποσόστωση αυξήθηκε στο 40% τον Μάρτιο του 2019.
Δυστυχώς όμως οι γυναίκες βουλευτές παραμένουν λίγες στην Ελλάδα, για να μην αναφερθώ στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον της τοπικής αυτοδιοίκησης όπου το 2019 εξελέγη μία γυναίκα περιφερειάρχης από τις 13 περιφέρειες και 18 γυναίκες δήμαρχοι σε σύνολο 332 δημάρχων.
Δεν θα ξεχάσω στην 4η Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για τις γυναίκες στο Πεκίνο, όπου συμμετείχα ως μέλος της εντεκαμελούς Ελληνικής Αντιπροσωπείας, αίσθάνθηκα πραγματικά άβολα όταν διαπίστωσα την χαμηλή θέση της χώρας μας στην λίστα που αφορά στην συμμετοχή των γυναικών στα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις. Πάνω από την Ελλάδα υπήρχαν χώρες όπως Κένυα, Νεπάλ, Ζιμπάμπουε, Μπουρουντί, Ρουάντα.
Μπράβο τους! Σας πληροφορώ ότι ακόμη υφίσταται αυτή η κατάσταση.
Στις εκλογές λοιπόν της 21ης Μαΐου ας ψηφίσουμε γυναίκες συνειδητά κι όχι «και μια γυναίκα».
Έτσι:
– Θα ενισχυθεί η Δημοκρατία, δεδομένου ότι αποτελεί δημοκρατικό έλλειμα η πενιχρή παρουσία του πάνω από το 50% του πληθυσμού στον Δημόσιο βίο, που είναι οι Ελληνίδες γυναίκες.
– Θα εφαρμοστεί στην πράξη η παγκόσμια αναγνωρισμένη και θεωρητικά απρόσβλητη αρχή της Ισότητας ως βασικού ανθρώπινου δικαιώματος.
– Θα αξιοποιηθούν πολύτιμοι ανθρώπινοι πόροι.
– Θα εμπλουτιστεί η πολιτική με διαφορετικές εμπειρίες, ενδιαφέροντα και συστήματα αξιών.
– Θα ανανεωθούν οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
Σύγχρονες έρευνες έχουν καταδείξει ότι:
*Οι γυναίκες είναι πιο συμπαθείς στους αδυνάτους κάθε κοινωνίας και έχουν μεγαλύτερη κατανόηση των προβλημάτων τους.
*Επικοινωνούν καλύτερα με τους ανθρώπους.
*Είναι πιο ριζοσπαστικές πιο πρόθυμες και πιο ικανές να αμφισβητήσουν άδικες πρακτικές.
*Διακρίνονται για αφοσίωση, αυτοθυσία, εξυπηρέτηση και υπομονή.
*Είναι λιγότερο ανταγωνιστικές, πιο ασυμβίβαστες, λιγότερο επιθετικές και περισσότερο αλτρουίστριες, απόδειξη ότι στον εθελοντισμό είναι πρώτες.
*Νιώθουν πιο έντονα τα προβλήματα της καθημερινότητας.
*Επιδιώκουν πιο ασφαλές και ανθρώπινο περιβάλλον για τα παιδιά.
*Γνωρίζουν τι σημαίνει υποστήριξη ασθενούς και τι σημαίνει υποστήριξη ατόμων τρίτης ηλικίας και παιδιών με ειδικές ανάγκες.
*Δίνουν έμφαση στις κοινωνικές υποδομές.
*Διαχειρίζονται καλύτερα τα οικονομικά.
*Είναι πιο ασυμβίβαστες και πολύ συχνά βρίσκουν καινούργιους τρόπους για να υλοποιούν υποθέσεις.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ και στο θέμα της γυναικείας αλληλεγγύης.
Οι γυναίκες ας ψηφίζουν γυναίκες, οι δε γυναίκες που εκλέγονται ας υποστηρίζουν τις γυναίκες και να μη περιβάλλονται τον ανδρικό μανδύα συμπεριφοράς ώστε να επιβιώσουν στον ανδροκρατούμενο χώρο της πολιτικής.
Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση της Υπουργού Ισότητας και Ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ουγκάντα στην Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στο Πεκίνο, και δεν θα την ξεχάσω ποτέ:
«…Όταν μια γυναίκα ανέβει την σκάλα της πολιτικής και φθάσει ψηλά επιτυγχάνοντας τον στόχο της, ας την κρατήσει ώστε να την ανέβουν και οι υπόλοιπες γυναίκες που ξεκίνησαν την προσπάθεια ….»
Πιστεύω ότι έχει φθάσει η ώρα να αλλάξουμε σελίδα.
Ας μην ξαναδούμε μια Βουλή που βρίθει από γκρι και μπλέ κοστούμια.
Ας μην ξαναδούμε μια Βουλή με ελάχιστες Γυναίκες.
Ας μην ξαναδούμε τόσο ανδροκρατούμενο Υπουργικό Συμβούλιο.
Ας μην ξαναδούμε επιτροπές στις οποίες κυριαρχούν άνδρες.
Η εξισορρόπηση και η αναλογικότητα θα προσδώσει στην πολιτική αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα.
