Σκηνές από επερχόμενο ευτυχές γεγονός, κάπου στη δεκαετία του ’70:
Μια μέλλουσα μαμά, στο ιατρείο του γυναικολόγου της.
Μαζί της η μαμά της, που την έφερε στον μαιευτήρα που είχε ξεγεννήσει και την ίδια («αυτόν ξέρουμε, αυτόν εμπιστευόμαστε, τόσους τοκετούς έχει κάνει..»). Η μέλλουσα μανούλα, αν και στον 4ο μήνα της μόνο, φοράει φαρδύ ριχτό φόρεμα από κατάστημα με ρούχα εγκυμοσύνης – έχει πάρει ήδη κάπου 7 κιλά, αφού τώρα τρώει για δύο- και φλατ παπούτσια για να μην επιβαρύνεται η μέση της από το πρόσθετο βάρος.
Μετά από λίγους μήνες, ευτυχής επιστροφή από το μαιευτήριο στο σπίτι με πολύτιμο φορτίο ένα υγιέστατο μωράκι. Η μαμά της θα εγκατασταθεί μαζί τους για τουλάχιστον κανένα μήνα, για να τη βοηθάει το πρώτο καιρό στον θηλασμό και στην περιποίηση του μωρού, και αναλαμβάνει δυναμικά το νοικοκυριό. Ο ευτυχής μπαμπάς πλανάται αμήχανα στο παρασκήνιο και βρίσκει, με κρυφή ανακούφιση, καταφύγιο στη δουλειά του (εκτός σπιτιού, βεβαίως). Η νεαρή μανούλα συνεχίζει να φοράει τα φορέματα εγκυμοσύνης μιας και της έχουν «μείνει» καμμιά 10ριά κιλά από την εγκυμοσύνη και δεν της χωράνε τα «κανονικά». Κοιτάει με κρυφή νοσταλγία τις φωτογραφίες της με στενά τζήν και αναρωτιέται αν θα χωρέσει ποτέ ξανά σε αυτά.
Σκηνές από επερχόμενο ευτυχές γεγονός, κάπου στα 2020:
Μία μέλλουσα μαμά στο ιατρείο του γυναικολόγου της.
Μαζί της ο σύντροφος της και μέλλων μπαμπάς, παρών πάντα σε κάθε τακτική επίσκεψη καθώς και στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού και περιποίησης νεογέννητου που παρακολουθούν μαζί με άλλα ζευγάρια. Η μέλλουσα μανούλα, στον 6ο μήνα της, φοράει τζην με λάστιχο στη μέση και το αγαπημένο της τοπ που διαγράφει σαφώς τη σιλουέτα της -έχει πάρει άλλωστε πολύ λίγα κιλά και τα περισσότερα ρούχα της τής κάνουν ακόμα. Προχωρώντας οι μήνες, δεν θα πάρει ειδικά «φορέματα εγκυμοσύνης», ούτε θα «κρύβει» την κοιλιά της με άχαρα ριχτά. Θα διαλέγει ρούχα ανάλογα με την τρέχουσα μόδα, απλώς προσαρμοσμένα στα νέα της νούμερα. Συνεχίζει να φοράει τα αγαπημένα sneakers, στη δουλειά, στη βόλτα, στα ψώνια, χωρίς να αποκλείει και ένα άνετο χαμηλοτάκουνο για κάποια βραδινή έξοδο.
Μετά από λίγους μήνες, ευτυχής επιστροφή από το μαιευτήριο στο σπίτι με πολύτιμο φορτίο ένα υγιέστατο μωράκι. Η μαμά της, θα την επισκέπτεται τακτικά, κομίζοντας ταυτόχρονα αναγκαίες συμβουλές και καλοδεχούμενα ταπεράκια, αλλά θα ξαναφεύγει τρεχάτη για τη δική της πολύ δραστήρια ζωή. Ο άνδρας της, αξιοποιώντας την άδεια πατρότητας, τη βοηθάει ουσιαστικά και, αλλάζοντας πάνες, δίνοντας μπιμπερό καμιά φορά μέσα στη νύχτα και βοηθώντας στο μπάνιο του, δένεται πιο γρήγορα και ουσιαστικά με το τέκνο του. Εκείνη ξανανοίγει τις ντουλάπες της και διαπιστώνει με χαρά πως γρήγορα θα ξαναφορέσει τα περισσότερα από τα αγαπημένα της ρούχα. Δεν θα χρειαστεί να αλλάξει στιλ επειδή έγινε μητέρα.
Πάντα θα εκπλήσσομαι και θα μαγεύομαι από το πόσο μια ματιά στο στιλ και τρόπο ζωής των γενεών ανά τις δεκαετίες, μιλάει πολύ πιο εύγλωττα από πολλές λεκτικές περιγραφές για τις εκάστοτε κοινωνίες, τα ήθη, τις συνήθειες και τις στερεοτυπικές συμπεριφορές.
Και είναι πολύ ελπιδοφόρο αν και όταν στην εξέλιξη του στιλ αποτυπώνεται εξέλιξη, όχι μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά στα θέσφατα και στα ιερά, όπως είναι η Θεία, του κάθε παιδιού και κάθε πλάσματος της φύσης, Γέννηση.
