Η Παγκόσμια Ημέρα “Ηλικιωμένων”, που γιορτάζεται την 1η Οκτωβρίου μπορεί να αποτελεί μια ισχυρή υπενθύμιση ότι η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός και ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσει κανείς τα όνειρα, τα πάθη και το σκοπό του.
Η αντίληψη μας για την ηλικία και όλες μας οι πεποιθήσεις γύρω από αυτήν, είναι βαθιά συνδεδεμένες με την αντίληψη μας για την σημασία ή τη σημαντικότητα του χρόνου.
Χαζεύοντας ένα μεσημεράκι σε απόλυτη ησυχία μια μικρή βιβλιοθήκη λίγων βιβλίων κατά πλειοψηφία «καλοκαιρινών» παρατηρώ ένα ταλαιπωρημένο βιβλίο «Τα γηρατειά» της Σιμόν Ντε Μποβουάρ.
Οι μέρες αρχίζουν να μικραίνουν και ένα απαλό αεράκι φέρνει μια υπόνοια της άφιξης του φθινοπώρου καθώς βρισκόμαστε στο κατώφλι του Σεπτεμβρίου - ενός μήνα που ενσαρκώνει την ουσία για νέα ξεκινήματα.
Μια φίλη μου μετακομίζει από ένα μεγάλο σπίτι στα προάστεια σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο. Κάποιοι άλλοι φίλοι ανακαινίζουν το διαμέρισμα στο οποίο μένουν. Αυτό σήμαινε και την επί τρίμηνο απομάκρυνση τους από το σπίτι τους για να γίνουν οι δουλειές.
Οι άνθρωποι στενοχωριόμαστε και ψάχνουμε συχνά να το ξορκίσουμε μακριά ονομάζοντας την περίοδο “αποκαλόκαιρο”, “τέλος καλοκαιριού” κλπ., η φύση όμως χαρούμενα προετοιμάζει τις αλλαγές της για τρύγο, για νέα σπορά, για το κρύο του χειμώνα, για να είναι έτοιμη την άνοιξη.
Καθώς πλησιάζουν οι καλοκαιρινές διακοπές, οι περισσότεροι μπαίνουμε στη διαδικασία οργάνωσης για το τι θα πάρουμε μαζί, πως θα ζήσουμε τις διακοπές, όνειρα, λίστες, άρθρα, συζητήσεις και προσδοκίες για αυτή τη μαγική περίοδο.
Η επανάληψη είναι ένας μηχανισμός που μπορεί να μας καταστρέψει, να μας βαλτώσει, να μας κάνει παρωχημένους ή αντίθετα να μας εκτινάξει σε πρόοδο και επιτυχία, να μας βοηθήσει να κάνουμε επανεκκίνηση, να αλλάξουμε, να κατακτήσουμε κάτι νέο.
Η ποικιλομορφία, η ισότητα και η ενσωμάτωση (DE&I) έχουν κερδίσει σημαντική προσοχή και ρόλο τα τελευταία χρόνια, καθώς οι Εταιρίες προσπαθούν να δημιουργήσουν όλο και πιο ολοκληρωμένα και δίκαια εργασιακά περιβάλλοντα.