«Όταν σταματάς να αναπτύσσεσαι, ξεκινάς να πεθαίνεις» είπε ο Αμερικάνος συγγραφέας William S. Burroughs, και δεν υπήρξε ο μόνος, ούτε ο πρώτος, που στήριξε το μοντέλο της εξέλιξης ως το κλειδί στην άνθιση και ύπαρξη.
Η επιστήμη υποστηρίζει αυτήν τη δήλωση. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος χρειάζεται ερεθίσματα για να δημιουργεί και να διατηρεί τις νευροσυνάψεις, απαραίτητη προϋπόθεση για την λειτουργία του. Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει νέες προσλαμβάνουσες, είτε ως γνώσεις ή ως εμπειρίες, προοδευτικά ο εγκέφαλος μειώνει ταχύτητα, τεμπελιάζει, αντιδρά λιγότερο και οι συνάψεις που δεν χρησιμοποιούνται νεκρώνονται.
Η δια βίου μάθηση και οι νέες εμπειρίες είναι ο καλύτερος τρόπος να διατηρηθεί ένας εγκέφαλος δραστήριος, με «νευροπλαστικότητα», και να προστατευτεί σε θέματα μνήμης και λειτουργίας. Κάθε φορά που μαθαίνουμε κάτι νέο, ο εγκέφαλος, σε βιολογικό επίπεδο, σε κάθε ηλικία, ανοίγει νέα μονοπάτια κ ενδυναμώνει τα υπάρχοντα.
Έτσι ανακάμπτει από τραύματα ή ζημιές, αλλά και παραμένει λειτουργικός και ανανεωμένος.
Η μάθηση σε κάτι νέο προσφέρει κάλυψη όλων των ανθρώπινων αναγκών μας, βάσει του εξελικτικού μοντέλου Ψυχολογίας των Ανθρώπινων Αναγκών. Η κάλυψη όλων των ανθρώπινων αναγκών, φέρνει μια πληρότητα στον άνθρωπο.
Ανανεωνόμαστε από την ποικιλία, την αλλαγή, το νέο, το άγνωστο που ανακαλύπτουμε και βιώνουμε θαυμασμό για τον πλούτο της γνώσης και της ζωής. Νιώθουμε πιο σημαντικοί και χρήσιμοι, καθώς είμαστε πλουσιότεροι σε δεξιότητες και γνώσεις. Πιο επίκαιροι με περισσότερο εύρος, βάθος ή συντονισμένοι σε ένα καινούργιο τομέα, καθώς αλλάζει η ζωή. Συνδεόμαστε με νέους ανθρώπους μέσα από τη διαδικασία μάθησης, αλλά και τα νέα ενδιαφέροντα μας, και έχουμε περισσότερα σημεία για να το πετύχουμε αυτό. Κερδίζουμε περισσότερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση μέσα από την προσωπική και επαγγελματική μας ανάπτυξη.
Διευρύνουμε τους τρόπους να συμβάλουμε αποτελεσματικότερα σε ό,τι μας γεμίζει.
Παράλληλα αποκτούμε νέες ευκαιρίες σε κάθε επίπεδο της ζωής μας.
Με αφορμή αυτό το άρθρο, έκανα και την δική μου ανασκόπιση και ενδοσκόπιση πως τα πάω σε αυτόν τον τομέα.
Από πάντα είχα μια φυσική περιέργεια και ενδιαφέρον για τη ζωή. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα με ενθουσίαζε και με γέμιζε ενέργεια το να μαθαίνω κάτι καινούργιο. Είτε αυτό ήταν μια συνταγή μαγειρικής, μια νέα δεξιότητα, ένα άθλημα ή δραστηριότητα, νέοι άνθρωποι, προορισμοί, βιβλία… Ήμουν αυτό το ενοχλητικό παιδί που ρωτά, τι και γιατί διαρκώς, αντί να δεχτεί άκριτα την πληροφορία.
Το «πνεύμα περιέργειας» για μένα είναι σαν σύνδεση με την πηγή της ζωής. Όταν δεν μαθαίνω κάτι καινούργιο, αισθάνομαι ότι βαλτώνω. Δεν είναι ακριβώς η αίσθηση «βαρεμάρας» από τη μηχανική επανάληψη των γνωστών, όσο μια αίσθηση αποσύνδεσης που προκύπτει αν δεν υπάρχει ανανέωση.
Η δια βίου μάθηση, κάνει για μένα τη ζωή συναρπαστική! Συνειδητοποιώ πόσο πολλή γνώση υπάρχει, πόσος πλούτος και δύναμη, διαθέσιμη σε κάθε ηλικία. Και το πιο υπέροχο είναι πως λειτουργεί αμφίδρομα σαν καύσιμο. Η μάθηση ενεργοποιεί, τονώνει και προστατεύει τον εγκέφαλο, αλλά και ένας ενδυναμωμένος, τονωμένος εγκέφαλος μπορεί να ανανεώνεται και να διαχειρίζεται νέα γνώση.
Το θαύμα αυτό σημαίνει πως σε κάθε ηλικία, και ειδικά μεγαλώνοντας, μπορούμε να λύσουμε πληθώρα θεμάτων της τρίτης, τέταρτης και βάλε ηλικίας, απλά με το να αποζητάμε νέες γνώσεις και ερεθίσματα, αντι να επαναπαυόμαστε σε αυτό που οι νέοι κατηγορούν: το ότι ως μεγάλοι, ξέρουμε», «ως μεγάλοι, κάναμε τις επιλογές μας», «ως μεγάλοι, έτσι είμαστε»…
Όχι!
Ως μεγάλοι, μπορούμε να παραμένουμε ανανεωμένοι και υπερδραστήριοι, αρκεί να κινούμαστε με πνεύμα περιέργειας για τη ζωή, ενδιαφέροντος για γνώση, κατάκτησης νέων δεξιοτήτων και να εξασκούμε τον εγκέφαλο μας.
Μαζί, αναεώνεται και η ψυχή μας, η ζωή μας, οι σχέσεις μας, η επαγγελματική μας επικαιρότητα και χρησιμότητα, η υγεία μας σε κάθε επίπεδο.
Αναρωτηθείτε. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που μάθατε κάποια νέα δεξιότητα; Που σπουδάσατε κάτι καινούργιο; Ασχοληθήκατε με μια νέα δραστηριότητα ή χόμπυ;
Και αν εχει περάσει καιρός, τότε ίσως να το πλανάρετε για σύντομα….
