Ολυμπιακοί δεν είναι μόνο αυτοί που μας εντυπωσιάζουν κάθε 4 χρόνια, σε υπερ-στάδια με δεκάδες χιλιάδες θεατές κι εκατομμύρια να παρακολουθούν από οθόνες με κομμένη ανάσα. Δεν είναι οι ηλεκτρονικοί πίνακες με τα παγκόσμια ρεκόρ, τα βάθρα, τα μετάλλια…
Το σπουδαιότερο αληθινό αγώνισμα, ολυμπιακών προδιαγραφών, είναι η ίδια η ζωή. Διαπρέπει κανείς μυστικά, απλά, επιμένοντας να αγωνίζεται κάθε μέρα για το δικό του προσωπικό χρυσό, για το οποίο καμιά ορχήστρα δεν θα παιανίσει, ούτε θα ακουστούν εθνικοί ύμνοι. Είναι η προσωπική αθλητική διαδρομή του καθενός σε αγωνίσματα όπως:
Άλμα εις ύψος
Πόσες φορές εκεί που νόμιζες πως όλα έχουν χαθεί, δεν κατάφερες να οδηγήσεις τη ζωή σου ψηλότερα και καλύτερα, παρά τις Κασσάνδρες.
Κολύμβηση
Δεν βρέθηκες σε βαθιά νερά; Δεν κολύμπησες αμέτρητες φορές σε αχαρτογράφητες θάλασσες; Και χωρίς πυξίδα. Και πόσες φορές δεν έχεις καταπλήξει τον εαυτό σου που κατάφερες να πιάσεις τελικά στεριά;
Ποδηλασία
Όλο και κάποιος θα υπάρχει στη ζωή σου που σε… «πάει ποδήλατο».
Σε τρέχει, σε εξοντώνει και σε εξαντλεί. Κι εκεί που πας να το βάλεις κάτω, απλά διαπιστώνεις ότι τέτοια άτομα έχουν καταφέρει να αυξήσουν τις αντοχές σου, και να οξύνουν τα κριτήρια σου για το ποιους ανθρώπους θέλεις να έχεις στη ζωή σου.
Άρση βαρών
Αν έχεις παιδιά ξέρεις τι θα πει άρση βαρών. Αν έχεις προϊστάμενο και μάλιστα δύσκολο, με ναρκισιστική προσωπικότητα, ξέρεις τι θα πει άρση βαρέων βαρών. Αν έχεις γονείς ηλικιωμένους ξέρεις τι θα πει όψιμη άρση βαρών. Πόσα μετάλια έχεις μαζέψει σε αυτό το άθλημα; Και πόσο λίγα είναι τα ευχαριστώ, αλλά και μαζί πόσο πολύτιμα.
Κωπηλασία
Σου έχει συμβεί να πρέπει να τραβήξεις κουπί; Πολύ κουπί; Με άδηλο στόχο, σε αχαρτογράφητη διαδρομή; Να κάνεις το έξτρα μίλι, «κωπηλατώντας» έως burnt out!
Και το κάνεις υπηρετώντας τις προσωπικές σου αξίες, χωρίς κανένα μπράβο, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Κωπηλατείς για τη δική σου προσωπική ικανοποίηση, για τη χαρά της προσφοράς, της γενναιοδωρίας, της δημιουργίας.
Σκοποβολή
Δύσκολο άθλημα να βάζεις στόχους και να στοχεύεις με ακρίβεια, με επιμονή, ξανά και ξανά, χωρίς να απογοητεύεσαι, χωρίς να παραιτείσαι, χωρίς να το βάζεις κάτω. Και ίσως ο ωραιότερος στόχος να είναι το να παραμένεις ανθρώπινος και συνδεδεμένος με ανθρώπους που κι αυτοί εκτιμούν τα ίδια με σένα, και που μπορούν να σου ανταποδώσουν την αγάπη και την τρυφερότητα που τους δίνεις.
Εν τέλει η ζωή είναι ένας Μαραθώνιος αντοχής, ευελιξίας, σθένους και προσωπικής δύναμης, στηριγμένος στην ομαδική δουλειά, την υποστήριξη, και τη διαρκή ελπίδα πως όλα αυτά αξίζουν τον κόπο, για το χρυσό μετάλλιο της ανθρωπιάς…αν θα μπορούσε να υπάρχει κάτι τέτοιο.
