Είχα κάποτε μία (υπολανθάνουσα) απορία: γιατί θεωρούμε το Μάιο, τον τελευταίο μήνα της Άνοιξης, ως τον πιο εμβληματικό, θριαμβευτικό, σημαντικό της εποχής του. Κι ύστερα πρόσεξα ότι η εκρηκτική ανθοφορία του συνέπεσε αρκετές φορές με εξίσου εκρηκτικές επαναστάσεις και κινήματα.
Όπως τα θρυλικά Γεγονότα του Μαΐου του ‘68 στο Παρίσι, που ταρακούνησαν όχι μόνο τα Γαλλικά Πανεπιστήμια, αλλά κι όλη την πολιτική εξουσία και το κοινωνικό κατεστημένο της Γαλλίας, δίνοντας «σκυτάλη» και σε άλλα κινήματα κι άλλων χωρών του Δυτικού πολιτισμού.
Για να ακολουθήσουν, πάλι Μάιο, τα φοιτητικά κινήματα της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, στην Καλιφόρνια, κι αλλού, συνοδευόμενα από συναυλίες της νέας, επαναστατικής μουσικής εποχής των δεκαετιών 60 και 70. Λουλούδια επίσης συμβόλισαν ειρηνικές επαναστάσεις, όπως των παιδιών των λουλουδιών – άσχετα αν αργότερα τα λουλούδια έμειναν σαν στιλιστική ανάμνηση μόνο στις γραβάτες και στα φουλάρια.
Αλλά 1η Μαΐου είναι κι η Διεθνής Ημέρα των Εργαζομένων, επέτειος εξεγέρσεων κι απεργιών, που κάποιες βάφτηκαν δυστυχώς με «χρώμα» κόκκινο- σαν τις παπαρούνες και τις φράουλες του Μαΐου.
Ευτυχώς, τα εργατικά κινήματα και οι θυσίες αρκετών απέφεραν καρπούς, και όχι μόνο άνθη, στις εργασιακές σχέσεις και στις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων ανά την υφήλιο. Χωρίς βέβαια να εφησυχάζουν τόσο ο εργαζόμενος του 21ου αιώνα όσο και οι επιχειρήσεις: ο δρόμος προς την πρόοδο και την ανάπτυξη σε αυτόν τον τομέα είναι ακόμα μακρύς.
Η γενιά των baby boomers μπορεί να μην είδε πόλεμο, στην αυλή της μέσα τουλάχιστον. Αλλά ξεκίνησε πολλά κινήματα, αγώνες, επαναστάσεις που ανέτρεψαν κατεστημένα, έφερε μαχητικά στο προσκήνιο φυλετικές και άλλες διακρίσεις και κοινωνικές αδικίες και, συνοπτικά, επέφερε μια νέα εποχή που κωδικά ονομάστηκε new age, για να χωρέσει σε δύο λέξεις κοσμογονικές αλλαγές. Και σε προσωπικό επίπεδο μια γενιά που χαρακτηριστικό της είναι η τόλμη, ακόμα και η διάθεση, να βγαίνει από την προσωπική της «ζώνη άνεσης».
Είναι άραγε για αυτό που η πάλαι ποτέ τόσο μαχητική και γεμάτη πάθος επαναστατικό γενιά νιώθει σήμερα εμπρός σε μια πολύπλοκη πάλι πολιτειακά περίοδο μια εαρινή προεκλογική μελαγχολία;
Πάντως, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο νου όταν λέμε Μάιο είναι χρώματα, λουλούδια και αρώματα και μυρωδιές μεθυστικές. Μια έκρηξη της Φύσης, που δείχνει την αντοχή της και τη δύναμη της αναγέννησης, υπέροχα «δειγματισμένη» σε ένα Κήπο, που είναι μάλιστα και Εθνικός.
Κι αν αναρωτιέστε πόθεν έλκει την ονομασία του ο Μάιος, δεν έχετε παρά να δείτε εδώ.
Πάμε λοιπόν δυναμικά και αισιόδοξα να πιάσουμε το Μάη!
