Από αρχαιοτάτων χρόνων, οι άνθρωποι επιδίωκαν να εξηγούν, ότι τους ήταν δύσκολο να κατανοήσουν, όπως για παράδειγμα τα φυσικά φαινόμενα (αστραπή, ήλιο, ουρανό, φωτιά).
Έτσι δημιουργήθηκαν οι μυθολογίες των λαών, που περιέχουν χιλιάδες θεούς, ο καθένας από τους οποίους δικαιολογεί τα μυστηριώδη συναισθήματα των ανθρώπων που γεννώνται από τους μύθους.
Από τους μύθους αυτούς δεν θα μπορούσαν να μην αναφέρονται οι θεοί του πανανθρώπινου ισχυρού συναισθήματος του Έρωτα, που ξεφυτρώνουν στις μυθολογίες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ο Έρωτας κατέχει μεγάλο αν όχι τον μεγαλύτερο αριθμό των μύθων.
Σύμφωνα με την ορφική διδασκαλία ο Έροτας (με όμικρον) προήλθε από το «κοσμικό αυγό» που άφησε η Νύχτα στους κόλπους του Ερέβους.
Ο Ησίοδος, στη Θεογονία, αναφέρει πως ο Έροτας (κι εδώ με όμικρον) προήλθε από το χάος και μάλιστα βοήθησε τον Ουρανό και τη Γαία να δημιουργήσουν τον Κόσμο.
Κατά την Ελληνική μυθολογία, επίσης, ο θεός Έρωτας είναι καρπός του έρωτα της θεάς Αφροδίτης και του θεού Άρη. Εμφανιζόταν να ρίχνει τα βέλη του προκαλώντας παράφορο έρωτα και παράλληλα βάσανα στους ανθρώπους. Ο Έρωτας και η Αφροδίτη είχαν περίοπτη θέση ανάμεσα στους θεούς, λατρεύτηκαν όσο λίγοι θεοί, εκπροσωπούσαν το κάλλος και την ερωτική διάθεση προκαλώντας θετικά συναισθήματα στους θνητούς.
Κατά την Σαπφώ, ο Έρωτας είναι γιός της της Αφροδίτης και του Ουρανού.
Κατά τον Αλκαίο είναι γιός της Ίριδας και του Ζέφυρος.
Υπάρχουν κι εκδοχές ότι είναι γιός του Πόρου και της Πενίας.
ΣΤΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Ο θεός Έρωτας, ήταν ο Cupid, γνωστός και ως Amor (αναγραμματισμός του Roma).
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Cupid ήταν γιός του Mercury (Ερμής ) και της Venus (Αφροδίτη).
Ο Cupid απεικονίζεται ως ένα γυμνό παιδί με φτερά και φαρέτρα στην πλάτη που περιείχε δύο κατηγορίες βελών: χρυσά για την αληθινή αγάπη και μολυβένια για την αδιαφορία.
Σε άλλες εικόνες φοράει πανοπλία, συμβολίζοντας τον Έρωτα και τον Πόλεμο, παραπέμποντας στη γνωστή φράση σήμερα, της Αντιγόνης του Σοφοκλή «Έρως ανίκατε μάχαν».
ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΥΪΣΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Ο θεός του Έρωτα είναι ο Kama ή Μanmatha και απεικονίζεται ως νεαρός Ινδός πάνω σ´ έναν ελέφαντα ή παπαγάλο. Κρατάει τόξο και βέλη διακοσμημένα με άνθη. Σύντροφός του ήταν η Rati, θεά της απόλαυσης. Ο δεσμός τους αποτελεί σύμβολο τέλειας αγάπης.
ΣΤΗΝ ΚΕΛΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Ο θεός του έρωτα είναι ο Aengus Og, ο οποίος απεικονίζεται με τέσσερα λαμπερά πουλιά γύρω από το κεφάλι του.
ΣΤΗΝ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΚΑΙ ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Η Inanna είναι η παλαιότερη θεά του έρωτα της Μεσοποταμίας.
Έχει σαν σύμβολα της το λιοντάρι και το οκτάκτινο αστέρι. Η ζωή της παραλληλίζεται με τη ζωή της φοινικικής θεότητας του Έρωτα, Astarte, σύμβολα της οποίας είναι το λιοντάρι, το άλογο, η Σφίγγα, το περιστέρι και το πεντάλφα.
ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Στην αρχαία Αίγυπτο ήταν δύο οι θεές του Έρωτα.
Η Hathor, η οποία υπήρξε από τις πολύ γνωστές θεότητες της Αιγύπτου. Οι ιδιότητές της ήταν τόσο πολλές και σημαντικές που αναφέρεται σε όλες της εκφάνσεις ζωής και θανάτου των αρχαίων Αιγυπτίων.
Εκτός από θεά του έρωτα, ήταν και θεά της ομορφιάς, της χαράς, της μουσικής και βοηθούσε τις γυναίκες στον τοκετό.
Άλλη μία αιγυπτιακή θεότητα του έρωτα ήταν η θεά Ken.
Στη ΙΑΠΩΝΙΑ υπάρχει θεός του έρωτα. Είναι ο θεός Aizen-Myou, που απεικονίζεται με τρία μάτια και λιοντάρι στα μαλλιά του.
Στην ΚΙΝΑ εορτάζεται κάθε χρόνο η μέρα των ερωτευμένων, πρoς τιμή του μικρού θεού του έρωτα Niu-Lang. Η συγκεκριμένη επέτειος εορτάζεται κάθε έβδομη μέρα του έβδομου σεληνιακού μήνα.
Στην ΩΚΕΑΝΙΑ η θεά του έρωτα είναι η Aloha. Απεικονίζεται να αιωρείται στον αέρα με τα άκρα απλωμένα.
Από τις μυθολογίες των διαφόρων λαών μέχρι σήμερα η δυναμική του έρωτα είναι αδιαμφισβήτητη.
Ο Έρωτας είναι δυνατό συναίσθημα, ισχυρό, θυελλώδες, λαμπερό, τρομακτικό και ταυτόχρονα υπέροχο.
Διεκδικεί τα πάντα, νικάει την αντιπαλότητα, συγχωρεί σφάλματα, τσακίζει τον εγωϊσμό.
Εν τούτοις ο ερωτευμένος άνθρωπος, δεν αντιλαμβάνεται το χιλιοειπωμένο «ο έρωτας δεν διαρκεί πολύ».
Γνωρίζοντας ότι «στο σύμπαν τίποτα δεν παραμένει ακίνητο» έτσι και στον Έρωτα, κάποια στιγμή εμφανίζεται μια κινητικότητα των διαφορών, των επιλογών, των αναγκών, των επιθυμιών, των στάσεων ζωής, σπάζοντας το «αδιαίρετο ένα» των ερωτευμένων ζευγαριών.
Πηγές από κείμενα Ελληνικής και Παγκόσμιας Μυθολογίας
