Τηρώ με θρησκευτική ευλάβεια τις αποστάσεις. Αφήνω πάντα ένα ικανό, ασφαλές περιθώριο απόστασης από τον μπροστινό μου. Βεβαίως και από τον πλαϊνό μου, ελπίζοντας ότι το ίδιο κάνει κι αυτός που έρχεται πίσω μου, του οποίου την απόσταση από εμένα δεν μπορώ να ελέγξω.
Πιστεύω φανατικά εις ένα κώδικα οδικής κυκλοφορίας και στο συγκεκριμένο για τις αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ κινούμενων οχημάτων άρθρο του.
Με τις λοιπές «αποστάσεις» όμως το ανθρώπινο «όχημα» μου, που μεταφέρει βεβαίως και την ψυχή μου, διατηρεί αντιφατικές σχέσεις αγάπης και μίσους.
Παράδειγμα, μισώ τις αποστάσεις (τις γεωγραφικές) που με κρατάνε μακριά από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα, ενώ τις αγαπώ όταν προσφέρονται ως πρόσχημα για να αποφύγω ανεπιθύμητους. Λατρεύω τις αποστάσεις που με χωρίζουν από εμπόλεμες ζώνες, επίκεντρα σεισμών, χώρες υπανάπτυκτες και βάρβαρες και άλλων υπερ-απειλητικών για τη σωματική και ψυχική μου υγεία κέντρων. Μακαρίζω την τύχη μου που το έτος γέννησης μου απέχει αισθητά από κάποιες σκοτεινές εποχές (μεσαίωνας..!), ενώ τα έτη φωτός, ως μέτρηση ασύλληπτων αποστάσεων, μου ασκούν μια γοητεία ανακατεμένη με δέος.
Διαπιστώνω όμως, στα χρόνια της ωριμότητας μου, ότι η ισχυρή προτροπή του Κ.Ο.Κ. που μας εφιστά την προσοχή για τήρηση των αποστάσεων θα εύρισκε ιδανική εφαρμογή, στην αρνητική μορφή της: ΜΗΝ τηρείτε τις αποστάσεις! Όχι στους εθνικούς δρόμους βέβαια, αλλά στους ποικίλους «δρόμους» της ζωής μας. Όχι Απόσταση, δηλαδή, αλλά Ξε-Απόσταση!
Κι αν ήμασταν λίγο πιο επιφυλακτικοί με την κλασική συμβουλή «Πάρε μια απόσταση από….» (πράγματα, πρόσωπα, καταστάσεις) ίσως αντιλαμβανόμασταν ότι δεν μας χωρίζουν τόσα από τους άλλους, ακόμα κι από τις άλλες γενιές. Που το χάσμα με αυτές, ειδικά μέσα στις επιχειρηματικές ομάδες μπορούμε να (και πρέπει να) γεφυρώσουμε, ίσως ξεκινώντας από την πολύ απλή, θετική προτροπή: Μίλα μου στον ενικό!
Άλλος.. εξολοθρευτής αποστάσεων; Οι νέες τεχνολογίες! Είτε αυτή που με λίγα κλικ φέρνει στην πόρτα μας από πολύ μακριά τα ψώνια των ονείρων μας σε ένα όμορφο κουτί, είτε αυτή που οπλίζει το χέρι του χειρουργού γιατρού μας με ένα ρομπότ για να μας εξασφαλίσει μια νέα άρθρωση. Δεν είναι μόνο για λόγους υγείας που φροντίζουμε το σώμα και το πρόσωπο μας όμως, αλλά και γιατί μια περιποιημένη εμφάνιση, (ναι, ας το παραδεχθούμε κι ας αποενοχοποιηθούμε επιτέλους) μας φέρνει πιο κοντά, στους άλλους.
Κουϊζ της ημέρας (που λέει κι ένας αγαπημένος blogger): Τι είναι αυτό που δεν νοείται να κρατάει αποστάσεις; Η αγάπη, το βρήκατε, αλλά διαβάστε το πώς και γιατί.
Κι επειδή κατά βάθος κρύβουμε μέσα μας το αθώο παιδί, που κάποτε ήμασταν, ξέρετε ποιο εικονογραφημένο, φιλοσοφικό παραμύθι, μεταφρασμένο σε 300 γλώσσες και διαλέκτους, κονιορτοποίησε κυριολεκτικά αποστάσεις διαφορετικών γενεών- καθώς ΚΑΙ των κατοίκων τους από άλλους πλανήτες;
Από αυτό το τεύχος δεν θα μπορούσε να λείπει με μια νέα Περιήγηση (που τόσο αγαπάτε) στο Μουσείο της Πόλης των Αθηνών, μια βόλτα που μας φέρνει πιο κοντά στην ιστορία της νεοελληνικής Αθήνας.
Κλείνοντας, καλωσορίζω με ενθουσιασμό, δύο νέες συνεργασίες στο JAN και μία ΝΕΑ Ενότητα:
Τη γνωστή και καταξιωμένη δημοσιογράφο, corporate κειμενογράφο, συγγραφέα Εμμανουέλα Νικολαΐδου, που θα μας καταθέτει γνώμες και Απόψεις της επί παντός θέματος JAN.
Και τη Χριστίνα Τσίγκρη, που ως εκπρόσωπος της νέας γενιάς αναλαμβάνει τη νέα μας στήλη Mind the Gap που σκοπό έχει να βοηθήσει στην σύγκλιση με τους νεότερους, και στην εξάλειψη των ηλικιακών στερεοτύπων που δυσχεραίνουν αντίστοιχα και την δική τους πλευρά.
Και να θυμάστε, ΜΗΝ τηρείτε τις αποστάσεις. Για το καλό σας!
