Περπατώντας, σ’ έναν από τους πιο όμορφους πεζόδρομους της Αθήνας, την Διονυσίου Αρεοπαγίτου, φθάνουμε σ ‘ένα σημείο απ’ όπου αρχίζουμε να κατηφορίζουμε, μέσω της πεζοδρομημένης οδού Αποστόλου Παύλου, προς το Θησείο.
Το Θησείο είναι μία όμορφη, αυθεντική, συνοικία του ιστορικού κέντρου της Αθήνας με μακρά ιστορία. Ταυτίζεται με τον παρακείμενο, δωρικού ρυθμού, ναό του Ηφαίστου, που λανθασμένα παλαιότερα, ονομαζόταν Θησείο, λόγω των ανάγλυφων παραστάσεων των άθλων του Θησέα που απεικονίζονται στις μετώπες του.
Ο εν λόγω ναός θεωρείται ο καλύτερα σωζόμενος στον ελλαδικό χώρο.
Το Θησείο συνορεύει με τις γειτονιές των Άνω Πετραλώνων, Ψυρρή, Κεραμεικού, Μοναστηρακίου και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’30, ήταν ενιαίο με την γειτονιά του Βρυσακίου, η οποία εξαφανίστηκε, για πάντα, κάτω από την σκαπάνη των αρχαιολογικών ανασκαφών της Αμερικάνικης Σχολής Κλασικών Σπουδών για την αποκάλυψη της Αρχαίας Αγοράς.
Ήταν από παλιά και εξακολουθεί να είναι ένα αγαπημένο μέρος των Αθηναίων αλλά και τουριστών της πόλης, οι οποίοι απολαμβάνουν όμορφες βόλτες στον κεντρικό πεζόδρομο, με απεριόριστη θέα στην Ακρόπολη, χαζεύουν τους street artists, ψωνίζουν από το υπαίθριο παζάρι, χαλαρώνουν και διασκεδάζουν σ’ ένα από τα πολυάριθμα καφέ, μικρά εστιατόρια ή μπαράκια των οδών Αποστόλου Παύλου, Ηρακλειδών, Νηλέως, Ακάμαντος, Επταχάλκου ή περιπλανώνται στην… ενδοχώρα της γειτονιάς, η οποία διατηρεί ανέπαφη την οικιστική δομή των αρχών του 20ου αιώνα και είναι γεμάτη χρώμα από τα παλιά….
Στο Θησείο διαμορφώθηκε το 1862 ο πρώτος δημόσιος κήπος της Αθήνας, γνωστός ως το “Περιβολάκι του λαού“.
Εκεί γιορταζόταν το Πάσχα και μέσα σε μία μεγάλη στέρνα που υπήρχε στο νότιο άκρο της πλατείας, μάθαιναν μπάνιο οι πιτσιρικάδες της γειτονιάς. Την δε ημέρα των Θεοφανείων, οι ιερείς της Αγ. Μαρίνας αγίαζαν τα νερά ρίχνοντας μέσα στην στέρνα τον σταυρό.
Από τον ιστορικό σιδηροδρομικό σταθμό του Θησείου ξεκίνησαν στις 27/02/1869 οι διαδρομές της πρώτης ατμήλατης σιδηροδρομικής γραμμής που ένωσε την Αθήνα με τον Πειραιά, έργο-επανάσταση για τις δημόσιες μεταφορές της εποχής.
Το Θησείο είναι ένα υπαίθριο μουσείο αρχιτεκτονικής με τα εκθέματά του να βρίσκονται μπροστά σε κάθε μας βήμα, έτοιμα να διηγηθούν τις ιστορίες τους και μερικά να μας πηγαίνουν χιλιάδες χρόνια πίσω, όπως τα κατάλοιπα των αρχαίων τειχών της πόλης.
Τα δρομάκια με τα όμορφα νεοκλασικά, ή τα δίπατα σπίτια με τις εσωτερικές αυλές, τα σπίτια του μεσοπολέμου, τα ερειπωμένα αρχοντόσπιτα, τα περιποιημένα μαγαζάκια, τα ατμοσφαιρικά βιβλιοπωλεία, τα πλακόστρωτα με τις εμφανείς γραμμές του παλιού τραμ συνθέτουν μία εικόνα της Αθήνας των περασμένων ετών.
Ο διαβάτης αισθάνεται ότι κάνει μία βόλτα στο παρελθόν, γοητευμένος όμως και από το παρόν.
Σταθερή και διαχρονική αξία ο θερινός κινηματογράφος “ΘΗΣΕΙΟΝ, “το καλύτερο σινεμά στον κόσμο“, σύμφωνα με ελληνικά και ξένα δημοσιεύματα. Το να παρακολουθείς μία ταινία, κάτω από έναστρο ουρανό και όταν γυρίζεις το κεφάλι να βλέπεις την Ακρόπολη φωτισμένη είναι μία εμπειρία μοναδική!!!
Στο Θησείο βρίσκονται μερικοί σημαντικοί χώροι τέχνης και πολιτισμού, όπως το Μουσείο Ηρακλειδών, το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, το Πολιτιστικό Κέντρο “Μελίνα Μερκούρη”, το Μουσείο Σκιών Χαρίδημος, το Μουσείο Αλεξ. Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, καθώς πολλές γκαλερί μία εκ των οποίων, η γκαλερί Bernier/Ιliades που στεγάζεται σ’ ένα υπέροχο διατηρητέο νεοκλασικό, με εσωτερική αυλή, στην οδό Επταχάλκου 11.
Απέναντι σχεδόν από την γκαλερί, ένα εκκλησάκι σκαρφαλωμένο πάνω στον βράχο, ο Αγ. Αθανάσιος Κουρκούρης, το λεγόμενο μετεοράκι, μας τραβά το βλέμμα και συντασσόμαστε με τον Δημ. Καμπούρογλου ο οποίος είχε γράψει ότι ο ναός εκεί που βρίσκεται δίνει την εντύπωση «ορνέου κουρκουριάζοντος».
Ανηφορίζοντας την Αποστόλου Παύλου και στρίβοντας δεξιά στην οδό Αιγινήτου προς το Λόφο των Νυμφών, όπου δεσπόζει ο μεγαλοπρεπής διατηρητέος ΙΝ της Αγίας Μαρίνας, μέσα σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε στο Αστεροσκοπείο, αλλά και στον Αρχαιολογικό χώρο της Πνύκας και στο μυαλό έρχονται όσα μάθαμε στο σχολείο για τις συνελεύσεις της Εκκλησίας του Δήμου, που γινόντουσαν εκεί από τον 6ο αιώνα π.Χ.
Από το σημείο αυτό, μπορεί κάποιος ν’ απολαύσει μία υπέροχη θέα του Παρθενώνα.
