Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη,
Το τελευταίο γράμμα που σου έγραψα ήταν πριν πάνω από μισό αιώνα.. και η αλήθεια είναι ότι δεν στο έστειλα ποτέ, γιατί εκείνη τη χρονιά έμαθα από τον αδελφό μου ότι είσαι ο μπαμπάς μας, μεταμφιεσμένος. ‘Ε, και τι γράμμα να στείλω σε κάποιον που δεν υπάρχει, οπότε κατευθείαν πλέον ζητούσα τα ποθούμενα από τον μπαμπά, και τη μαμά βεβαίως, και δεν είχα ποτέ παράπονο, επάξιοι αντικαταστάτες σου.
Έλα όμως που μεγαλώνοντας η ζωή με έπεισε ότι μάλλον τελικά υπάρχεις, κι ότι δεν έρχεσαι απαραίτητα τα Χριστούγεννα ως Σάντα, ή την Πρωτοχρονιά ως καθ’ ημάς Άγιος Βασίλης, ότι κάποτε ακούς προσεκτικά τι σου ζητάμε αν κι ότι κάποτε βαριακούς ανησυχητικά, Άγιε μου, αλλά ότι τέλος πάντων είσαι αυτό το μαγικό «κάτι» που κάποιες (έ, όχι κι όλες) ευχές μας τις εκπληρώνεις, ακόμα κι αν δεν είμαστε πάντα και τόσο «καλά παιδιά».
Τι να σου ζητήσω λοιπόν εφέτος; Σίγουρα όχι τη ρόμπα της γιαγιάς, που ευτυχώς δεν μου έχει χαρίσει κανένα παιδί ακόμα, ούτε βιβλία και αρώματα, τα πιο αγαπημένα μου, επειδή δεν σου το έχω να μυρίζεις μπουκαλάκια με τις ώρες όπως εγώ, βιβλία δε, το μεγαλύτερο μέρος της απόλαυσής τους είναι επίσης το ξεφύλλισμα με τις ώρες στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο – και ξέρω, δεν έχεις καιρό για τέτοια.
Τελευταία μου πέρασε απ’ το μυαλό η σκέψη ότι μεγαλώνοντας σου ζητάμε όχι τα απλά δώρα σου, αλλά τα πιο «ακριβά» σου, αυτά τα πολύτιμα, τα αμύθητης αξίας μάλιστα:
Σου ζητάμε υγεία και νιότη, φως άπλετο στο σκοτάδι και τους δαίμονες μας, εξέλιξη κι αυτοπραγμάτωση. Σου ζητάμε αγάπη, φιλία, ελπίδα και ειρήνη!
Αχ, αυτό το τελευταίο δώρο το «επί γης ειρήνη» χωρίς συσκευασία «γάζας», πόσο δύσκολο ακόμα και για την Αγιοσύνη σου ακούγεται..! Ακόμα κι ο Παντοδύναμος μοιάζει να κολλάει σε αυτό..
Για αυτό Άγιε Βασίλη μου αποφάσισα πως δεν έχουμε δικαίωμα εμείς οι συνομήλικοι σου να σου ζητήσουμε κάτι, ΑΝ ΚΙ ΕΦΟΣΟΝ έχουμε την υγεία μας, αγάπη κι αγαπημένους γύρω μας, κι ένα ζεστό σπίτι να σε γιορτάζουμε τέτοιες μέρες.
Αντίθετα σου χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που, κάποια στιγμή, φρόντισες και τα έχωσες στο σακούλι σου για μας.
Ας ευχηθούμε μόνο να μπορείς να τα μοιράζεις πιο απλόχερα στην ανθρωπότητα όλη – κι ας σε απογοητεύουμε και σε θυμώνουμε πολλές φορές, φοβάμαι.
Και να είσαι πάντα θαλερός, κοτσονάτος, ενεργός, ροδομάγουλος και γελαστός!! Γιατί, να σου πω και κάτι Άγιε Βασίλη;
Πιο just a number από εσένα, δεν υπάρχει!!
Συνέχισε να μας εμπνέεις λοιπόν, και να μας δίνεις.
Χρόνια πολλά και Kαλά!!
Ν.
