Δεκαπέντε χρόνια πριν, ψάχνοντας και τρέχοντας τελευταία στιγμή για να βρούμε δώρα για τα παιδιά, για τα ανίψια, για τους συντρόφους, για τα αδέρφια, θα μ’ έπαιρνε η αδερφή μου τηλέφωνο και θα μου έλεγε, πάρε και μια ρόμπα βρε παιδί μου για τη γιαγιά και της έλεγα κι εγώ, οκ και παντόφλες για τον παππού;
Σίγουρα δεν διεκδικούσαμε βραβείο πρωτοτυπίας αλλά πόσο «αλλού» μου φαίνεται αυτό σήμερα.
Τι δώρο λοιπόν θα μπορούσε να κάνει κανείς στη γιαγιά και στον παππού του σήμερα;
Σίγουρα αυτό το «υγεία», αυτό το κλισέ το οποίο και με το φόβο που καλλιεργήθηκε με τον κορονοϊό απέκτησε την απόλυτα υψηλότερη σημασία είναι πάγια ευχή.
Μπορείς να κάνεις δώρο την υγεία;
Αν υγεία δεν σημαίνει απλά την απουσία ασθένειας. Αν υγεία σημαίνει μια συνολική αίσθηση σωματικής και ψυχικής ηρεμίας. Και μια αίσθηση κοινωνικής αρμονίας.
Τότε λοιπόν η υγεία είναι δώρο.
Ένα δώρο που κάνουμε πρώτοι εμείς σε εμάς. Γιατί πολλές φορές η σημερινή μας υγεία σχετίζεται πολύ με τις προηγούμενες επιλογές.
Αλλά κι ένα δώρο που θα κάνουμε στους άλλους.
Είναι υγεία οι όμορφες σχέσεις.
Όταν πέθανε ο πατέρας μου και έγραψε η μαμά μου την αγγελία θανάτου, έβαλε από κάτω τα κλασικά, η σύζυγος, τα παιδιά και μετά οι φίλοι.
Τη ρωτάω, συνηθίζεται αυτό; Δεν έχει σημασία μου λέει αν συνηθίζεται, οι φίλοι του πατέρα σου λυπούνται όσο κι εμείς σήμερα…
Όλοι ξέρουμε ποιοι είμαστε ακόμη και αυτοί που αρνούμαστε ότι ξέρουμε.
Επίσης υπάρχουν φίλοι μας δίπλα που ξέρουν καλά ποιοι είμαστε και ας προσποιούνται ότι δεν ξέρουν ακριβώς.
Μας παρουσιάζεται στις γιορτές μια μοναδική ευκαιρία:
Νa επιλέξουμε με ποιους θα τα περάσουμε.
Να κάνουμε συζητήσεις καρδιάς, να ξενυχτίσουμε μιλώντας, γελώντας, τραγουδώντας, χορεύοντας.
Να μην ασχοληθούμε με τρελές προετοιμασίες και άπειρα φαγητά.
Να επενδύσουμε στο να ακούσουμε τα παιδιά μας, τους αγαπημένους μας, τους φίλους μας. Και το γείτονα μας; Και κάποιον πιο μακρινό;
Να σκεφτούμε εάν είμαστε εντάξει εμείς οι ίδιοι.
Και πώς θα γίνουμε λίγο πιο χρήσιμοι την άλλη χρονιά.
Όχι μόνο στον εαυτό μας και στους φίλους μας αλλά και στους λίγο πιο έξω.
Αν ο καθένας μας είναι λίγο πιο χρήσιμος σε αυτή την κοινωνία η δικιά μας κοινωνία θα πάει καλύτερα. Η δικιά μας χώρα, η δικιά μας οικογένεια, η δικιά μας παρέα.
Και εκείνη τη μέρα δεν θα φοράμε κάποια ρόμπα. Κι αυτό θα είναι και το δώρο μας.
