Για κάποιο περίεργο λόγο η Ιρλανδία είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που δεν είχα ποτέ επισκεφθεί, ούτε επαγγελματικά ούτε τουριστικά.
Με βάση το τι είχα ακούσει ή διαβάσει, φανταζόμουν καταπράσινα λιβάδια με αγελάδες και παραμυθένια σπιτάκια, απότομους γκρεμούς και παμπ σε κάθε γωνία.
Και με αυτή την εικόνα στο μυαλό κάναμε ένα road trip 11 ημερών. Σε μεγάλο βαθμό αυτό που ζήσαμε ανταποκρίθηκε στην εικόνα που είχα πλάσει, αλλά στο μάξιμουμ. Από τον απαράμιλλο παλμό του Δουβλίνου, για το οποίο αφιέρωσα ολόκληρο άρθρο, περάσαμε στην καλλιτεχνική ζωντάνια του Galway. Από την απόκοσμη ομορφιά του Wild Atlantic Way, αφεθήκαμε στην αψάδα του ιδιόμορφου Burren. Και από τη λυρική ψυχή του Limerick μέχρι τη μαγνητική γοητεία του πολύχρωμου Cork, η Ιρλανδία μάς έκλεψε την καρδιά. Και το οδοιπορικό μάς άφησε ανεξίτηλα σημάδια.
Η Ιρλανδία είναι ένας τόπος εξωπραγματικός, όπου οι μύθοι ανακατεύονται με την πραγματικότητα.
Είναι ένας τόπος που, πέρα από την όμορφη φύση, προσφέρει στους επισκέπτες της κάτι βαθύτερο: την αίσθηση ότι η ζωή είναι γεμάτη ιστορίες, που αξίζουν να ακουστούν και να μοιραστούν. Κάθε πέτρα, κάθε βράχος και κάθε πρόσωπο στην Ιρλανδία έχει μια ιστορία να διηγηθεί, έτοιμη να ταξιδέψει μαζί σου.
Και μοιράζομαι μαζί σας κάποιες από αυτές τις ιστορίες.
Την ονομάζουν «το Σμαραγδένιο Νησί»
Και όχι άδικα, αφού το έντονο πράσινο χρώμα της, το εθνικό της χρώμα, κάνει την εξοχή της να μοιάζει σαν ένα κομμάτι πράσινης δαντέλας, που απλώνεται σε κοιλάδες και κυματιστούς λόφους σε όλη της την έκταση, ακόμη και πάνω από τη θάλασσα. Υπάρχουν πάνω από 40 αποχρώσεις του πρασίνου, όπως λέει και το τραγούδι του Johnny Cash, η κάθε μια με το δικό της ξεχωριστό όνομα. Ένας Ιρλανδικός μύθος λέει, πως ο θεός Lugh της χάρισε αυτή την χάρη για να προσκαλεί τους θεούς να επιστρέφουν στη γη.
Οι Ιρλανδοί έχουν σχεδόν μια μυστικιστική σχέση με τις νεράιδες και τα ξωτικά.
Σε ορισμένα σημεία της υπαίθρου, υπάρχουν οι λεγόμενοι “δακτύλιοι νεράιδων”, κύκλοι από μανιτάρια ή μικροί λόφοι, που πιστεύεται πως είναι σημεία συνάντησης των πνευμάτων. Τα leprechauns, τα μικροσκοπικοί ξωτικά με την κόκκινη γενειάδα και το πράσινο καπέλο, είναι ίσως από τους πιο γνωστούς χαρακτήρες των ιρλανδικών παραμυθιών. Λέγεται ότι τους αρέσουν οι σκανταλιές και γνωρίζουν την τοποθεσία θησαυρών στο τέλος του ουράνιου τόξου. Οι Ιρλανδοί αντιμετωπίζουν αυτές τις ιστορίες με ένα ζεστό χαμόγελο, σαν να κρατούν το παιδικό τους όνειρο ζωντανό.
Οι Ιρλανδοί λατρεύουν τις παμπ τους. Είναι κάτι περισσότερο από απλά μέρη για να πιεις.
Είναι εκεί που νιώθεις το “craic” (προφέρεται “κρακ”), που δεν μπορεί να μεταφραστεί απόλυτα. Αν και τα αγγλικά είναι η κύρια γλώσσα, τα ιρλανδικά (Gaeilge) παραμένουν αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς τους. Σημαίνει περίπου “καλή παρέα, κέφι και αυθορμητισμός”. Για τους Ιρλανδούς, το craic είναι μια τέχνη, που φέρνει τους ανθρώπους κοντά.
Η παμπ είναι το μέρος που γεννιούνται φιλίες, που λύνονται παρεξηγήσεις, και που το γέλιο, η μουσική και η απλή κουβέντα, γίνονται γέφυρες ανάμεσα σε ξένους. Επισκεφτήκαμε τόσες πολλές που έχασα τον αριθμό. Ανάμεσα τους και την ο Sean’s στην όμορφη πόλη Athlone, την αρχαιότερη pub στον κόσμο, σύμφωνα με το βιβλίο Guinness.
Το φαγητό δεν είχε συγκλονιστικές εξάρσεις στην Ιρλανδία, ήταν όμως τίμιο και σχετικά φθηνό. Φάγαμε και αστακό και υπέροχα chowders , αλλά κυρίως fish and chips και μπριζολάκια και παϊδάκια σε όλες τους τις εκδοχές, συνοδευόμενα από τις πιο ωραίες μπίρες στον κόσμο.
Η Ιρλανδία όμως, είναι και η χώρα των ποιητών και των τροβαδούρων.
Δεν είναι τυχαίο ότι είναι η μόνη χώρα στον κόσμο, που έχει ως εθνικό της έμβλημα ένα μουσικό όργανο… την άρπα. Εδώ, η ποίηση δεν είναι μόνο τέχνη, είναι τρόπος ζωής. Οι Ιρλανδοί τραγουδούν ακόμη και για τις λύπες τους, κι αυτό δίνει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη μουσική τους. Σε πολλές παμπ, μια απλή μελωδία μπορεί να φέρει σιωπή και δάκρυα, σαν να αγγίζει την ψυχή.
Το οδοιπορικό μας ήταν πολύ πλούσιο, αλλά ξεχωρίζω τα εξής:
Το Galway, ένα πολιτιστικό διαμάντι της δυτικής Ιρλανδίας.
Μια βόλτα στο Latin Quarter, τη γραφική συνοικία με τα λιθόστρωτα δρομάκια και τους πλανόδιους μουσικούς, είναι απαραίτητη για να νιώσεις την καρδιά της πόλης. Το λιμάνι προσφέρει όμορφη θέα στον Ατλαντικό, ενώ το παραλιακό μονοπάτι του Salthill είναι ιδανικό για έναν περίπατο το ηλιοβασίλεμα.
Το μοναδικό τοπίο του Burren.
Προχωρώντας νοτιότερα, η περιοχή Burren σε καλεί να ανακαλύψεις ένα μοναδικό, σχεδόν εξωγήινο τοπίο. Το όνομά της, που προέρχεται από τη λέξη Boíreann και σημαίνει “πέτρινη γη”, περιγράφει τέλεια αυτό το απέραντο καρστικό πεδίο που μοιάζει με φυσικό γλυπτό από ασβεστόλιθο.
Παρά τη φαινομενική της ακαρπία, η περιοχή φιλοξενεί μια εξαιρετική ποικιλία χλωρίδας, με αγριολούλουδα και φυτά που σπάνια συναντά κανείς μαζί αλλού στον κόσμο. Εμείς το είδαμε γυμνό και απέριττο, σαν σεληνιακό τοπίο. Κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού, οι ρωγμές του ασβεστόλιθου γεμίζουν όμως με χρωματιστά λουλούδια, όπως οι ορχιδέες και τα αλπικά είδη, μαζί με μεσογειακά φυτά δημιουργώντας μια μοναδική αντίθεση με το άγριο και πέτρινο τοπίο και τα υποβλητικά μνημεία του. Το Poulnabrone Dolmen π.χ. είναι ένας μεγαλιθικός τάφος περίπου 5.000 ετών και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αρχαιολογικά μνημεία της Ιρλανδίας. Αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα των τάφων με δομές από μεγάλες λίθινες πλάκες, που χρησιμοποιούνταν στην προϊστορική εποχή.
Οι εντυπωσιακοί γκρεμοί του Moher.
Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Burren, οι Cliffs of Moher στέκονται επιβλητικοί πάνω από τα κύματα του Ατλαντικού. Αυτοί οι διάσημοι βράχοι εκτείνονται σε μήκος περίπου 14 χιλιομέτρων και φτάνουν σε ύψος έως και 214 μέτρων, προσφέροντας εκπληκτική θέα που κόβει την ανάσα.
Η εμπειρία του να στέκεσαι στις άκρες των βράχων, με τον άνεμο να φυσά και τον ήχο των κυμάτων που χτυπούν τις πέτρες από κάτω, είναι σχεδόν υπερβατική. Σε καθαρές μέρες, η θέα από την κορυφή φτάνει μέχρι τα πανέμορφα νησιά Άραν, ενισχύοντας την αίσθηση της απεραντοσύνης. Δεν τα επισκεφτήκαμε γιατί είχε πολύ αέρα αλλά… την επόμενη φορά .
Στο κάστρο Bunratty . Ένα ταξίδι στο χρόνο.
Μέσα στα καταπράσινα λιβάδια του County Clare υψώνεται το κάστρο Bunratty, ένας πύργος του 15ου αιώνα, απόκοσμα μεγαλοπρεπής. Γύρω από το κάστρο υπάρχει μια τυπική ιρλανδική κοινότητα του 19ου αιώνα.
Με σπίτια και καταστήματα ανακατασκευασμένα με βάση την αρχιτεκτονική και τα υλικά της εποχής, διακοσμημένα με αυθεντικά έπιπλα και αντικείμενα, και τα τζάκια αναμμένα!!! Ο οικισμός είναι μια ζωντανή μνήμη που προσφέρει ένα ταξίδι στο παρελθόν, αναδεικνύοντας την απλότητα και τη γοητεία της παραδοσιακής ιρλανδικής ζωής.
Limerick: Η πόλη των ποιητών και των μύθων.
Η πόλη Limerick, με τον επιβλητικό ποταμό Shannon να τη διασχίζει, στέκεται αγέρωχη και μυστηριακή. Γνωστή για την τέχνη και την ποίησή της, η πόλη αντηχεί τη ζωντάνια των λαϊκών μύθων. Οι στενοί της δρόμοι αφηγούνται ιστορίες γενναιότητας, και κάθε γωνιά της μοιάζει να ζει στον απόηχο κάποιας μελωδίας. Από τον ναό του Αγίου Ιωάννη έως το μαγευτικό King John’s Castle, το Limerick παραμένει πηγή έμπνευσης και περηφάνειας για τον ιρλανδικό λαό.
Το Milk Market στο Limerick είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο αγαπημένα υπαίθρια παζάρια της Ιρλανδίας. Λειτουργώντας από το 1852, αυτό το ζωντανό και πολύχρωμο παζάρι είναι ένας θησαυρός γεμάτος τοπικά προϊόντα και γεύσεις που αναδεικνύουν την κουλτούρα και τη γαστρονομία της περιοχής. Κάθε Σάββατο πρωί, ο αέρας μοσχοβολά από τα αρώματα των φρεσκοψημένων ψωμιών και των παραδοσιακών γλυκισμάτων που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις.
Adare: Το Χωριό των Λουλουδιών.
Το Adare, ανάμεσα στο Limerick και το Cork, θεωρείται το ομορφότερο χωριό της Ιρλανδίας. Οντως μοιάζει με σκηνή βγαλμένη από πίνακα ζωγραφικής, όπως τα περισσότερα χωριά άλλωστε. Τα χαριτωμένα σπιτάκια με τις εντυπωσιακές σκεπές, τα λουλούδια (που λόγω ζέστης ήταν ανθισμένα) και τις πολύχρωμες προσόψεις του, δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασιάς και ομορφιάς. Εκεί βρίσκεται και το ωραιότερο ξενοδοχείο στον κόσμο σύμφωνα με την Conde Nast. Στη δε πολυβραβευμένη pub της Aunt Lena φάγαμε τα ωραιότερα αρνίσια παϊδάκια και μάθαμε ότι το χωριό επιδοτείται από το κράτος για να διατηρεί ατόφια την ομορφιά του!!!
Cork: Η Ανεπίσημη Πρωτεύουσα της Ιρλανδίας.
Η πόλη του Cork, χτισμένη πάνω σε νησιά και γεμάτη από γέφυρες, φημίζεται για τη ζωντάνια της και την έντονη κουλτούρα της. Κάποτε την αποκαλούσαν «Η Ανεπίσημη Πρωτεύουσα», και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί. Το Cork είναι γεμάτο από μουσικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, με παμπ και καφέ που σφύζουν από ζωή. Οι αγορές της, όπως η διάσημη English Market (που ήταν κλειστή γιατί ήταν Κυριακή) προσφέρουν μια γεύση από τα καλύτερα της Ιρλανδικής γαστρονομίας. Στο Cork, η σύγχρονη ζωή και η παράδοση συνυπάρχουν αρμονικά, κάνοντας την πόλη έναν προορισμό γεμάτο ενέργεια και μαγνητική γοητεία.
Σε αυτή τη γη, που οι μύθοι και οι θρύλοι ανασαίνουν μαζί με τον άνεμο, ζήσαμε μια υπερβατική εμπειρία.
Και κλείνω με έναν στίχο του Ιρλανδού τραγουδιστή και ποιητή Van Morrison, που συλλαμβάνει τη μαγεία της ιρλανδικής φύσης και της ψυχής της:
“Smell the sea and feel the sky,
let your soul and spirit fly.”
Η Ιρλανδία είναι ακριβώς αυτό: μια χώρα όπου ο ουρανός, η θάλασσα και η γη σμίγουν για να απελευθερώσουν την ψυχή, οδηγώντας κάθε ταξιδιώτη σε ένα ταξίδι γεμάτο θαύματα.
Θα ξαναπάω σίγουρα γιατί έχω αφήσει πολλά υπόλοιπα…
