Η Αντιγόνη Λυμπεράκη, δεν χρειάζεται, βέβαια, ιδιαίτερες συστάσεις. Καθηγήτρια Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, είναι περισσότερο γνωστή στο πλατύ κοινό από, ανάμεσα σε άλλα, την ακτιβιστική της δράση ως Γενική Διευθύντρια Solidarity Now (2017-20220), της μεγάλης ΜΚΟ που ασχολείται με τους πρόσφυγες, καθώς και ως ιδρυτικό μέλος της Action Aid, αλλά και για την παρουσία της στην Πολιτική και τη διακριτή παρουσία της στη Βουλή - πρώην βουλευτής (Ποτάμι).
«Το να είναι κανείς για πάντα νέος δεν σημαίνει να είναι 20 χρονών. Σημαίνει να είναι αισιόδοξος, να νοιώθει καλά, να έχει έναν στόχο για τον όποιον αξίζει να αγωνίζεται και να τον επιτυγχάνει.»
Αθήνα, δεκαετία του ’70. Μια teenager στο νεανικό της δωμάτιο, που μόλις “προβιβάστηκε” από κοριτσίστικο σε εφηβικό, χάρις σε άφθονες αφίσες λατρεμένων σταρ που καλύπτουν επιμελώς, αν και άγαρμπα, τη -μισητή πια- ροζ ταπετσαρία με τα ανθάκια, και σε μια χαοτική ακαταστασία από δίσκους βινυλίου και περιοδικά χυμένα ανέμελα στο πάτωμα.
Το 1977 ορίστηκε και επίσημα από τον ΟΗΕ η 8 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα των Γυναικών και την Διεθνή Ειρήνη.
ΠΟρέπει να είναι σημείο αναφοράς για περισυλλογή, σκέψη, αναδρομή της διαδρομής των αγώνων των γυναικών για ίσα δικαιώματα στη κοινωνία, στην εργασία, στις επιστήμες, στις τέχνες, στη συμμετοχή τους στα κέντρα λήψεως των αποφάσεων.