Το Κιντσούγκι (Kintsugi) είναι μια μεσαιωνική ιαπωνική τεχνοτροπία αποκατάστασης «ρωγμών» με σκόνη χρυσού και μια ειδική κόλα που εισχωρεί στα θρυμματισμένα ανοίγματα ενός αντικειμένου από πηλό, πορσελάνη η γυαλί αναπλάθοντας τις ατέλειες με μια νέα αισθητική διάσταση. Το πώς γεννήθηκε η μαγική τέχνη της «δημιουργικής αποκατάστασης» μας το αφηγείται η λαϊκή παράδοση της Ιαπωνίας.
Ο Σόγκουν Ασικάγκα Γιοσιμάσα (1436-1490) έτρεφε μεγάλη αγάπη για την τέχνη και την φιλοσοφία Ζεν. Λάτρευε με πάθος την τελετουργία του τσαγιού.
Έτσι όταν έσπασε το αγαπημένο του φλυτζάνι το έστειλε απελπισμένος στην Κίνα για επιδιόρθωση.
Εκεί όμως δεν κατάφεραν να ενώσουν τα κομμάτια καλλιτεχνικά. Ζήτησε τότε από τους καλλίτερους τεχνίτες να ανακαλύψουν μια νέα τεχνική συγκόλλησης των σπασμένων κομματιών. Όπως και έγινε με έμπνευση και πολλά πειράματα, να βρεθεί ο τρόπος με μια ειδική αλοιφή και σκόνη χρυσού να γεμίσουν οι ρωγμές και να μετατραπούν σε έντεχνα σχέδια σαν λεπτές χρυσές φλέβες, μετατρέποντας το σπασμένο αντικείμενο, σε καινούργιο ακόμα ωραιότερο.
Αυτή ήταν η περιγραφή της δημιουργίας του Kintsugi.
«Η ομορφιά της ατέλειας» είναι ο τίτλος του βιβλίου του Andrea Lohndorf όπου αφηγείται ποιητικά την φιλοσοφική, ιστορική και ψυχολογική, πολυσήμαντη ερμηνεία της Kin- Tsugi τεχνοτροπίας.
Μέσα από την ιαπωνική φιλοσοφία γεννιέται η ομορφιά του «μη τέλειου». Πώς μπορείς να αναδείξεις την αισθητική αξία της «ρωγμής» στην τέχνη, αλλά με την ίδια φιλοσοφία και στην ζωή. Πώς μπορεί η επούλωση του ψυχικού τραύματος να μας προσφέρει νέες εσωτερικές ισορροπίες με το Kintsugi της δικής μας ζωής.
«Υπάρχει μια ρωγμή σε όλα. Από εκεί είναι που μπαίνει μέσα το φως» – Leonard Cohen
