Τα θαυμαστά ανθρώπινα έργα όμως, όχι απαραίτητα. Εφόσον βέβαια ο δημιουργός τους (δηλ. ο άνθρωπος) φροντίζει να τους χαρίσει και δεύτερο και τρίτο και άπειρους κύκλους ζωής.
Θυμάμαι την παιδική μου φίλη. Τη θυμάμαι κοριτσάκι που όταν ήθελε να αποδράσει καμιά φορά από ό,τι τη φόβιζε ή τη στενοχωρούσε, κρυβόταν στη ντουλάπα της μαμάς της,
Η σχολική στολή, οι κάθε είδους στολές κρατικών αξιωματούχων, οι εκκλησιαστικές στολές (συγγνώμη, άμφια) ακόμα και η στολή Μάο Τσε Τουνγκ, μπορεί να είναι, έστω και υπόκωφα, φορτισμένες
Μια νέα γυναίκα με έντονα μάτια και ζυγωματικά, ανακατεμένα μαλλιά, κομμένα αγορίστικα και σβέλτη, εφηβική σιλουέτα, κοντοστέκεται μπροστά στον καθρέφτη της, έτοιμη να βγει.
Μήπως η απελευθέρωση από τις αυστηρές και μετρημένες ως τον κόκκο του αλατιού παντός είδους «συνταγές» είναι ένας τρόπος να «πλοηγηθούμε» πιο άνετα στις κατακλυσμιαίες αλλαγές της εποχής;