Όλοι μας ξέρουμε πώς περνάει ο χρόνος. Άλλες φορές τρέχει με εκπληκτική ταχύτητα, άλλες φορές σέρνεται ατελείωτα ή παγώνει. Τα ρολόγια και τα ημερολόγια μας λένε τη μονάδα χρόνου που πέρασε. Ο κόσμος γύρω μας, οι άνθρωποι, τα γεγονότα της ζωής, η φύση, και κάθε εξωτερικό ερέθισμα, μας δείχνουν μια ροή αλλαγών. Έτσι αντιλαμβανόμαστε ένα πριν, ένα τώρα και ένα μετά.
Ο μόνος που παραδόξως δεν αντιλαμβάνεται αυτό το “πριν, τώρα, μετά” με τον ίδιο τρόπο είναι ο νους μας.
Η λογική μας καταλαβαίνει τις έννοιες παρελθόν, παρόν, μέλλον.
Ο νους όμως; Έχουμε ακούσει για ανθρώπους που “ζουν στον κόσμο τους” ή “ζουν στο παρελθόν”. Όλοι ίσως περάσουμε τέτοιες φάσεις. Ζούμε στο μυαλό μας.
Θυμόμαστε ένα υπέροχο γεγονός που ζήσαμε 10-20 χρόνια πίσω, και αμέσως αισθανόμαστε όπως τότε. Χαμογελάμε, η καρδιά μας γεμίζει ζεστασιά….
Θυμόμαστε ένα πολύ δύσκολο γεγονός, και αμέσως σφίγγεται το σώμα μας, κονταίνει η ανάσα, νιώθουμε απαίσια.
Μα αυτά τα γεγονότα έγιναν, τελείωσαν, άλλαξαν οι συνθήκες. Πώς γίνεται να τα αισθανόμαστε τόσο έντονα ακόμα;
Σκεφτόμαστε τις διακοπές που περιμένουμε με αδημονία, ή την επίσκεψη από αγαπημένους και μας φτιάχνει η διάθεση, όλο χαρά και ενέργεια. Σκεφτόμαστε με ανησυχία τι θα γίνει του χρόνου, τι σημαίνουν όλα αυτά στις ειδήσεις για το μέλλον μας και γεμίζουμε άγχος, τρόμο.
Μα αυτά τα γεγονότα δεν έχουν ακόμα γίνει! Και όμως, τα αισθανόμαστε τόσο έντονα!
Ο νους μας δεν έχει την ίδια αίσθηση του χρόνου με εμάς. Αντιλαμβάνεται ένα συνεχές παρόν. Το γεγονός αυτό αποτελεί δώρο καθώς δίνει την δυνατότητα να κάνουμε ό,τι αλλαγές θέλουμε και να διαμορφώσουμε ένα νέο μέλλον ή να αντλήσουμε δύναμη από το χρόνο. Ταυτόχρονα όμως, αποτελεί και απειλή, καθώς εάν κολλήσουμε στο να αναμασάμε παλιές επώδυνες ιστορίες, βρισκόμαστε να τις “βιώνουμε” ξανά και ξανά, αλλά με τη φαντασία μας και όχι στην πραγματικότητα μας, αφού έχουν τελειώσει.
Υπάρχει ένας “νόμος” σχετικά με το χρόνο στο βιβλίο του Eckhart Tolle “Η Δύναμη του Τώρα”: Η έννοια του “ψυχολογικού χρόνου”.
Πολλοί άνθρωποι ζουν τον ψυχαναγκασμό να βιώνουν και να ερμηνεύουν τη ζωή μέσα από αναμνήσεις και προσδοκίες.
Εστιάζοντας στο παρελθόν ή στο μέλλον όλη μας την προσοχή, χάνουμε το πολύτιμο Τώρα. Εκεί βρίσκεται όλη μας η δύναμη καθώς είναι η μόνη στιγμή χρόνου που ελέγχουμε τι κάνουμε, και μπορούμε να δράσουμε.
Σκεφτείτε για λίγο: Με τι είδους σκέψεις αισθάνεστε θυμό, στενοχώρια, λύπη, ντροπή, ενοχές, τύψεις, θυμό, μετάνοια; Πού εστιάζεστε; Στο παρόν; Σε γεγονότα που θα έρθουν; Ή μήπως σε γεγονότα και ιστορίες που έγιναν κάποτε;
Δεν μετανιώνουμε τώρα για κάτι που “θα” συμβεί ίσως… Δεν λυπούμαστε τώρα για κάτι που ίσως θα συμβεί. Τα συναισθήματα αυτά πηγάζουν από αναμνήσεις. Είναι συναισθήματα που έχουν τις ρίζες στο παρελθόν, σε κάτι τετελεσμένο. Πέραν του όποιου μαθήματος μας δώσουν, δεν μας βοηθάνε σε τίποτα.
Τα συναισθήματα του άγχους, του φόβου, της ανησυχίας, της ανασφάλειας, πηγάζουν από νοητικά κατασκευάσματα προσδοκιών για αρνητικά γεγονότα στο μέλλον. Δεν αφορούν σε υπαρκτά γεγονότα αυτή τη στιγμή (εκτός βέβαια αν βιώνουμε απειλητικά για τη ζωή μας γεγονότα αυτή τη στιγμή, όπως επίθεση, πυρκαγιά, κλπ). Αφορούν στο τι (“ίσως”) θα γίνει και μας παραλύει ή μας θολώνει.
Η χειρότερη συνέπεια του νοητικού παιχνιδιού με το χρόνο είναι πως μας ξεριζώνει από το Τώρα. Η συνεχής ενασχόληση με το παρελθόν και το μέλλον μας εξαντλεί από το να βιώσουμε, να απολαύσουμε, να δράσουμε στο παρόν, στις όποιες ευκαιρίες εμφανίζονται. Παράλληλα, μας φορτώνει πολύ ψυχολογικό πόνο μέσα από αρνητικά συναισθήματα.
Στο Τώρα μπορούμε: α) να αλλάξουμε ό,τι δεν μας αρέσει από το πριν β) να αξιοποιήσουμε πολλά που έχουμε και μας γεμίζουν δύναμη, χαρά, αγάπη, ενθουσιασμό, ευδαιμονία, γ) να διαμορφώσουμε ένα μέλλον που μας αρέσει καλύτερα.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα αισθανθείτε παρατεταμένα δυσάρεστα συναισθήματα, αναρωτηθείτε:
- Πού βρίσκεται η σκέψη μου και νιώθω έτσι; Είμαι στο παρόν ή ταξιδεύω πέρα δώθε;
- Ποιές σκέψεις από το παρελθόν με ενδυναμώνουν και με ωφελούν στο τώρα δείχνοντας μου δυνάμεις που κατέχω ή γνώση;
- Φτιάχνω πλάνο για αύριο και κάνω πρόβλεψη, ή έχω κολλήσει σε ένα “μετά” για να αισθανθώ όμορφα, χάνοντας την ζωή που πραγματικά ζω σήμερα;
Γιατί η δύναμη για δράση, και άρα για αποτελέσματα, βρίσκεται σε αυτή τη στιγμή, την κάθε στιγμή.
Τη φετούλα του χρόνου που μόλις πέρασε, αφού διαβάσατε αυτή τη γραμμή.
