Δεν γίνεται τίποτα εδώ.
Όλοι διεφθαρμένοι είναι.
Ό,τι αξίζει φεύγει στο εξωτερικό.
Υποτιμάμε συνεχώς τη χώρα μας. Και το κάνουμε λες και χαιρόμαστε.
Μιλάμε μεταξύ μας, αναφέρει κάποιος κάτι ωραίο που είδε/έκανε/παρατήρησε στο Λονδίνο/Ζυρίχη/Σιγκαπούρη… και ξεκινάει η συζήτηση, εγώ να δεις που…
Καταλήγει συνήθως σε ένα ανταγωνισμό ποιος θα πει το μεγαλύτερο horror story.
Αυτή όμως η απαξίωση, πρώτα απ’ όλα, χτυπάει εμάς.
Γιατί όταν πείθεις τον εαυτό σου ότι ο τόπος σου δεν έχει σωτηρία, σταματάς να προσπαθείς.
Και πολλοί θα πουν, “μα δεν έχει σωτηρία”, και θα πω τότε να προσπαθήσουμε ακόμα περισσότερο διότι προφανώς οι μέχρι τώρα προσπάθειες δεν ήταν επαρκείς.
Δεν φυτεύεις, δεν διορθώνεις, δεν συμμετέχεις, δεν ψηφίζεις, δεν σκέφτεσαι καθόλου ποιους βουλευτές να στείλεις στη Βουλή, ποιοι δημοτικοί σύμβουλοι θα βοηθήσουν καλύτερα τον δήμο σου, απλώς περιμένεις την καταστροφή, σαν να είναι αναπόφευκτη.
Να πει και ο δάσκαλος “δεν αλλάζει τίποτα” να μπει αδιάφορος στην τάξη, να χαθεί μια γενιά. Και όλοι όσοι κάνουν μια δουλειά, ο εργάτης, ο επιχειρηματίας, η νηπιαγωγός, ο πυροσβέστης να πουν δε βαριέσαι. Και αν ένας νέος άνθρωπος πιστεύει πως “η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να μου δώσει”, να φύγει και να φύγει μαζί του ένα κομμάτι μέλλοντος.
Όσο αναπαράγουμε την απαξίωση τόσο απομακρυνόμαστε από το καλύτερο που μπορούμε να γίνουμε.
Γιατί, εμάς και μόνο εμάς τιμά να προσπαθούμε για την πατρίδα μας.
Η πατρίδα είναι κάτι που δεν διαλέξαμε, μας διάλεξε.
Και το να τη σεβόμαστε και να την αγαπάμε δεν σημαίνει ούτε φωνές, ούτε να στέκεσαι προσοχή μπροστά σε κάποιο σύμβολο.
Σημαίνει να αφήνεις ένα πεζοδρόμιο καθαρό, ένα δέντρο όρθιο, έναν άνθρωπο λίγο πιο ήρεμο μετά από σένα.
Η αληθινή μορφή πατριωτισμού δεν έχει φωνή, έχει ευθύνη. Είναι το να μη συνηθίζεις τη μιζέρια και το ψέμα και να αντιστέκεσαι στη μικροπρέπεια.
Μας τιμά να μην παραιτούμαστε. Να συνεχίζουμε να ελπίζουμε, να φτιάχνουμε, να φροντίζουμε. Μας τιμά όχι να φωνάζουμε “Ζήτω η πατρίδα”, αλλά να μπορούμε να κοιτάξουμε γύρω μας και να πούμε, ήσυχα: “Έκανα ό,τι μπορούσα γι’ αυτήν.”
