Από το αν θα πιώ καφέ ή τσάι το πρωί, μέχρι το επάγγελμα που θα ακολουθήσω ή τον τόπο που θα ζήσω, βρισκόμαστε διαρκώς μπροστά σε διλήμματα.
Το διαζευκτικό “ή” εκφράζει αυτήν ακριβώς την ανάγκη για επιλογή: σημαίνει ότι πρέπει να αποφασίσουμε ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες εναλλακτικές.
Όμως, όσο εύκολο φαίνεται να διαλέξει κανείς, τόσο πιο περίπλοκο γίνεται όταν οι επιλογές δεν είναι απλές, αλλά αλληλοσυγκρουόμενες.
Και έτσι έρχεται η δυσκολία της απόφασης.
Μέσα μας υπάρχει η επιθυμία για το “και”.
Θέλουμε μια σταθερή καριέρα και ελευθερία, οικονομική ασφάλεια και δημιουργική έκφραση, οικογένεια και ανεξαρτησία.
Κάθε φορά που προσπαθούμε να διαλέξουμε το ένα, το άλλο μοιάζει εξίσου επιθυμητό.
H δυσκολία της απόφασης δεν είναι μόνο θέμα λογικής ανάλυσης, αλλά και συναισθηματικής σύγκρουσης.
Παρακολουθώ πάντα με ενδιαφέρον τους πελάτες μας. Ακούνε μια διαφημιστική πρόταση, θέλουν μια εναλλακτική. Έχουν εναλλακτικές, διστάζουν να αποφασίσουν.
Εσείς τι λέτε;
Και έρχεται το μεγάλο ΑΝ.
Αν συνδυάσουμε αυτό από την πρώτη ιδέα και αυτό από τη δεύτερη;
Πανανθρώπινη η ανάγκη του ΚΑΙ.
Τo βρίσκω απελευθερωτικό.
Η ζωή δεν είναι μόνο μια σειρά από “ή”, αλλά και ένας τρόπος να βρίσκουμε το σωστό “και”.
Η δυσκολία της απόφασης είναι η ίδια η ουσία της ελευθερίας μας: είναι δύσκολο να επιλέξουμε, γιατί ότι κι αν διαλέξουμε σημαίνει ότι παραιτηθήκαμε από κάτι άλλο.
Άρα αυτόματα έγινε μια θυσία.
Οπότε για μένα η ερώτηση πριν από μια απόφαση είναι μια. Τι μπορώ να θυσιάσω;
Και αν αλλάξουμε γνώμη;
Λες «ναι» σε μια δουλειά και μετά καταλαβαίνεις πως σε κάνει να κλαις κάθε πρωί πριν πας.
Παντρεύεσαι και μετά αναρωτιέσαι αν οι γάμοι είναι όντως τόσο καλή ιδέα.
Παίρνεις σκύλο και μετά συνειδητοποιείς ότι ξυπνάει στις 6 π.μ. κάθε μέρα.
Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Δεν πειράζει αν έγινε λάθος. Κάτι μαθαίνουμε και από αυτό.
