Μέσα στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Σορβόννης ακούγαμε μαγεμένοι τον Jean Paul Sartre να μας μιλά για τη «φαντασία στην εξουσία» και δίπλα, στο θέατρο Odéon τον σπουδαίο ηθοποιό Jean Louis Barrault να υποδέχεται τους καταληψίες φοιτητές με το περίφημο «το Odéon είναι ανοιχτό».
Πενήντα πέντε χρόνια μετά, όλοι εμείς «τα παιδιά του 68’» κουβαλάμε ανεξίτηλες τις μνήμες της πιο ρομαντικής, πολιτισμικής φοιτητικής και κοινωνικής εξέγερσης της Ευρώπης, που μας εμπνέει ακόμα.
Ο Μάιος του 1968 ήταν μια «ιστορική Άνοιξη» που θα θυμόμαστε πάντα, γιατί σημειολογικά χάραξε ανεξίτηλα την μεταβατική εποχή της ρήξης ανάμεσα σε δυο κόσμους.
Έμεινε η φράση «πριν και μετά τον Μάιο ´68’» ως Παγκόσμιο ιστορικό γεγονός που ασκεί διαχρονικά γοητεία γιατί συμβολίζει την ρομαντική, αυθόρμητη ορμή της νεολαίας που σαν σύγχρονος Δον Κιχώτης κυνήγησε το ουτοπικό όραμα μιας καινούργιας κοινωνίας, χωρίς φραγμούς και όρια εξουσίας.
Οι «εξοργισμένοι» της Nanterre ξεκίνησαν την βίαιη αντίδραση με ένα ανατρεπτικο πνεύμα αμφισβήτησης που δεν άργησε να μεταδοθεί σε όλη την νεολαία που ξέσπασε την καταπιεσμένη οργή της ενάντια στην εξουσία και τις πολιτικές αγκυλώσεις της.
Χάος παντού, με τα περίφημα «pavés» (λιθόστρωτα) των δρόμων του Παρισιού να γίνονται όπλα πετροπόλεμου και οδοφράγματα στο Quartier Latin. Η ατμόσφαιρα ήταν εκρηκτική, αλλά συνάμα συναρπαστική, γιατί επικρατούσε ένα κλίμα αλληλεγγύης και συνέργειας . Όλοι μιλούσαν με όλους, σαν να ήταν γιορτή, θύμιζε Διονυσιακή λατρεία.
Με αρχηγό ένα νεαρό χαρισματικο επαναστάτη, τον Daniel Cohn – Bendit (ο κόκκινος Ντανί), οι εξεγερμένοι φοιτητές παρέσυραν και τους εργαζόμενους, σε μεγάλες γενικές απεργίες σε όλη την Γαλλία.
Μπροστά στο πολιτικό αδιέξοδο ο τότε πρόεδρος Charles de Gaulle κατέβασε τα τα τανκς στα Champs-Élysées (Ηλίσια Πεδία).
Τα υπόλοιπα είναι πια ιστορία.
Παρόλο το άδοξο τέλος του, ο «Μάης του 68» έγινε σύμβολο και ορόσημο για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τον ανοιχτό διάλογο με την εξουσία, σηματοδοτώντας την γένεση της σύγχρονης διαδυκτιακης εποχής.
Η γενιά που «κυνήγησε το αδύνατο» έβαλε τα θεμέλια του νέου, «New Age» κόσμου.
Ξάφνιαζαν τα ευρηματικά συνθήματα και τα γκράφιτι των φοιτητών στους τοίχους, που με χιούμορ και σαρκασμό απομυθοποιουσαν την σοβαροφάνεια της πανεπιστημιακής ιεραρχίας και του ακαδημαϊκού κατεστημένου.
Μερικά από τα συνθήματα που έγραψαν ιστορία και αξίζει να τα θυμόμαστε:
-Απαγορεύεται το απαγορεύεται!
-Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους.
-Διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο!
-Η φαντασία στην εξουσία.
-Ξεχάστε ό,τι έχετε διδαχθεί. Αρχίστε να ονειρεύεστε!
Λεκτική και ιδεολογική αντίδραση που έφεραν την ανατροπή στον τρόπο διδασκαλίας, στη σχέση φοιτητών με τους καθηγητές και στον τρόπο ζωής σε μια μέχρι τότε συντηρητική Γαλλία.
Καινούργια πιστεύω στον χώρο της παιδείας, αλλά και της εργασίας. Μια κοινωνική απελευθέρωση και επανεξέταση των παλιών αξιών.
Όλη η παγκόσμια κοινότητα συγκλονίστηκε από τα ωστικά κύματα της γαλλικής φοιτητικής έκρηξης, η οποία πυροδότησε μια δυναμική απόλυτης ελευθερίας, ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία.
Θεαματική ήταν η παρουσία της νεολαίας στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Ανατροπή σε όλο το μεταπολεμικό σύστημα αξιών, στην κουλτούρα, την τέχνη, τον κινηματογράφο, την αισθητική, την μουσική ακόμα και στην μόδα.
Το έντονο αποτύπωμα του Γαλλικού ΜΑΗ 68 επηρέασε καταλυτικά τον κινηματογράφο με εμβληματικό εκφραστή τον Jean-Luc Godard να φέρνει το νέο κύμα στην οθόνη και συγχρόνως στην μουσική, με τους Beatles τους Rolling Stones, τον Bob Dylan και την Joan Baez που έντυσαν με τα υπέροχα τραγούδια τους την ενθουσιώδη ατμόσφαιρα της φοιτητικής εαρινής εξέγερσης.
Ο Μάης του 68’ προκάλεσε μια ουσιαστική πολιτισμική μεταμόρφωση που εξελίχθηκε σε κοινωνικοπολιτική εξέγερση με ριζικές ιδεολογικές ανατροπές.
Στη συνέχεια, οι πρώτες εξελίξεις στην τεχνολογία που έφθασαν από τις ΗΠΑ επηρέασαν και μετουσιώσαν τα ουτοπικά μηνύματα του ‘ΜΑΗ 68’ σε μια καινούργια υπαρξιακή αντίληψη της ζωής που οδήγησε νομοτελειακά την δυτική κοινωνία στην σύγχρονη πολυπολιτισμική της μορφή.
Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε στο michelbaron.com, απ΄ όπου αντλήσαμε το υλικό.
