Editorial

26 Ιουνίου: Για τη Μεγάλη Επιστροφή

Τι συνιστά μεγάλη επιστροφή, αλήθεια, σε σύγκριση με τις απλές καθημερινές επιστροφές, όπως παράδειγμα επιστροφή από το σουπερμάρκετ, από τη δουλειά, από το σχολείο;

Αυθόρμητα κι ανάκατα μου έρχονται στο νου: Η επιστροφή του «άσωτου» υιού – μα και της κόρης, σήμερα. Η επιστροφή στην καθημερινή ζωή, μετά από θεραπεία για απειλητική για τη ζωή ασθένεια. Η επιστροφή στα πάτρια μετά από πολύχρονη απουσία στα ξένα. Η επιστροφή στην ελευθερία του αποφυλακισμένου που έκτισε την ποινή του.

Η μέγιστη, όμως, η μητέρα όλων των επιστροφών είναι, με καθολική νομίζω παραδοχή, η επιστροφή από εθισμούς κι εξαρτήσεις από τοξικές ουσίες. Η μόνη σωτηρία, η απεξάρτηση, εξισούται με επιστροφή από την Κόλαση, όπου ο δρόμος για την κάθαρση και την επανένταξη στον -ας πούμε, σε σύγκριση- Παράδεισο είναι ένας Γολγοθάς χωρίς καμία σιγουριά για Ανάσταση.

Τον αιώνα που γεννήθηκε και μεγάλωσε η γενιά μας (θυμίζω: τον 20^ο) τα ναρκωτικά διέγραψαν λαμπρή καριέρα, ως αστέρες μηδέποτε διάττοντες, που σηματοδότησαν μάλιστα και περιόδους: η Μπλε Εποχή, με όπιο, ηρωίνη στους καλλιτεχνικούς κύκλους το 1900-1920, ο Μεσοπόλεμος, με χρήση και πειραματισμούς στην ιατρική 1920-1938, η Χίπι Κουλτούρα και LSD 1960-70. Για να εξελιχθούν ως «κατεστημένο» και βαριά βιομηχανία (καρτέλ!) στα ‘80, ‘90 κι εντεύθεν. Απεικονίζοντας μια συνεχώς εξελισσόμενη δυναμική, όπου ανακατεύονται και αλληλοεπιδρούν κοινωνικά, πολιτικοοικονομικά και πολιτισμικά ρεύματα, ανείπωτη δυστυχία, ανθρώπινα δράματα, τσακισμένες και χαμένες ζωές. Με συνέχεια και συνέπεια στον 21^ο αιώνα.

Η 26η Ιουνίου καθορίστηκε το 1987 από τον ΟΗΕ, ως η Διεθνής Ημέρα κατά της Χρήσης και της Παράνομης Διακίνησης Ναρκωτικών. Στο σχετικό μήνυμα του, ο Αντόνιο Γκουτιέρες εστιάζει στην «ανάγκη να δοθεί προτεραιότητα στους ανθρώπους, τερματίζοντας το στίγμα και τις διακρίσεις και ενισχύοντας την πρόληψη. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δοθεί έμφαση στην επανένταξη, αντί της τιμωρίας και της φυλάκισης για ήσσονος σημασίας αδικήματα ναρκωτικών».

Δικαιωματικά αλλά και όπως προσδοκάται, οι απανταχού κυβερνητικές δράσεις, πολιτικές και προγράμματα παίζουν τον πρώτο ρόλο στην «επιχείρηση» σωτηρίας από τη μάστιγα του αιώνα και εστιάζουν στην επανένταξη με μεθόδους κι εργαλεία ολοένα εξελισσόμενα όσων τα καταφέρουν να ξεφύγουν.

Στον ανθρώπινο μικρόκοσμό μας και σε κλίμακα «μεγέθους οικογενειακού», μανάδες, πατεράδες, αδέλφια, σύντροφοι και φίλοι, ελπίζουν, προσμένουν, προσεύχονται, στηρίζουν, ενδυναμώνουν, βάζουν πλάτη, τάζουν τη ζωή τους όλη, για να πάρει το παιδί, το αδέλφι, το ταίρι, το φιλαράκι, τον δρόμο της Μεγάλης και σίγουρης Επιστροφής.

Αγαπημένοι αναγνώστες, το JAN σας δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητο από την ημερομηνία σύμβολο του μεγάλου αυτού αγώνα. Σε αυτό το αφιερωμένο στη Διεθνή Ημέρα της 26^ης Ιουνίου τεύχος,

Διαβάστε εδώ:

Η «δική» μας Δρ. Τέτα Διαμαντοπούλου αφηγείται με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα κατά της Χρήσης Ναρκωτικών τη δική της σπουδαία διαδρομή ως ιδρυτικό μέλος του ΟΚΑΝΑ και την πολυετή της εμπειρία ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΟΗΕ σε αντίστοιχες επιτροπές.

Αυτά που δεν συμβαίνουν μόνο στους Άλλους, από την Εμμανουέλα Νικολαΐδου
Όταν το “Workplace Well-Being” συναντά την Πρόληψη, από την Μάρθα Μυλωνά
Από την Κόλαση της Εξάρτησης στον Παράδεισο της Τοσκάνης, από την Κλέα Σουγιουλτζόγλου
Απεξάρτηση υπάρχει;, από την Έφη Καρακίτσου
«Δύο διαφορετικοί Δρόμοι Επανένταξης», από την Αναστασία Σιδέρη
Το Κενό που Γέμισε με Φως, από την Ξένια Κούρτογλου
Οι Κακές Συνήθειες, από την Χριστίνα Τσίγκρη