Η αλήθεια είναι ότι όσο πρόσφατα και αν έχεις γεννηθεί, σίγουρα ακούς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, καθώς εκτός του ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη χώρα μας, ήταν και η πρώτη (ή τελευταία;) φορά που οργανώθηκε κάτι τόσο μαζικό και πετυχημένο.
Λάμψη, καθαριότητα στους δρόμους, συγκίνηση, ένα ανακαινισμένο ΟΑΚΑ, όλος ο κόσμος στον παλμό τους.
Αν και προσωπικά έχω ελάχιστες αναμνήσεις από εκείνο το καλοκαίρι, πάντα σκέφτομαι ότι όλος ο κόσμος το αναπολεί θεωρώντας τη συγκεκριμένη χρονιά σήμα κατατεθέν της χώρας.
Προσωπικά, όλο αυτό με κάνει να σκέφτομαι, και τώρα τι; Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία συνέντευξη του Πύρρου Δήμα που σχολίαζε πώς τότε δεν έβλεπες ούτε ένα σκουπίδι στο δρόμο και όλοι πρόσεχαν τόσο πολύ την πόλη που του είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Μας κάνει δηλαδή εντύπωση το αυτονόητο, κάτι που θα έπρεπε να κάνουμε έτσι κι αλλιώς. Οι αγώνες έτσι κι αλλιώς συνδέονται με ένα γενικότερο κλίμα ευγενούς άμιλλας , το οποίο πολλές φορές ξεχνάμε στη χώρα.
Έχουν περάσει λοιπόν 20 χρόνια και πολλά αρνητικά φαίνεται να έχουν μείνει ίδια. Αφού μπορούμε λοιπόν όλοι να συμπεριφερθούμε καλύτερα και να οργανώσουμε κάτι καλό, γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε; Τροφή για σκέψη, η επόμενη 20ετία να είναι κάπως πιο γόνιμη.
Θεωρώ ότι είναι μία καλή ευκαιρία να φύγουμε λίγο από την εμμονή με το παρελθόν και να ασχοληθούμε λίγο με το τώρα. Τώρα τι κάνουμε; Μπορούμε να κάνουμε ο καθένας από τη μεριά του το καλύτερο για τον εαυτό του αλλά και για το σύνολο; Χωρίς να ξεχνάμε τα κάποια καλά, ας προσπαθήσουμε να απορρίψουμε τα παλαιότερα κακά και ας πάμε ένα βήμα παρακάτω εστιάζοντας λίγο στο παρόν.
Δεν χρειάζεται όλα τα καλά να είναι οι αναμνήσεις του παρελθόντος, υπάρχει και το τώρα 😊
