Δεκαπέντε χρόνια πριν, ψάχνοντας και τρέχοντας τελευταία στιγμή για να βρούμε δώρα για τα παιδιά, για τα ανίψια, για τους συντρόφους, για τα αδέρφια, θα μ’ έπαιρνε η
Σκέψεις που θα άκουγα - αν μπορούσαν οι σκέψεις να ακουστούν - σε ένα τραπέζι, στο σπίτι των γονιών μου, με καλεσμένους παιδιά, εγγόνια και λίγους ακόμα συγγενείς
Πριν λίγες μέρες με κάλεσε μία πολύ νέα επιχειρηματίας- με νέα επιχείρηση και νέα στην ηλικία-γιατί ήθελε τη γνώμη μου για ένα λόγο που θα εκφωνούσε σε μια
Παιδικός μου φίλος, από τους ανθρώπους εκείνους που από 20 χρονών φαίνεται πιο έξυπνος και πιο φιλοσοφημένος, έλεγε πάντα -και πάντα γελάω όταν το σκέφτομαι- ότι τα προβλήματα
Δημοτικές εκλογές, προεκλογική μικρή συγκέντρωση σε βόρειο προάστειο, νέος και δυναμικός υποψήφιος δήμαρχος που προσπαθεί να εξηγήσει πως ο δήμος δουλεύει με σπασμένο microsoft office… «Και αν θέλετε
Χαζεύοντας ένα μεσημεράκι σε απόλυτη ησυχία μια μικρή βιβλιοθήκη λίγων βιβλίων κατά πλειοψηφία «καλοκαιρινών» παρατηρώ ένα ταλαιπωρημένο βιβλίο «Τα γηρατειά» της Σιμόν Ντε Μποβουάρ.