Φαντάσου ένα παγωτό, λιγουρευτό, με πολλές μπάλες διαφόρων γεύσεων και περιχυμένο με σοκολάτα, σερβιρισμένο σε χρωματιστό, κρυστάλλινο μπολ με το κατάλληλο κουταλάκι, κι εσένα να το απολαμβάνεις (απενοχοποιημένα, έστω για λίγο) σε πολυθρόνα/ξαπλώστρα/μπερζέρα μαλακή και αναπαυτική, κάπου σε έναν υπαίθριο, ευάερο χώρο, με ησυχία κι απαλή αγαπημένη μουσική. Ένα περιοδικό ή ένα καλό βιβλίο ενισχύει με την αναγνωστική απόλαυση τη γευστική.
Φαντάσου πάλι εσένα, με το ίδιο ακριβώς παγωτό, σερβιρισμένο όμως σε πλαστικό κυπελάκι, με μικροσκοπικό κουταλάκι που πασαλείβει τα δάχτυλά σου, να το καταναλώνεις στο πόδι, σε ένα αμφίβολο για τη σωματική σου ακεραιότητα πεζοδρόμιο, γεμάτο κόσμο, εξατμίσεις από μηχανάκια, ζέστη κι οχλοβοή.
Τι επιλέγεις;
Επειδή είμαι σίγουρη ότι είσαι σαν κι εμένα, απλός και καθημερινός άνθρωπος που — τι ζητά(ει); τι ζητά(ει); — μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πά(ει)… (αχ, βρε Μάνο Ελευθερίου!), η απάντηση είναι προφανής:
O Παράδεισός μας δεν έρχεται μόνο με έναν ζουμερό καρπό, αλλά με το όλον περιβάλλον που κάνει την απόλαυση πιο συναρπαστική.
Οι έκπτωτοι του Παραδείσου, ωστόσο, μετά από πολλά, περιορίσαμε και ταμπελοποιήσαμε ως «αισθητική» μόνο την τέχνη, το design, τη διακόσμηση και την ένδυση, και τελικά ως κάτι ελιτίστικο που μόνο λίγοι προνομιούχοι (δικαιούνται να) έχουν, παραγνωρίζοντας ανέμελα (και βάναυσα) την αξία της αισθητικής ως στάση ζωής.
Που πολλαπλό καλό θα ήταν να εκδηλώνεται και να εφαρμόζεται όχι μόνο εκεί που φαίνεται (στα ρούχα μας, στο σπίτι μας, στη δουλειά μας, στο αυτοκίνητό μας), αλλά σε κάθε εκδήλωση της καθημερινότητάς μας, κυρίως όταν εκφραζόμαστε ελεύθεροι από το φαίνεσθαι και σε αρμονία με το είναι μας.
Έτσι, συνέχεια του παραδείγματος παγωτού — που εγωιστικά κατέθεσα πρώτο, λόγω της λατρείας μου στο είδος — σταχυολογώ κι άλλα:
Το πόσο πιο εύγεστο κι απολαυστικό είναι το σπιτικό φαγητό που σερβίρεται σε ένα καλοστρωμένο τραπέζι, παρά πρόχειρα στην κουζίνα, από την κατσαρόλα.
Το να ξεκινάς τη μέρα σου με στοιχειώδη, περιποιημένη εμφάνιση, ακόμα κι αν θα μείνεις μέσα, από σεβασμό όχι μόνο στον/στους όποιον/όποιους Άλλο/Άλλους, αλλά και στον εαυτό σου, στην ψυχή και στο σώμα σου.
Στο να «καταναλώνεις» τον ελεύθερο χρόνο σου — είτε ως ψυχαγωγία, είτε ως ταξίδια, είτε ως πολιτισμό — με αξιοπρέπεια, σεβασμό στο περιβάλλον, ευγένεια προς τους συνανθρώπους σου.
Αν δεχθούμε ότι τα παραπάνω συνιστούν αισθητική με την ουσιώδη σημασία της λέξης, αν δεχτούμε ότι η αισθητική δεν είναι απλώς design και στιλ, αλλά στάση ζωής, τότε εύκολα συμφωνούμε ότι καθορίζει και ενισχύει την απόλαυση του ελεύθερου χρόνου μας.
Σαν εκείνο το καλοσερβιρισμένο, απολαυστικό παγωτό που λέγαμε.
